نقدی بر گرفتن عکس یادگاری با فاجعه!
لابد «سلفی»گرفتن با موضوعات هیجان‌انگیز را حالا همه یک امر عادی می‌دانند؛ مثل ایستادن در کنار یک فرد مشهور یا ایستادن در یک مکان مهم معروف، اما چندوقتی است سلفی‌گرفتن با حوادث هم باب شده است.
مهرداد حجتی در روزنامه شرق نوشت: لابد «سلفی»گرفتن با موضوعات هیجان‌انگیز را حالا همه یک امر عادی می‌دانند؛ مثل ایستادن در کنار یک فرد مشهور یا ایستادن در یک مکان مهم معروف، اما چندوقتی است سلفی‌گرفتن با حوادث هم باب شده است.
مثل سلفی‌گرفتن با یک تصادف در جاده که اتوبوسی در آن مچاله و مقادیر زیادی خون به در و پیکر آن آهن‌پاره پاشیده شده است! یا سلفی‌گرفتن با خانه‌ای که غرق در شعله‌های آتش در حال سوختن است! یا سلفی‌گرفتن با بیماری محتضر که انبوهی سرم و وسیله به اندام‌های حیاتی او وصل است!
یا سلفی‌گرفتن با یک فرد در فراز چوبه دار که در حال دست‌وپازدن و جان‌کندن است! اما این همه آن عکس‌ها نیست! عکس‌های دیگری هم هست؛ عکس‌هایی که با نوشتن و اظهارنظرکردن در اینجا و آنجا گرفته می‌شود! نظیر آنچه پس از هر حادثه یا فاجعه‌ای در فضای مجازی رخ می‌دهد و گروهی بلافاصله با شلوغ‌کردن آن فضا جنجال برپا می‌کنند.
عمده این افراد اساسا مسئله‌شان عکس‌یادگاری‌گرفتن در کنار مشکلات و بحران‌هاست و نه کمک‌کردن برای حل آنها! اتفاقی که در تمامی حوادث ریزودرشت می‌افتد و همیشه گروهی پای توییتر و فیس‌بوک و اینستاگرام و تلگرام خود نشسته‌اند و منتظرند تا حادثه‌ای رخ دهد و آنها موضوعی به دستشان بیاید برای اظهار وجود!
عجب اینکه هربار با هر حادثه ناگواری، حجم گسترده‌ای خوراک برای فضای مجازی تهیه می‌شود و اما هیچ‌گاه گرهی از انبوه گره مشکلات مردم باز نمی‌شود. کافی است ساختمان پلاسکویی فروبریزد و گروهی در آن میان زیر آوار بمانند یا اینکه قدری آن‌طرف‌تر حادثه‌ای دیگر رخ دهد. اولین کار برای این گروه فعال عرصه مجازی اظهارنظر در این مورد است. فضای ملتهب نه‌تنها آرام نمی‌شود که حتی ملتهب‌تر هم می‌شود!
با این حادثه، برای این گروه فرصت مناسبی فراهم می‌شود تا بتوانند اظهار وجود کنند. بخش عمده‌ای از این اظهاروجودها بی‌شباهت به همان سلفی‌گرفتن با همان حادثه نیست؛ نظیر همان سلفی ناظران حادثه پلاسکو که پشت به ساختمان شعله‌ور به تعداد پرشمار در فضای مجازی تکثیر شد و موجب بهت و حیرت بسیاری شد!
به‌راستی برای چنین افرادی تا چه اندازه خود آن حادثه مهم است؟ تا چه اندازه عکس یادگاری‌گرفتن با آن حادثه؟ آیا آن فرد مطمئن است که دارد با اظهارنظرش به بهبود اوضاع کمک می‌کند؟ اساسا باید پرسید تا چه اندازه این اظهارنظرها دیده می‌شود؟ همه می‌دانند که هر حادثه بزرگی انبوه خبرها را به‌دنبال دارد.
فضای آشوبناک پس از هر حادثه نیاز به مدیریت دارد. در آن وانفسای آشوبناک تصور کنید گروهی پای تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌های خود نشسته‌اند و مدام در حال اظهارنظر‌های شتاب‌زده راجع به آن حادثه‌اند! حادثه‌ای که گاه به یک فاجعه ملی تبدیل می‌شود و کشور را در موقعیت بحرانی قرار می‌دهد، اما آیا این گروه مشتاق حادثه به‌دنبال حل مسئله‌اند؟ یا اینکه قصدشان از اظهارنظر شتاب‌زده در فضای مجازی، گرفتن عکس یادگاری در کنار فاجعه است؟
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
سطح هوش و درک ادمها مشابه نیست برای اکثر مردم باید این مسائل رو توضیح داد و فرهنگ سازی کرد
آموزش نحوه برخورد در مواقع خطر باید توسط نظام آموزشی ارائه بشود