از لاریجانی ۸۴ تا لاریجانی ۹۶

یک مثلث پیروز انتخابات ۹۶ است؛ مثلثی که حتی اگر راه به پاستور نداشته باشد جریانی فعال برای دفاع از ملت و کشور باقی خواهد ماند؛ مثلثی که جز به ایران و منافع ملی نمی‌اندیشد و وعده‌های عجیب و غریب که قابلیت تحقق ندارد را سر نمی‌دهد: مثلث روحانی، لاریجانی، اصلاح‌طلبان.

روزنامه آرمان: یک مثلث پیروز انتخابات ۹۶ است؛ مثلثی که حتی اگر راه به پاستور نداشته باشد جریانی فعال برای دفاع از ملت و کشور باقی خواهد ماند؛ مثلثی که جز به ایران و منافع ملی نمی‌اندیشد و وعده‌های عجیب و غریب که قابلیت تحقق ندارد را سر نمی‌دهد: مثلث روحانی، لاریجانی، اصلاح‌طلبان.

لاریجانی ۸۴ تا لاریجانی ۹۶

شاید در سال ۸۴ که علی لاریجانی در قامت کاندیدای ریاست‌جمهوری به رقابت با کاندیدای اصلاح‌طلبان پرداخت، کمتر فردی باور داشت در دهه ۹۰ مواضع اصلاح‌طلبان و علی لاریجانی در بسیاری از موضوعات به اندازه‌ای هماهنگ می‌شود که ائتلاف اصلاحات و اعتدال شکل گرفته و از دل آن در سال ۹۲، حسن روحانی بر کرسی ریاست‌جمهوری تکیه بزند. سال ۹۶ این اتحاد و همراهی در حمایت از روحانی خود را نشان داد. لاریجانی و روحانی هر دو از اردوگاه اعتدال هستند و سوابق گذشته آنها شباهت‌هایی با یکدیگر دارد. هر دو شخصیت در دهه ۹۰ با بررسی شرایط کشور به این نتیجه رسیدند که باید تدبیری بیندیشند. در این مسیر اصلاح‌طلبان به زیر چتر اعتدالیون آمدند، چنان که در حمایت از حسن روحانی میانه‌رو چشم خود را بر حمایت از عارف بستند. روحانی البته بیش از لاریجانی مواضع هماهنگ خود را نمایان کرد و لاریجانی به سبب پیشینه خانوادگی خود ترجیح داد آن‌چنان به پررنگ کردن مواضع خود نپردازد اما بر کسی پوشیده نیست که در اطراف او چه افرادی با چه دیدگاه‌هایی حضور دارند و اثری از دلواپسان را نمی‌توان در کنار رئیس مجلس یافت.

برجام

شاید بتوان بارزترین همراهی لاریجانی و روحانی را در موضوع برجام جست‌وجو کرد؛ یعنی زمانی که مجلس نهم با حضور تعداد زیادی دلواپس فعالیت می‌کرد اما لاریجانی در جایگاه رئیس آن مجلس به خوبی به مدیریت بررسی و تصویب برجام پرداخت. در مهر ۹۴ و در کشاکش بررسی توافق هسته‌ای در مجلس بود که علی لاریجانی پرده از مخالفان تصویب برجام در مجلس برداشت و گفت: «به عنوان رئیس مجلس وظیفه داشتم که اختلاف در کشور نشود و وفاق صورت گیرد و به این وظیفه عمل کردم، اما عده‌ای وظیفه‌ای داشتند و جوری دیگر عمل کردند. » روحانی هم از هویت این مخالفان آگاه است که می‌گوید: «برجام یک ابر است. اگر بخواهد باران ببارد و سرزمین ما را پر آب کند، این درخت‌های سرو بلند و جنگل‌ها هست که ابر را وادار به باران می‌کند. اگر پایین گل نباشد و کویر باشد ابر نمی‌بارد. بارش این ابر با این گل‌ها بود. در بخش‌های مختلف همه آمدند. برخی گفتند صدای رعد و برق آن را نشنیدیم. شما شاید خواب بودید که صدای آن را نشنیدید. »

