چرا سر ۶ تا موشکی که به داعش زدیم، با هم دعوا می‌کنیم؟
بعد از شلیک موشک‌ها، مردم و همه جناح‌های سیاسی لب به تحسین آن گشودند. گویا برخی مسوولان بعد از این که دیدند به اصطلاح "کار گرفته است"، ترجیح دادند آن را به نفع خود مصادره کنند.
عصر ایران: بعد از شلیک موشک‌ها، مردم و همه جناح‌های سیاسی لب به تحسین آن گشودند. گویا برخی مسوولان بعد از این که دیدند به اصطلاح "کار گرفته است"، ترجیح دادند آن را به نفع خود مصادره کنند.
حمله موشکی ایران به مواضع داعش، درست چند روز بعد از عملیات تروریست ها در تهران، هم خرسندی مردم را به دنبال داشت و هم حس همدلی ملی -که بعد از عملیات تروریستی در تهران ایجاد شده بود- را تقویت کرد.
با این حال، اظهار نظرهای خامی که از سوی برخی مسوولان مطرح شد، شیرینی این اقتدار را به کام ملت تلخ کرد.
بعد از شلیک موشک ها، مردم و همه جناح های سیاسی لب به تحسین آن گشودند. گویا برخی مسوولان بعد از این که دیدند به اصطلاح "کار گرفته است"، ترجیح دادند آن را به نفع خود مصادره کنند:
یکی گفت وزارت اطلاعات، محل تجمع تروریست ها را به سپاه داده است، دیگری گفت نه خیر، خودمان اطلاعات را جمع آوری کردیم، آن دیگری از دستور رئیس جمهور که رئیس شورای عالی امنیت ملی نیز هست، برای حمله موشکی خبر داد و ... و بدین ترتیب، کار به نزاع و حتی بی احترامی در برخی رسانه ها کشید که هر کسی می گفت افتخار این کار مال ماست!
اگر مردم ایران شلیک به داعشی ها را تأیید کردند و از آن خوشحال شدند، به این دلیل بود که این "اقدام خوب" را یک "اقدام ملی" می دانستند، کما این که واقعاً هم یک اقدام ملی بود و مگر می شود برای انجام یک عملیات برون مرزی که دارای ابعاد بین المللی وسیعی نیز هست، تنها یک بخش از نظام رأساً تصمیم بگیرد و رأساً اجرا کند؟!
منازعات در خصوص شلیک موشک ها به داعش، نشان داد که برخی افراد استعداد عجیبی دارند که حتی از "وفاق ملی" نیز یک "نزاع جناحی" درست کنند و این، یک "خطر ملی" است، خطری به مراتب خطرناک تر داعش.
قرار بود این عملیات، اقتدار و همدلی ما را به رخ جهانیان بکشد اما گویا عده ای در داخل، هنوز معنای اقتدار و وحدت ملی را متوجه نیستند و با گفته ها و نوشته های خود می خواهند به جهان بگویند ما آنقدر با خودمان درگیر هستیم که سر 6 تا موشکی که به داعش زدیم هم با هم دعوا می کنیم!
وقتی آمریکا به سوریه حمله موشکی کرد، همه جا گفتند "آمریکا" به سوریه موشک زد. پنتاگون برای خودش ادعا نکرد که کار ما بود، نیروی دریایی نگفت که نه خیر، موشک ها از روی ناوهای ما بود، سیا داد نزد که اطلاعات هدف را ما جمع کرده بودیم، کاخ سفید بیانیه نداد که کار کار ترامپ بود و لاغیر؛ همه گفتند "آمریکا" به سوریه حمله موشکی کرد.
اینجا نیز، فارغ از تقسیم کاری که طبیعتاً برای چنین اقدامات بزرگی می شود، این "ایران" بود که به مقر داعشی ها موشک زد تا انتقام خون شهروندانش را از تروریست ها بگیرد.
حمله موشکی ایران به مواضع داعش، درست چند روز بعد از عملیات تروریست ها در تهران، هم خرسندی مردم را به دنبال داشت و هم حس همدلی ملی -که بعد از عملیات تروریستی در تهران ایجاد شده بود- را تقویت کرد.
با این حال، اظهار نظرهای خامی که از سوی برخی مسوولان مطرح شد، شیرینی این اقتدار را به کام ملت تلخ کرد.
بعد از شلیک موشک ها، مردم و همه جناح های سیاسی لب به تحسین آن گشودند. گویا برخی مسوولان بعد از این که دیدند به اصطلاح "کار گرفته است"، ترجیح دادند آن را به نفع خود مصادره کنند:
یکی گفت وزارت اطلاعات، محل تجمع تروریست ها را به سپاه داده است، دیگری گفت نه خیر، خودمان اطلاعات را جمع آوری کردیم، آن دیگری از دستور رئیس جمهور که رئیس شورای عالی امنیت ملی نیز هست، برای حمله موشکی خبر داد و ... و بدین ترتیب، کار به نزاع و حتی بی احترامی در برخی رسانه ها کشید که هر کسی می گفت افتخار این کار مال ماست!
