اولویت‌های دولت جدید برای اشتغال
ایمان نوربخش در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: با رسیدن موعد انتخابات، وعده‌های مختلفی از طرف نامزد‌های ریاست‌جمهوری به مردم مبنی بر ایجاد میلیون‌ها شغل در طی مدتی كوتاه و برطرف شدن كامل مشكل بیكاری داده می‌شود.
بارها توسط مسوولان دولتی و كارشناسان مستقل تاكید شده كه وضعیت مالی دولت به‌گونه‌ای نیست كه بتواند خود راسا برای ایجاد اشتغال اقدام به سرمایه‌گذاری کند؛ چراكه منابع مالی لازم را در اختیار ندارد. همان‌گونه كه قبلا گفته شد در كوتاه‌مدت دولت می‌تواند موانعی را كه در بازار كار وجود دارد، تسهيل کند كه از آن جمله قرارداد‌های كارورزی برای تازه‌واردان به بازار اشتغال بود. اقدام دیگر اصلاح قانون بیمه بیكاری است؛ به‌گونه‌ای‌كه سهم كارگر و كارفرما در بیمه بیكاری تعدیل شده و در عین حال با كاهش دوره پوشش و ارائه مشوق برای فراگیری مهارت‌های جدید، نیروی كار بیشتری تحت پوشش این بیمه قرار گیرد و افراد بیكار شده با سرعت بیشتری بتوانند مجددا وارد بازار كار شوند.
اما دولت در بلندمدت برای افزایش اشتغال، چه كارهايي را بايد انجام دهد؟
مهم‌ترین اقدام تقویت تولید داخلی از طریق رفع موانع كسب‌و‌كار، تسهیل قوانین و مقررات غیر‌ضروری، حذف دیوان‌سالاری زائد، ایجاد مشوق‌های مالیاتی برای صنایعی كه اشتغال‌زایی بیشتری دارند و همچنین اصلاح نرخ ارز است. به‌طور كلی سمت و سوی سیاست‌های بخش‌های تولیدی كشور باید به سمتی برود كه كالاهای تولیدی به لحاظ قیمت و كیفیت قابلیت صادرات به خارج از كشور را داشته باشد. باید این واقعیت را پذیرفت كه امروزه دیگر با اعمال سیاست‌های تعرفه گمركی و ایجاد محدودیت در واردات و صادرات نمی‌توان تولید را رونق بخشید. در عوض دولت باید سیاست‌های پولی و مالی خود را به‌گونه‌ای تنظیم کند كه موجب ثبات و تعادل اقتصاد كشور شود.
برای مثال در حال حاضر بسیاری از واحد‌های تولیدی داخلی به علت تفاوت تورم داخلی با تورم خارجی در طی سال‌های گذشته توان رقابت با محصولات مشابه خارجی و رقابت در بازارهای صادراتی را ندارند؛ بنابراین تك‌نرخی و شناور‌سازی نرخ ارز و افزایش تدریجی آن در بلندمدت كمك شایانی به واحد‌های تولیدی و افزایش صادرات آنها خواهد کرد.
دومین اقدام توجه به صنایعی است كه اصطلاحا به آنها صنایع كاربر گفته می‌شود؛ یعنی صنایعی كه به نیروی انسانی بیشتری در مقایسه با سرمایه برای تولید هر واحد محصول یا ارائه خدمت احتیاج دارند. امروزه با پیشرفت تكنولوژی بسیاری از فرآیند‌هایی كه قبلا توسط نیروی انسانی در كارخانه‌ها انجام می‌گرفت اكنون توسط دستگاه‌های خودكار انجام می‌گیرد. خود این امر باعث كاهش استفاده از نیروی انسانی در بسیاری از صنایع تولیدی در دنیا شده است. اما در برخی بخش‌های اقتصادی همانند بخش خدمات، نیروی انسانی همچنان مهم‌ترین نقش را ایفا می‌كند. صنایعی همانند گردشگری، هتلداری و خدمات آنلاین، سرمایه كمی لازم دارند اما اشتغال‌زایی زیادی خواهند داشت؛ چراكه به نیروی انسانی بیشتری احتیاج دارند. ضمن آنكه صنعتی مانند گردشگری می‌تواند ارز‌آوری زیادی برای كشور داشته باشد. كشور ما در انواع گردشگری اعم از گردشگری تفریحی سیاحتی، زیارتی و درمانی توان بالقوه بسیار بالایی دارد و می‌تواند برای كشور درآمدی بیش از صادرات نفت ایجاد کند؛ اما متاسفانه تاكنون آن‌چنان‌كه شایسته است از این توانمندی‌ها استفاده نشده است. دولت دوازدهم با بستر‌سازی و پیاده‌سازی سیاست‌های
تشویقی مثل معافیت‌های مالیاتی می‌تواند سرمایه‌گذاری بخش خصوصی را در این صنعت تقویت کند.
در پایان بار دیگر باید تاكید كرد كه رفع معضل بیكاری نیاز به برنامه‌ریزی دقیق، آگاهی و عزم ملی دارد و با دادن وعده‌های غير‌علمي و پرداخت اعانه به مردم نمی‌توان آن را برطرف كرد.
ارسال نظر