۵۸۲۴۶۷ ۲۴ مرداد ۱۳۹۶ ۱۷:۲۳

نگاهی به صداهای جامعه زنان

شعارهای انتخاباتی اخیر با عباراتی همچون «فرصت‌های برابر برای زنان و مردان» و «قائل‌بودن سهم ویژه برای زنان در کابینه» و... هیجان‌ها آفرید و در پی آن، بس امیدها.

فیروزه صابر در روزنامه شرق نوشت: شعارهای انتخاباتی اخیر با عباراتی همچون «فرصت‌های برابر برای زنان و مردان» و «قائل‌بودن سهم ویژه برای زنان در کابینه» و... هیجان‌ها آفرید و در پی آن، بس امیدها.

یقینا هوشیاری جامعه - خاصه با تکیه بر تجارب سالیان اخیر- در حدی هست که بداند شعارها با واقعیت‌ها زاویه‌ای جدی دارد، اما برای دورنگه‌داشتن محیط اجتماعی از گزند آسیب‌های بیشتر، در باورش هست که باید نقش ایفا کند. این نقش گاه با شور نسل جوان و به‌ویژه زنان پررنگ‌تر می‌شود. به همان میزان، انتظارات این قشر و گروه نیز عیان‌تر و در این میان انتظار برابری‌ها در صفوف اجتماعی نمایان‌تر می‌شود.

آن‌گاه از پیوند وعده‌ها و انتظارات، شعارهای جدیدی همچون «حضور در بالاترین مناصب قدرت سیاسی» قد علم می‌کند. جدا از شلوغی‌های میدان سیاست و رنگارنگی چهره‌ها، شایستگانی خود را مهیای حضور در صحنه می‌کنند؛ به این افق چشم دوخته‌اند که به ناگاه، دولت با استقرار جدید، تغییر مسیر می‌دهد تا آنجا که تاب تحمل متولی نهاد زنان- با برخورداری از بیشترین مقبولیت در قشرهای مختلف زنان- وجود ندارد، تا آن حد که عده‌ای گمان بردند که انحرافی در نگاه خویش دارند و باید کمک کرد تا چرخه حرکت رئیس دولت جدید در مسیر واقع‌بینانه‌تری جهت پیدا کند، اما نشد که نشد.

صداهایی از جامعه، به‌ویژه جامعه زنانِ منتظر بلند شد، اما نه شنیده شد و نه عزمی برای شنیدنش مشاهده شد و نه هزینه‌ای برای پایبندی به قول‌ها پرداخته شد. چنان بود که حتی آنانی که تمام‌قد و تمام‌وقت مهر خود را در غوغای انتخابات ارزانی کردند، در شوکی تاریخی فرورفتند.

باز هم صحنه آن شد که در عرصه‌های اجتماعی، به‌ویژه در علم، هنر، ادب، ورزش و کارآفرینی، زنانی با همه تنگناها، خوش می‌درخشند و در عرصه قدرت سیاسی سوسویی می‌بینند. تصور آن است که زنان نه صدایشان کوتاه خواهد شد و نه به‌راحتی تن به شنیدن‌ها می‌دهند، چون نه اندوخته‌ای از قدرت و نه صندوقچه‌ای از ثروت در توشه دارند که از دست بدهند.

آنها شایستگی‌هایی دارند که باید مدبرانه از دو سو سامانش دهند؛ نخست صداهایی ممتد و هدف‌دار و متکی به ظرفیت‌های علمی و تجربه جمعی در عرصه اجتماعی و دیگر، غنی‌سازی مناسب هرچند کم‌خاصیت در عرصه سیاسی. باشد که چنین افتد.