اگر مردم ایران شلیک به داعشی ها را تأیید کردند و از آن خوشحال شدند، به این دلیل بود که این "اقدام خوب" را یک "اقدام ملی" می دانستند، کما این که واقعاً هم یک اقدام ملی بود و مگر می شود برای انجام یک عملیات برون مرزی که دارای ابعاد بین المللی وسیعی نیز هست، تنها یک بخش از نظام رأساً تصمیم بگیرد و رأساً اجرا کند؟!
منازعات در خصوص شلیک موشک ها به داعش، نشان داد که برخی افراد استعداد عجیبی دارند که حتی از "وفاق ملی" نیز یک "نزاع جناحی" درست کنند و این، یک "خطر ملی" است، خطری به مراتب خطرناک تر داعش.
قرار بود این عملیات، اقتدار و همدلی ما را به رخ جهانیان بکشد اما گویا عده ای در داخل، هنوز معنای اقتدار و وحدت ملی را متوجه نیستند و با گفته ها و نوشته های خود می خواهند به جهان بگویند ما آنقدر با خودمان درگیر هستیم که سر 6 تا موشکی که به داعش زدیم هم با هم دعوا می کنیم!
وقتی آمریکا به سوریه حمله موشکی کرد، همه جا گفتند "آمریکا" به سوریه موشک زد. پنتاگون برای خودش ادعا نکرد که کار ما بود، نیروی دریایی نگفت که نه خیر، موشک ها از روی ناوهای ما بود، سیا داد نزد که اطلاعات هدف را ما جمع کرده بودیم، کاخ سفید بیانیه نداد که کار کار ترامپ بود و لاغیر؛ همه گفتند "آمریکا" به سوریه حمله موشکی کرد.
اینجا نیز، فارغ از تقسیم کاری که طبیعتاً برای چنین اقدامات بزرگی می شود، این "ایران" بود که به مقر داعشی ها موشک زد تا انتقام خون شهروندانش را از تروریست ها بگیرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
چند روز قبل ذیل خبری نظر نوشتم ؛دیگر افراط چرا؟؛ اما برترین ها سانسورش کرد. منظورم دقیقا همین بود.
بترسیم از عملکرد طلحه ها وزبیرهای ایرانی ..........
از ولایتمداران بعید است که آزادی خرمشهر را فراموش کرده باشند.
این موضوع نشان داد این آقایان فقط در مواردی که به نفعشون هست یاد دفاع مقدس و امام را زنده نگه میدارند .
باید این جمله را سرلوحه قرار میدادند '' خرمشهر را خدا آزاد کرد ''
در ایران کارهای بزرگ مال تندروهاست. اگه کار بدی هم باشه که میگن مال روحانی و اصلاح طلباست
برای انتقام این کیسه های بدبخت بوده دیگه معلومه.خخخخ
احسنت
کاملا صحیح است خداکند گوش شنوایی باشد.
مادولت ترسو نمی خواهیم
خواهشا اقتدار سپاه را به اسم خودتون تمام نکنید
همه میدونن رهبر فرمانده است. سپاه هم تو اطلاعیش گفت. ام زهرا کجایی که داشتی خودتو میکشتی که رییس جمهور دستور داده
پاسخ ها
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در خصوص حاشیه‌های به وجود آمده مبنی بر فرمان حمله موشکی سپاه به مواضع داعش گفت: اجرای عملیات علیه تروریست‌ها پیشنهاد سپاه و نیروهای مسلح بود و شورای عالی امنیت ملی از آن استقبال کرد و دستورات لازمه داده شد که سپس این موضوع طبق سلسله مراتب نیروهای مسلح و فرماندهی مقام معظم رهبری تصمیم‌گیری و اجرا شد.
شرح حال تو همونه که گفتم، عادت به اشتباه شنیدن و اشتباه فهمیدن داری. همه این گفته ها تایید حرفهای دکتر روحانی عزیز و خار چشم دشمنان.
چون روحانی بحساب خودش گذاشته
فقط می خوام بگم ما اگه سپاه نداشتیم خوضیت ما از افقانستان هم بدتر بود!
( درودبر غیور مردان نترس سپاه پاسداران )
همه از سپاه تشکر کردن , بعد از چند روز رئیس جمهور اومد گفت ما گفتیم بزنن , وزیر اطلاعات هم گفت ما اطلاعات دادیم , کار این مسئولین اشتباه بود .
گیرم که جناخ بندی بشه..مردم‌تو شرایط سخت خوب بلدن پاسبان وجب به وجب خاک و غیرتشون باشن...این جناح بندیا عین یه اختلاف خانوادگی میمونه که دوروبریا (دشمنا)رو به اشتباه میندازه صرفا برای غلط اندیشی..در صورتیکه پاش بیفته عین اعضای خونواده گوشت همو بخوریم استخونمونو دور نمیندازیم...چشم دشمنا کور