تفحص از پلاسکو به سبک ژاپنی
مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری با انتشار نتایج مطالعه ۵۰ صفحه‌ای درباره «الگوی ژاپنی تحقیق و تفحص از حوادث غیرمترقبه»، سه ماموریت کلیدی هیات ویژه بررسی حادثه «پلاسکو» را تشریح کرد.
هیات ویژه‌ای که با دستور رئیس‌جمهوری برای حقیقت‌یابی درباره علت وقوع حادثه پلاسکو تشکیل شده قرار است با الگوبرداری از تجربه جهانی در رسیدگی به حوادثی در ابعاد ملی بدون هر نوع دخالت دولتی یک گزارش شفاف نه به دولت بلکه به مردم را در سه سطح «علل بروز حادثه»، «شیوه مدیریت حادثه» و «راهکارهای پیشگیرانه از تکرار حوادث مشابه» ارائه کند. تشکیل این هیات ویژه تحقیق و تفحص برای اولین‌بار به‌صورت مستقل از دستگاه‌های دولتی و عمومی با استفاده از شاخص‌ترین تجربه جهانی در رسیدگی به ابعاد بروز حوادث در مقیاس بزرگ بوده است. مطابق با بررسی‌های مشابه هیات ویژه بررسی حادثه پلاسکو، کمیسیونی مستقل در سال ۲۰۱۱ برای بررسی علل بروز حادثه فوکوشیما تشکیل شده بود. نتایج منتشرشده از تحقیقات این کمیسیون مستقل در ژاپن مشخص می‌کند در حالی که دستگاه‌های مسوول نظارتی سعی داشتند علت بروز حادثه را بلایای طبیعی معرفی کنند حادثه فوکوشیما محصول تبانی برای انجام ندادن اقدامات ایمنی بوده است. بنابراین در صورت تشکیل نشدن این کمیسیون حقایق ۱۰گانه درباره علت بروز این حادثه برای همیشه پنهان می‌ماند.
الگوی هیات ژاپنی
شاخص‌ترین الگوی تحقیق و تفحص از حوادث در ابعاد ملی مربوط به تجربه کمیسیون ویژه ژاپنی پس از حادثه فوکوشیما است.
در ۱۱ مارس سال ۲۰۱۱ در پی زمین‌لرزه ۳/ ۷ریشتری در شرق ژاپن، سونامی به وقوع پیوست که باعث بروز سیل و سرایت آب به نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما و در نهایت باعث انتشار مواد رادیواکتیو در محیط زیست شد. چندماه بعد به دنبال این رخداد در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۱ مجلس شورای ملی ژاپن دستور تشکیل یک کمیسیون مستقل برای بررسی حادثه فوکوشیما را با ترکیب کاملا غیردولتی صادر کرد. این کمیسیون با اختیار تام از دولت و مجلس و با قدرت بالای تحقیق و تفحص به‌عنوان اولین کمیسیون مستقل در تاریخ حکومت ژاپن برای بررسی یک پرونده با ابعاد ملی و حتی بین‌المللی تشکیل شد. این کمیسیون با رعایت اصل بی‌طرفی و فارغ از جانبداری و بدون پیش‌قضاوت به نفع یا ضرر افراد حقیقی و حقوقی به‌صورت آزاد و فارغ از تاثیر و نفوذ خارجی درباره علل مستقیم و غیرمستقیم حادثه فوکوشیما در مدت ۶ ماه تحقیق و بررسی‌های لازم را انجام داد تا ضمن کشف علت حادثه از یک سو تمهیدات لازم برای پیشگیری از حوادث مشابه را توصیه و تجویز کند و از سوی دیگر راهکار تضمین شده برای گریز از وضعیت منتهی به حوادث مشابه را ارائه دهد. کمیسیون ویژه ژاپنی با ۱۰ نفر عضو اصلی کار خود را آغاز کرد اما با برگزاری ۹
هزار ساعت نشست توانست مجموعه اطلاعات را از طریق مصاحبه با ۱۱۶۷ نفر مرتبط با حادثه جمع‌آوری کند. این کمیسیون علاوه بر مصاحبه و نشست با افراد مختلف، یک تیم کارشناسی به پنج کشور از جمله آمریکا، فرانسه و روسیه اعزام می‌کند تا با دید فراملی بتواند درباره حادثه فوکوشیما قضاوت کند. سومین روش جالب تحقیق کمیسیون ویژه ژاپنی پخش زنده نشست‌های تخصصی کمیسیون از طریق اینترنت بوده با این هدف که بتواند مشارکت همه افرادی را که به نوعی از قبل و بعد از حادثه فوکوشیما اطلاع داشتند، جلب کند.
