فرد محوری؛ چالش همیشگی نظام سیاستگذاری
نظام مدیریت وسیاستگذاری های سازمان و وزارتخانه ها در کشور، موضوعی است که همواره چالش برانگیز بوده و این سوال را ایجاد کرده است که آیا می توان به پایداری در هدف گذاری ها وبرنامه ریزی ها امیدوار بود؟
خبرگزاری ایرنا: نظام مدیریت وسیاستگذاری های سازمان و وزارتخانه ها در کشور، موضوعی است که همواره چالش برانگیز بوده و این سوال را ایجاد کرده است که آیا می توان به پایداری در هدف گذاری ها وبرنامه ریزی ها امیدوار بود؟
با توجه به اهمیت و ضرورت هدف گذاری ها و برنامه ریزی های کارشناسانه و آینده نگر در توسعه کشور، نکاتی در این زمینه قابل ذکر است؛
۱- ایران به عنوان کشوری در حال توسعه نزدیک به ۶ دهه است که برنامه ریزی های توسعه ای را کلید زده است، دراین برنامه ها اگرچه در برخی حوزه ها همچون علم و فناوی، دانش پزشکی و آموزش، نتایج چشمگیری داشته است، اما عدم توازن در طراحی و اجرا هم به لحاظ جغرافیایی و هم بی توجهی به آینده نگری، آنچنان که باید نتیجه بخش نبوده و به نوعی به ناموزونی و ناهماهنگی در توسعه کشور منجر شده است. ناموزونی های توسعه ای در کشور گویای برنامه ریزی هایی است که هر چند به ظاهر به وسیله کارشناسان تدوین شده، اما نظرات غیر کارشناسی و بدون امکان سنجی و آینده نگری در آنها مشهود است.
۳- تجربه مدیریتی در ایران نشان می دهد که همواره نظرات و تصمیم گیری های فردی بر سیاست گذاری های کارشناسی ترجیح داده شده و همین موضوع هم یکی از آفت های سیستم مدیریتی در ایران بوده، هم اینکه چالش ها و بحران های بسیاری را حوزه های توسعه ای کشور سبب شده است. دامنه این مساله در ایران علاوه بر وجه مادی و کالبدی توسعه، محتوا و جنبه غیرمادی توسعه را شامل می شود به طوری که مدیریت فردمحور و نخبه گریز در ایران به عنوان یک میراث نامیمون نسل به نسل منتقل شده و چالش های بی شماری را بر سر راه پیشرفت و توسعه کشور قرار داده است.
با گذشت ۱۲ سال از ترسیم این چشم انداز، برنامه ریزی ها و سیستم مدیریتی کشور به صورت ۴ یا ۸ ساله است که با این اوصاف مسیر درحال حرکت مطلوب برای پایداری توسعه و چشم انداز ۱۴۰۴ نخواهد بود. شتاب زدگی برنامه ریزی ها که در قالب طرح های اقتصادی معارض با محیط زیست، ادغام و تفکیک وزارتخانه ها، انحلال سازمان های و دستگاه ها، عزل و نصب های بدون ضابطه، واگذاری های بی قاعده، اعطای وام های کلان و میلیاردی و ... خود را نمایان ساخته است، همه و همه از فردمحوری و شکاف در برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های مدیریتی در کشور حکایت دارد؛ مساله ای که غفلت از آن برای اکنون و آینده کشور مخاطره انگیز خواهد بود.
ارسال نظر