سریال «پرستاران» ایرانی در راه است

همون دیگه اون طرز رفتار فقط توفیلم هست انگار خداروشکر کارتون به بیمارستان نیافتاده که ببین چه رفتاری این پرستارها دارن خصوصا دولتی انگار داری خونشونو میخوری که اینطوری باهات رفتارمیکنن تازه باید فقط بگی چشم چشم چه کارکنیم دیگه کارمون لنگه دیگه هی روزگار

motmaenan seryale khoobi nist...hamash taghlide

دیگه هیچوقت این حرفو نزن.اولاهمه مث هم نیستن
دوماتاحالایه شیفت شب جای ماهاخودتونوبذارین شایدکمی درک کنین!
فشارهایی که ازسمت سازمان میارن به ما باحقوق کم که دربرابر حجم کاروشرایط فیزیکی روانی خیلی پایینه.ازطرفی به عنوان همسرومادرنقشمون توخونه به خصوص بعدشیفت شب که صبح بااعصاب خراب خستگی فیزیکی خونه میریم.فقط خواهان درک بیماراوهمراهاشونیم توبرخورد.
درسته صبوربایدباشیم وجدان کاری داشته باشیم.به خداخیلیامون همینیم.ماهم آدمیم به خدا گناه داریم.من الان شیفت شبم اینقدرمشکل دارم مخصوصا اینکه شوهرت درکت نکنه خب آخه بی انصاف منم چندبرابرتودارم واسه زندگیمون رنج میکشم .
من هرروز 250کیلومترتامحل کارم میرم ومیام.نه همسرم به فکرمه که شهرنزدیکتربیایم نه بیمارستان انتقالیمومیده و و و و و و...خیلی مسائل........خستگی به تنمه همیشه.جوون پیرم.........هیچی اززندگیم نفهمیدم ایام تعطیل .سال تحویل .عیدا.مراسما.توبرف بارون زلزله سیل حتی بیمارم باشیم بایدشیفت بیایم هرروزبدون استثنابه هرکدومم کمه کم10-12تابیمارمیدن.شرایط کاملاغیراستانداردوغیرانسانی.لااقل واسه من اینجوریه شرایط........خیلی دلم پره الان بابغض دارم کامنت میذارم دارم ازخستگی بیهوش میشم.کارومامیکنیم پزشکاودکتراحقوق ومزایاشون وارزش واعتبارشون بالاتره.کاش ازکشورای دیگه الگومیگرفتین.کاش.....عقده های دل من اونقدر زیاده که........بازم همه شونوپشت لبخندم پنهون میکنم وبازم صبورانه رفتارمیکنم.....خستگی به تنم گذاشتی کسیکه این کامنت گذاشتی اشکم درومد......تموم شدنی نیس سفره دلم سرتونودردآوردم.ممنونم که تحملم کردین.دوستون دارم.....
بایدبرم بیمارم کارداره

فیلم دیدن بلد نیستین
با کامران تفتی این فیلم هیچوقت بد از آب در نمی آد