حقیقت دوم که اهمیت آن دست کمی از حقیقت اول ندارد به تشخیص خطرناشی از ناایمن بودن نیروگاه، ۵ سال قبل از حادثه ۲۰۱۱ مربوط می‌شود. دستگاه نظارتی از سال ۲۰۰۶ به این خطر واقف بوده اما با تبانی اپراتور اقدامی برای کاهش ریسک خطر انجام نشده بود. این کمیسیون معتقد است اگر آژانس ایمنی صنعتی و هسته‌ای تمهیدات کشور آمریکا در حوزه استراتژی امنیت ملی در دوره بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر را عینا در ژاپن به اجرا در می‌آورد شاید امکان پیشگیری از بروز حادثه فوکوشیما وجود داشت اما در نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما عامدانه اجرای تمهیدات ایمنی به تعویق می‌افتد و تصمیمات بر مبنای منافع سازمانی و بدون توجه به ایمنی عمومی اتخاذ می‌شود. حقیقت سومی که در نتیجه تحقیقات کمیسیون ویژه ژاپنی به دست آمد مربوط به مشکلات سازمانی در شرکت توزیع برق توکیو است. براساس گزارش این کمیسیون در این شرکت دستورالعمل‌های ایمنی به‌روز نبودند، کارگران و کارمندان و کلیه حاضران در نیروگاه ناتوان در واکنش سریع به حادثه بودند و همچنین ضعف آموزشی در کارمندان شرکت مشهود بوده‌است.
حقیقت چهارم به دست آمده از این تحقیقات به ضعف مهارتی سازمان مدیریت بحران باز می‌گردد. این کمیسیون حقیقت پنجم را ناشی از اثرمنفی حضور مقامات ارشد کشوری در محل حادثه می‌داند که از یکسو زنجیره فرماندهی برنامه‌ریزی شده را مختل کرده و از سوی دیگر به دلیل مداخله مستقیم مقامات حواس نیروهای امداد و نجات در حین عملیات پرت شده است.حقیقت ششم سردرگمی در تخلیه افراد از محل حادثه عنوان شده و همچنین حقیقت هفتم بر این موضوع تاکید دارد که ایمنی هسته‌ای ژاپن منوط به تغییر اساسی در ساختار سازمان‌های نظارتی است. نتایج تحقیقات حقیقت هشتم را این گونه حکایت می‌کند که اگر کمیسیون ویژه حقیقت‌یاب مستقل به پرونده حادثه فوکوشیما ورود پیدا نمی‌کرد «تبانی برای انجام ندادن اقدامات ایمنی شاید هیچ‌وقت آشکار نمی‌شد.»
دو حقیقت دیگر برگرفته از این تحقیقات نیز از یکسو از نبود هیچ دستورالعمل و راهنمای مشخص درباره مسوولیت‌ها در صورت وقوع یک وضعیت اضطراری و از سوی دیگر از بی توجهی به امنیت عمومی در ژاپن حکایت دارد. به این معنی که حقیقت دهم این حادثه مشخص می‌کند که: «تحت تاثیر یک ذهنیت قدیمی کارمندان ژاپن ما اعضای کمیسیون متوجه یک ذهنیت سازمان یافته شدیم که منافع سازمانی را به قیمت ایجاد گرفتاری و خطر برای عموم مردم در اولویت قرار می‌دهد.»
اما بخش سوم گزارش تحقیق و تفحص کمیسیون مستقل ژاپنی از حادثه فوکوشیما به توصیه‌های پیشگیرانه برمی‌گردد که ۶ راهکار را برای جلوگیری از تکرار فجایع مشابه پیشنهاد می‌دهد. این توصیه‌ها شامل این موارد می‌شود: اول آنکه نهادهای نظارتی امنیت عمومی را تضمین کند، سازمان مدیریت بحران مورد بازبینی اساسی و اصلاح قرار گیرد طوری که حدود مسوولیت‌ها را روشن و شفاف کند و مسوولیت دولت در قبال سلامت عمومی تشریح شود. دو راهکار دیگر بر مبنای تغییر در ساختار مدیریت شرکت برق و تغییر در ساختار هیات‌های نظارتی است. به این معنا که ساختار هیات‌های نظارتی مستقل، شفاف، حرفه‌ای و مبتکر شود. راهکار آخر برای جلوگیری از بروز اتفاقات فجایع مشابه نیز تعریف روشن نقش اپراتورها و تمامی سازمان‌های درگیر برای پاسخ اضطراری عنوان شده است. به نظر می‌رسد در صورتی که هیات ویژه بررسی حادثه پلاسکو از الگوی جهانی حقیقت‌یابی حوادث در ابعاد بزرگ استفاده کند، می‌تواند به‌صورت شفاف و روشن علل بروز حادثه پلاسکو را به مردم گزارش دهد.
ارسال نظر