هایده حائری:
دنبال بازیگر ارزان اند،دخترخاله خود را می‌آورند
هرچه فیلمنامه ارزانترباشد،بازیگرکمتری بخواهد بهتر است.اصلاً گاهی دنبال بازیگرانی مثل ما نمی گردند، چون معتقدند که ما گران هستیم.بعد این می‌شود که می‌روند دنبال دخترخاله، پسرخاله شان و حاصل می‌شود ساخته هایی خانوادگی که تلویزیون هم با نشان دادن آنها مشکلی ندارد؛ اینها باعث می‌شود ما هرروز بیشتر از روز پیش شاهد سریالهای آبکی با حضور بازیگران جوان و ناشناخته و کارنابلد باشیم.
قدس آنلاین: اولین تصویری که ازبازی هایده حائری در ذهن دارم، حضور ش در سریال «عطر گل یاس» در سال ۱۳۶۹ به کارگردانی بهمن زرین پوراست.
او دانش آموخته رشته کارگردانی دانشگاه نیویورک آمریکا و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر ایران است.ازدیگرسریالهای او می‌توان به صاحبدلان،پاورچین،داستان یک شهر و فیلمهایی چون پرواز پنجم ژوئن،هامون،برخورد و... اشاره کرد. گفت و گوی ما بااین بازیگر پیشکسوت را بخوانید:
خانم حائری! مدتی است چندان فعالیت تصویری ندارید.چه می‌کنید این روزها؟
- نه چندان هم کم کار نشده‌ام، فقط واسطه‌ها زیاد شده است.الان چندین کانال مختلف داریم، فیلمهای تلویزیونی و شبکه خانگی هست؛ در گذشته یکی دو تا شبکه بود آدم به خوبی دیده می‌شد، در حالیکه الان این اتفاق نمی افتد.ازطرفی هم چون سالها مشغول تدریس بودم، چندان نمی‌توانستم فعالیت تصویری داشته باشم، ولی به هرحال فعالیتم کم نشده ولی همانطور که گفتم دیده نمی شود.
حتماً آگاه هستید، مدتی است که کار سریال سازی در تلویزیون کمی با مشکل مواجه شده است و ظاهراً دست اندرکاران هم چندان رغبتی به ساخت سریال ندارند. در کل باید بگویم که این روزها تابع سیاستهای کلی صدا و سیما هستم.
در یکی دو سال گذشته بیشتر فعالیت تئاتری داشتم که می‌دانید، کارخیلی زمان بری است؛ وضعیت تئاترها را هم که می‌دانید چون زمان کمی را برای بودن روی صحنه دارد، هم عامل دیگری است برای اینکه بازیگر دیده نشود. الان هم که مشغول تمرین تئاتر دانی وانیا به کارگردانی اکبرزنجانپورهستم که یکی از متنهای خوبی است که تا کنون مطالعه کرده‌ام.
از مشکلات سریال سازی گفتید.به نظر شما چرا تلویزیون این روزها یک سریال مطلوب و مخاطب پسند ندارد؟
- به نظر من یکی از دلایل مهمی که ما این روزها یا سریال خوب تلویزیونی نداریم یا خیلی کم داریم نبود تهیه کنندگان کاربلد است. تهیه کنندگان ما این روزها این کاره نیستند و وقتی در کارهای مختلف به اسم تهیه کننده می‌رسی می‌بینی که خیلی شناخته شده نیستند.
متاسفانه تلویزیون در سالهای اخیر یک رویکرد جدیدی پیدا کرده وآن هم سفارش یکسری کارها به تهیه کنندگانی است که از قضا هیچ شرط و شروطی و گزینشی هم برای آنها ندارد واصلاً کاری به این ندارد که فلان تهیه کننده اصلاً تجربه ای در این کاردارد یا نه.
