جمعهاي كه گذشت جايزه يك عمر دستاورد هنري جشنواره فيلم لوكارنو به آدرين برودي، بازيگر امريكايي اهدا شد. «نان و رزها» به كارگرداني كن لوچ از نخستين فيلمهايي است كه اين بازيگر در آن ايفاي نقش كرد.
روزنامه اعتماد - بهار سرلك: جمعهاي كه گذشت جايزه يك عمر دستاورد هنري جشنواره فيلم لوكارنو به آدرين برودي، بازيگر امريكايي اهدا شد. «نان و رزها» به كارگرداني كن لوچ از نخستين فيلمهايي است كه اين بازيگر در آن ايفاي نقش كرد. اين كارگردان نيز سال گذشته جايزه تماشاگران لوكارنو را براي ساخت فيلم «من، دانيل بليك» دريافت كرد. برودي در مصاحبه با نشريه ورايتي درباره خصوصيات كارگرداني لوچ گفته است: «همه بازيگران، غيربازيگر بودند. غير از دو بازيگر زن نقش اصلي و يك يا دو نفر ديگر، باقي بازيگران سرايدار و فراش، برخي مسوولان اتحاديه و انسانهاي حقيقي بودند كه جالب بود.
رويكرد او اين بود كه تا حد امكان همهچيز خودبهخود شكل بگيرد و فيلمنامه را عوض كند. او دو سوم يك صحنه را براي ما توضيح ميداد و من نبايد هدف سكانس را ميدانستم. حتي به عنوان نوعي تمرين براي من خيلي جالب بود... كن نابغه است و روحي بخشنده دارد. او آدمي مسوول و مهربان است كه ويژگي ممتازي براي يك كارگردان محسوب ميشود. »
برودي در طول فعاليتش در سينماي مستقل با بهترين كارگردانان اين سينما كار كرده و از طرفي در فيلمهاي استوديويي انگشتشماري مثل «كينگ كونگ» و «غارتگران» هم حضور داشته است.
او كه در ٢٩ سالگي براي بازي در فيلم «پيانيست» جايزه بهترين بازيگري نقش اول اسكار را به خانه برد اما اين جايزه منجر به حضور او در فيلمهاي استوديويي نشد. خود برودي بخشي از اين كمرنگي را پيشنهاد نشدن نقش مناسب ميداند. او ميگويد: «فقط اگر نقش اول برجستهاي را كه استوديوها اين روزها خيلي دنبالش هستند، به من پيشنهاد ميشد، در اين سيستم ميماندم؛ با اين وجود طبقهبندياي وجود دارد و فيلمهاي درخشان انگشتشماري ساخته ميشود. من سپاسگزار افتخاري هستم كه جايزه اسكار در جواني به من اعطا كرد و ماندن در حرفه بازيگري خيلي برايم مهم است و همچنين آن كسي نشدهام كه ديگران فكر ميكردند... من ميخواستم به شيوه خودم فيلمي را انتخاب كنم و مهمترين آن پيدا كردن نقشي بود كه با من ارتباط برقرار كند و فيلمساز از انتخابهاي پرخطر خلاق نترسد.
فيلم «غارتگران» مثال خوبي است؛ دليل بازيام در اين فيلم اين نبود كه براي حضور در فيلم استوديويي سرودست ميشكستم. بلكه به اين خاطر بود كه فكر كردم چقدر جالب، چقدر غيرقابل پيشبيني، پا توي كفش شخصيت شوارزنگر كردن چه چالش حيرتانگيزي است، نقش قهرمان فيلم اكشن دهه ٨٠ كه به اسطوره بدل شد و اين نقش را با حس سرگرمي بازي كن اما در عين حال سعي كن توانايي خودت را هم به نمايش بگذاري.»
برودي درباره همكاري با جان مالكوويچ در فيلم «سگي به نام دنيرو» كه آن را به سبك فيلم «سگهاي انباري» توصيف ميكنند، گفته است: «فيلمبرداري تمام شده. همكاري با جان مالكوويچ خارقالعاده است... چيزي كه سبب علاقهام به بازي در اين فيلم شد، حضور پاول سولت، نويسنده و كارگردان جوان بود و فيلم داستاني دارد كه دوست دارم تماشايش كنم. » به گفته برودي فيلم جنبه تريلر، عناصر نمايشي و مقداري اكشن دارد.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر