«ماجرای نیمروز» سفر كوتاهی در زمان است
جلیل سامان از معدود کارگردانانیست که توانسته دو سریال با محوریت سازمان مجاهدین خلق بسازد و هر دو اثر جزو کارهای برتر تلویزیون شوند.
سامان در ابتدای این یادداشت با اشاره به اینکه در میان شلوغی این روزهایش فیلم مهدویان را دیده و ذوق زده شده ابراز امیدواری کرده مهدویان همچنان در همین ژانر مستندگونه به كار خود ادامه دهد. او مهدویان را کارگردانی بی نظیر و بی رقیب در میان همه فیلمسازان ایرانی دانسته است: «تاریخ ایران ما پر از لحظات غم انگیز و با شكوه است.. سینمای ما چهل سال از مردم كشورش عقب مانده است شاید «ماجرای نیمروز» را باید سال های ۶۰ می ساختند كه در تصمیم گیری خیلی از جوان ها اثرگذار بود. «ماجرای نیمروز» هم از نظر فضاسازی ما را ۳۰، ۴۰ سال به عقب پرتاب می كند و هم از جهت موضوعی.. شاید سازمان منافقین دیگر دغدغه مردم نباشد اما برای آنها كه در آن سال ها زندگی كرده اند نوستالژی و خاطره و برای آنهایی كه نبوده اند سفر كوتاهی در زمان است...»
البته سامان دراین یادداشت تنها به تمجید از مهدویان نپرداخته و به نقطه ضعف فیلم او نیز اشاره کرده است: «ماجرای نیمروز با فیلمنامهای دقیقتر می توانست نسبت گذشته و حال را برقرار كند. واقعیت این است كه تماشاگر اگرچه به گذشته پرتاب می شود اما تجربه شخصیت های اصلی را از سر نمی گذراند.. برای اینكه تجربه فیلم تجربه مخاطب شود باید بیشتر به شخصیت ها و دغدغه هایشان نزدیك شد، باید بیشتر با خلوت شخصیت ها بودیم.. دلتنگی ها و عشق و نفرت ها.. زاویه دوربین و روایت مهدویان این امكان را به مخاطب نمی دهد و این باعث شده ماجرای نیمروز را مخاطب از سر نگذراند و مثل موزه تماشا كند اما همینقدر هم غنیمت بزرگیست.»
ماجرای نیمروز دومین تجربه کارگردانی محمدحسین مهدویان داستان ترورهای تابستان دهه ۶۰ را روایت میکند و در سی و پنجمین دوره جشنواره فجر توانست جایزه بهترین فیلم را هیات داوران و همچنین از مردم بگیرد.
ارسال نظر