ازآن طرف هم ما الان یکسری تهیه کنندگانی داریم که از بازنشستگان صدا و سیما هستند وبه خاطر آشنایی‌شان با سازمان می‌توانند بودجه بگیرند و کاربکنند وبرای آنها هم چندان مهم نیست که چه کاری بسازند.هرچه فیلمنامه ارزانترباشد،بازیگرکمتری بخواهد بهتر است.اصلاً گاهی دنبال بازیگرانی مثل ما نمی گردند، چون معتقدند که ما گران هستیم.بعد این می‌شود که می‌روند دنبال دخترخاله، پسرخاله شان و حاصل می‌شود ساخته هایی خانوادگی که تلویزیون هم با نشان دادن آنها مشکلی ندارد؛ اینها باعث می‌شود ما هرروز بیشتر از روز پیش شاهد سریالهای آبکی با حضور بازیگران جوان و ناشناخته و کارنابلد باشیم.
ورود پسرخاله‌ها و دختر خاله های بازیگر هم که یعنی باند بازی تهیه کننده و تولید یک سریال ارزان قیمت؟
- بله و متأسفانه این مشکل این روزها زیاد شده است؛ البته اگرمنظور از این باند بازی کاربا یک گروه ثابت دورهم جمع می‌شوند و برای منافعشان کارمی کنند باشد که چیز بدی نیست، ولی باند بازی هنگامی است که تهیه کننده برای ساخت یک سریال ارزان قیمت سراغ افراد مبتدی می‌رود.
بدبختانه مدتی است دیگر تلویزیون با تهیه کنندگان کاربلد کار نمی‌کند و وقتی هم که دست و دل این چند تهیه کننده خوب با توجه به مشکلات به کار نرود، دور می‌افتد دست همین تهیه کنندگان کارنابلد و نمی‌دانم دیگر ما که می‌خواهیم از شیوه‌هایی که قبلا جواب درستی نگرفته‌ایم استفاده نکنیم هی اشتباه پشت اشتباه...!
از تئاتر گفتید. حال و روز این روزهای تئاترچطور است؟
- می‌بینید که کلی تئاتر روی صحنه داریم، ولی پول نیست. متأسفانه وضعیت تئاتر خیلی اسفباراست؛ دلیلش هم نداشتن یک متولی درست و حسابی است.مرکزهنرهای نمایشی نه تنها راهگشا نیست، بلکه به خاطر اعمال سلیقه‌های شخصی و سانسورهای مختلف راه را می‌بندند وعمر ما هم به این شکل از بین می‌رود.
الان موضوع تئاتر است یا مسؤولان تئاتر؟
- نه اصلاً موضوع و مشکل ما تئاترنیست موضوع اشخاص هستند که متاسفانه به دلایل شرایط مختلف مدتی می‌آیند، مدیر مجموعه ای می‌شوند وتازه شروع می‌کنند به جا به جا کردن و رفع و رجوع کردن کارهای مدیر قبلی و اگرتازه بلد باشند تا می‌آیند یک کاری بکنند، باید بروند.
یعنی همه چیز دست به دست هم داده که وضعیت هنری ما در وضعیت نه چندان مطلوب قراربگیرد واگر الان هم کاری انجام می‌شود به قول آقای نصیریان بنا براستعدادهای ذاتی افراد است که پیگیرند تا بتوانند کارشان را به اجرا دربیاورند.
مگر مرکز هنرهای نمایشی بودجه‌ای برای تئاتر ندارد؟ این بودجه‌ها صرف چه چیزی می‌شود؟
- چرا بودجه دارد و متولی کل تئاتر کشور هم هست، ولی جشنواره‌ها همه بودجه را می‌خورند. جشنواره‌هایی که به هیچ کاری نمی‌آیند.
