نگاهي به کلاس بازيگري اما استون

روزنامه بانی فیلم: اما استون با نام کامل او امیلی جین اما استون ۲۹ ساله و آمریکایی است. او در شرایطی برنده اسکار برترین بازیگر زن نقش اول امسال به خاطر بازی موفق اش در موزیکال «لالا.لند» شد که پیشتر یک جایزه بافتا (اسکار سینمای بریتانیا) و یک گلدن گلوب را هم تصاحب کرده بود و شاید ناگفته هم مشخص باشد که این دو جایزه را هم ظرف یک ماه گذشته به خاطر همین فیلم که یک نئو موزیکال جالب ساخته دیمی ین چازه له است، بدست آورده است.

استون در شهر اسکاتزدیل واقع در ایالت آریزونای آمریکا متولد شد و همانجا رشد کرد و بازیگری را از کودکی و خردسالی اش شروع کرد و وقتی نوجوان بود در یک نمایش به نام «باد در مرغزار» بازی کرد و این به سال ۲۰۰۰ روی داد. استون بعد از حضورهایی کوتاه و کوچک در چند سریال تلویزیونی اولین فیلم بلند سینمایی اش را هم در سال ۲۰۰۷ در فیلم «بسیار بد» تجربه کرد و توجه رسانه ها به وی با حضور او در فیلم «سرزمین زامبی ها» در سال ۲۰۰۹ شدت گرفت.

طیفی بیشتر

فیلم «Easy A» در سال ۲۰۱۰ اما استون را به سوی جایزه بافتای بهترین بازیگر نورس سال سوق داد. بازی در «کمک» (مستخدم) کار اجتماعی و دراماتیک و مبتنی بر مشکلات سیاهپوستان سال ۲۰۱۲ تبدیل به یک عامل اعتباری برای وی شد و او در قسمت های چهارم و پنجم «اسپایدرمن» در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ نیز ایفای نقش کرد تا با طیف بسیار بیشتری از سینماروها و طرفداران فیلم های کمیک استریپی همسو شود. بازی در «مرد پرنده ای» برترین فیلم سال ۲۰۱۴ جهان، استون را بیش از پیش مطرح کرد و سرانجام بازی در رل یک هنرپیشه درصدد اوجگیری در «سرزمین لالا» او را به بام حرفه اش رساند و صاحب تمامی جوایز برتر امسال کرد.

سال پرکار

اما استون در سه فیلم در سال ۲۰۰۹ شرکت کرد و یکی از آنها روبروی متیو مک کاناهی، جنیفر گارنر و مایکل داگلاس در فیلمی ساخته مارک واترز و به نام «اشباح دوستان گذشته» بود و داستان آن نوعی اقتباس ولو کمرنگ و اندک از رُمان مشهور و کلاسیک سال ۱۸۴۳ چارلز دیکنز به نام «یک جشن کریسمسی» بود. اضافه بر این فیلم و «سرزمین زامبی ها» که پیشتر نیز از آن یاد کردیم، استون در آن سال در کمدی- درام «مرد کاغذی» ساخته کایران و میشل مولرونی هم حضور یافت.

از اوج تا نزول

بازی در کار رمانتیک- کمدی سال ۲۰۱۱ گلن فیکادا و جان اکوا به نام «عشق دیوانه وار احمقانه» که او را همبازی رایان گاسلینگ و استیو کارل ساخت، قدم دیگری در راه اوجگیری استون بود و در عین حال نمی توان و نباید مدعی شد که تمامی فیلم ها و رل های استون در این عرصه مناسب و مثبت بودند و مثلاً می توان به «جوخه گانگسترها» محصول نه چندان موفق سال ۲۰۱۳ به کارگردانی روبن فله چر اشاره کرد و این یک کار دلهره آور بود که اتفاقاتش در دهه ۱۹۴۰ در شهر لس آنجلس آمریکا روی می داد.

زوج او و رایان گاسلینگ که بعداً در «لالالند» تکرار شد، توسط ا.او.اسکات منتقد مشهور روزنامه نیویورک تایمز یک زوج موفق هنری نام گرفت و بازی در «جادو زیر مهتاب» ساخته وودی آلن سرشناس در سال ۲۰۱۵ وی را به تنوع بیشتری در کارهای هنری اش نایل ساخت. استون در دومین فیلم وودی آلنی اش به نام «مرد غیرمنطقی» به سال ۲۰۱۶ روبروی ژواکین فی نیکس چندان تحسین نشد و «الوها» دیگر فیلم سال ۲۰۱۵ استون که کارگردان آن کامرون کروی استرالیایی بود، همین حالت و پی آمد را برای او داشت.

نزدیک به مطرح ترین

به فاصله کمتر از دو سال «لالالند» سرنوشت استون را عوض کرده و او را به چیزی شبیه و نزدیک به مطرح ترین هنرپیشه زن جهان، لااقل تا زمانی که زرق و برق اسکارهای امسال پابرجا است تبدیل کرده است. زنی که قطعاً خواهد کوشید با نقش ها و رل های بعدی اش این ایام را استمرار بخشد و برخلاف مصداق و معنای فیلم سال ۲۰۱۵ وودی آلن، فقط جادویی زیر مهتاب نباشد.