حلقه سوم این معادله اصلاح‌طلبان هستند که از ابتدای آغاز مذاکرات در نقش حامی حضور داشتند و تیم مذاکره‌کننده را تشویق به نتیجه مورد نظر می‌کردند. محمد عطریانفر قبل از انتخابات مجلس دهم اظهار داشته بود: «نه تنها لاریجانی و همفکرانشان باید وارد مجلس شوند، بلکه اصلاح‌طلبان تلاش کنند وقتی لاریجانی در جایگاه ریاست مجلس قرار گرفت با او همراه باشند. لاریجانی در جایگاه مدیریت مجلس، امروز تصویری مانند آقای روحانی در نظام اجرایی پیدا کرده است» بنابراین نیاز نیست همه برنامه‌های ائتلاف سه جانبه روحانی، لاریجانی و اصلاح‌طلبان بر روی کاغذ آورده شود، بلکه وقتی هدف تامین منافع ملی باشد رفتارها به یک سو و یک جهت خواهد رفت.

لاریجانی مدافع دولت روحانی

در روزهای اخیر هم لاریجانی تلاش می‌کند تا در حق دستاوردهای دولت روحانی اجحاف نشود و برخی با بی‌انصافی سعی در حذف عملکرد مثبت دولت نکنند و از سوی دیگر تلاش دارد تا وعده‌های پوشالی کاندیداهای اصولگرا مانند افزایش یارانه تعبیر به کم‌کاری دولت روحانی نشود. به عنوان نمونه وقتی کاندیداهای اصولگرا از چند برابر شدن یارانه در صورت حضور خودشان در پاستور گفتند، لاریجانی سکوت را شکست و برنامه کاندیداهای اصولگرا را ناکام گذاشت. رئیس مجلس اظهار داشت: «در شرایط فعلی اقتصادی کشور، دولت توان افزایش دو یا سه برابری یارانه‌ها را ندارد. سالانه یک‌میلیون و ۵۰۰‌هزار‌میلیارد ریال یارانه در کشور داده می‌شود که با توجه به درآمدها و هزینه‌های دولت افزایش آن امکانپذیر نیست، چرا که دولت پولی برای پرداخت آن ندارد. » البته وقتی این وعده‌های غیر کارشناسی کاندیداهای اصولگرا ادامه پیدا کرد، علی لاریجانی بار دیگر در حاشیه مراسم یادبود ۳۰۴ شهید سپاه حفاظت انصارالمهدی(عج) در جمع خبرنگاران گفت: «مطالبی که راجع به یارانه‌ها گفته می‌شود جزو شئون مجلس است، بنابراین باید در چارچوب قانون مصوب مجلس درباره آن اظهار نظر شود. »

اصلاح‌طلبان از زاویه دیگری به نقد این وعده‌های ناشدنی پرداختند، چنان که سعید لیلاز اقتصاددان اصلاح‌طلب گفت: «افزایش یارانه تحمیل تورم بیشتر به اقتصاد کشور است. تا جایی که من می‌دانم در شش سال گذشته هفت برابر کل بودجه عمرانی یک سال دولت، یعنی حدود ۳۰۰‌هزار‌میلیارد تومان یارانه نقدی پراخت کرده‌ایم، آن هم در حالی که کل بودجه عمرانی دولت در سال گذشته ۴۰‌هزار‌میلیارد تومان بوده است. با پول یارانه نقدی می‌توانستیم حداقل یک تا دو‌میلیون شغل ایجاد کنیم اما تمام این منابع از بین رفته است. »

در نهایت...

در نهایت جز روحانی، لاریجانی و اصلاح‌طلبان کسی برنده واقعی انتخابات ۹۶ نیست و صداقت و اعتدال آنها بر همگان مشخص شده است. این مثلث بر وعده‌های ناشدنی کاندیداها مانند یارانه و اشتغال‌زایی نجومی غلبه دارد و به‌طور حتم جامعه متوجه این تفاوت‌هاست.