مثلاً جشنواره تئاتر فجر کارهایی را می‌آورد که هنوز اجرا نشده و دیده نشده و ارزش گذاری نشده است؛ به عنوان ویترین سال آینده نشان می‌دهد واین می‌شود کارنامه یک سال ما! در حالی که در تمام دنیا جشنواره بعد از یک سال هنری برگزار می‌شود و زمانی به اصطلاح ارزشگذاری می‌شود که مردم کارها را دیده و نظرداده باشند. این مشکلی است که ما هر سال داشته‌ایم و هر سال هم ادامه می‌دهیم. ما هنوز نمی‌خواهیم بعد از این همه سال از اشتباهاتمان درس بگیریم و بودجه را صرف یک خوراک 10-15 روزه نکنیم. از آن طرف سالن برای نمایش کم داریم، دایماً تعطیلی داریم واینها نمی‌گذارد، کارها درست پیش برود و تئاتر را به این روز کشانده است.
او دانش آموخته رشته کارگردانی دانشگاه نیویورک آمریکا و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر ایران است.ازدیگرسریالهای او می‌توان به صاحبدلان،پاورچین،داستان یک شهر و فیلمهایی چون پرواز پنجم ژوئن،هامون،برخورد و... اشاره کرد. گفت و گوی ما بااین بازیگر پیشکسوت را بخوانید:
- نه چندان هم کم کار نشده‌ام، فقط واسطه‌ها زیاد شده است.الان چندین کانال مختلف داریم، فیلمهای تلویزیونی و شبکه خانگی هست؛ در گذشته یکی دو تا شبکه بود آدم به خوبی دیده می‌شد، در حالیکه الان این اتفاق نمی افتد.ازطرفی هم چون سالها مشغول تدریس بودم، چندان نمی‌توانستم فعالیت تصویری داشته باشم، ولی به هرحال فعالیتم کم نشده ولی همانطور که گفتم دیده نمی شود.
حتماً آگاه هستید، مدتی است که کار سریال سازی در تلویزیون کمی با مشکل مواجه شده است و ظاهراً دست اندرکاران هم چندان رغبتی به ساخت سریال ندارند. در کل باید بگویم که این روزها تابع سیاستهای کلی صدا و سیما هستم.
در یکی دو سال گذشته بیشتر فعالیت تئاتری داشتم که می‌دانید، کارخیلی زمان بری است؛ وضعیت تئاترها را هم که می‌دانید چون زمان کمی را برای بودن روی صحنه دارد، هم عامل دیگری است برای اینکه بازیگر دیده نشود. الان هم که مشغول تمرین تئاتر دانی وانیا به کارگردانی اکبرزنجانپورهستم که یکی از متنهای خوبی است که تا کنون مطالعه کرده‌ام.
از مشکلات سریال سازی گفتید.به نظر شما چرا تلویزیون این روزها یک سریال مطلوب و مخاطب پسند ندارد؟
- به نظر من یکی از دلایل مهمی که ما این روزها یا سریال خوب تلویزیونی نداریم یا خیلی کم داریم نبود تهیه کنندگان کاربلد است. تهیه کنندگان ما این روزها این کاره نیستند و وقتی در کارهای مختلف به اسم تهیه کننده می‌رسی می‌بینی که خیلی شناخته شده نیستند.
متاسفانه تلویزیون در سالهای اخیر یک رویکرد جدیدی پیدا کرده وآن هم سفارش یکسری کارها به تهیه کنندگانی است که از قضا هیچ شرط و شروطی و گزینشی هم برای آنها ندارد واصلاً کاری به این ندارد که فلان تهیه کننده اصلاً تجربه ای در این کاردارد یا نه.
ازآن طرف هم ما الان یکسری تهیه کنندگانی داریم که از بازنشستگان صدا و سیما هستند وبه خاطر آشنایی‌شان با سازمان می‌توانند بودجه بگیرند و کاربکنند وبرای آنها هم چندان مهم نیست که چه کاری بسازند.هرچه فیلمنامه ارزانترباشد،بازیگرکمتری بخواهد بهتر است.اصلاً گاهی دنبال بازیگرانی مثل ما نمی گردند، چون معتقدند که ما گران هستیم.بعد این می‌شود که می‌روند دنبال دخترخاله، پسرخاله شان و حاصل می‌شود ساخته هایی خانوادگی که تلویزیون هم با نشان دادن آنها مشکلی ندارد؛ اینها باعث می‌شود ما هرروز بیشتر از روز پیش شاهد سریالهای آبکی با حضور بازیگران جوان و ناشناخته و کارنابلد باشیم.
ورود پسرخاله‌ها و دختر خاله های بازیگر هم که یعنی باند بازی تهیه کننده و تولید یک سریال ارزان قیمت؟
- بله و متأسفانه این مشکل این روزها زیاد شده است؛ البته اگرمنظور از این باند بازی کاربا یک گروه ثابت دورهم جمع می‌شوند و برای منافعشان کارمی کنند باشد که چیز بدی نیست، ولی باند بازی هنگامی است که تهیه کننده برای ساخت یک سریال ارزان قیمت سراغ افراد مبتدی می‌رود.
بدبختانه مدتی است دیگر تلویزیون با تهیه کنندگان کاربلد کار نمی‌کند و وقتی هم که دست و دل این چند تهیه کننده خوب با توجه به مشکلات به کار نرود، دور می‌افتد دست همین تهیه کنندگان کارنابلد و نمی‌دانم دیگر ما که می‌خواهیم از شیوه‌هایی که قبلا جواب درستی نگرفته‌ایم استفاده نکنیم هی اشتباه پشت اشتباه...!
از تئاتر گفتید. حال و روز این روزهای تئاترچطور است؟
- می‌بینید که کلی تئاتر روی صحنه داریم، ولی پول نیست. متأسفانه وضعیت تئاتر خیلی اسفباراست؛ دلیلش هم نداشتن یک متولی درست و حسابی است.مرکزهنرهای نمایشی نه تنها راهگشا نیست، بلکه به خاطر اعمال سلیقه‌های شخصی و سانسورهای مختلف راه را می‌بندند وعمر ما هم به این شکل از بین می‌رود.
الان موضوع تئاتر است یا مسؤولان تئاتر؟
- نه اصلاً موضوع و مشکل ما تئاترنیست موضوع اشخاص هستند که متاسفانه به دلایل شرایط مختلف مدتی می‌آیند، مدیر مجموعه ای می‌شوند وتازه شروع می‌کنند به جا به جا کردن و رفع و رجوع کردن کارهای مدیر قبلی و اگرتازه بلد باشند تا می‌آیند یک کاری بکنند، باید بروند.
یعنی همه چیز دست به دست هم داده که وضعیت هنری ما در وضعیت نه چندان مطلوب قراربگیرد واگر الان هم کاری انجام می‌شود به قول آقای نصیریان بنا براستعدادهای ذاتی افراد است که پیگیرند تا بتوانند کارشان را به اجرا دربیاورند.
مگر مرکز هنرهای نمایشی بودجه‌ای برای تئاتر ندارد؟ این بودجه‌ها صرف چه چیزی می‌شود؟
- چرا بودجه دارد و متولی کل تئاتر کشور هم هست، ولی جشنواره‌ها همه بودجه را می‌خورند. جشنواره‌هایی که به هیچ کاری نمی‌آیند.
مثلاً جشنواره تئاتر فجر کارهایی را می‌آورد که هنوز اجرا نشده و دیده نشده و ارزش گذاری نشده است؛ به عنوان ویترین سال آینده نشان می‌دهد واین می‌شود کارنامه یک سال ما! در حالی که در تمام دنیا جشنواره بعد از یک سال هنری برگزار می‌شود و زمانی به اصطلاح ارزشگذاری می‌شود که مردم کارها را دیده و نظرداده باشند. این مشکلی است که ما هر سال داشته‌ایم و هر سال هم ادامه می‌دهیم. ما هنوز نمی‌خواهیم بعد از این همه سال از اشتباهاتمان درس بگیریم و بودجه را صرف یک خوراک 10-15 روزه نکنیم. از آن طرف سالن برای نمایش کم داریم، دایماً تعطیلی داریم واینها نمی‌گذارد، کارها درست پیش برود و تئاتر را به این روز کشانده است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر