نویسنده «رگ خواب»: سرگشتگی‌ها عاشقانه‌تر است

روزنامه ایران: شخصیت‌پردازی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های آثار حمید نعمت‌الله است. «مینا» شخصیت جدید نعمت‌الله است که با همکاری معصومه بیات، فیلمنامه‌نویس و لیلا حاتمی، بازیگر، موفق به خلق آن شده و توانست سالن نمایش پر از جمعیت برج میلاد را تا ثانیه آخر در سالن نگاه دارد و زنی را به سینمای ایران اضافه کند که شاید نمونه‌اش در جامعه بسیار باشد اما جسارتش نه؛ زنی که تنها دلش می‌خواست یک نفر او را چنان که هست ببیند، نه آن طور که دوست دارد. «رگ خواب» تازه‌ترین فیلم حمید نعمت‌الله در هشتمین روز جشنواره فیلم فجر اکران شد. به این بهانه با نویسنده اثر، خانم بیات گفت‌و‌گوی کوتاهی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

شخصیت مینا از کجا جرقه خورد و چگونه در ذهن شما کامل شد؟

معمولاً شخصیت‌ها را از ابتدا کامل در ذهنم یا یادداشت‌هایم دارم، اما اینکه مجال اندک فیلمنامه چقدر به ما اجازه دهد شرط مهمی است. بر این اساس زوایای مختلفی از شخصیت نشان داده می‌شود. خیلی وقت‌ها اطلاعات بیشتری وجود دارد که ناگفته می‌ماند، اما اینکه از کجا جرقه خورد، خب ما نیاز به یک داستان عاشقانه داشتیم و متأسفانه در مجموع مشاهدات من، عشق‌هایی که سرانجام خوشی داشتند یافت نمی‌شد.

پیرامون ما پر از نمونه‌هایی از زوج‌های عاشق‌پیشه‌ای است که به خون یکدیگر تشنه هستند یا در بهترین حالت از هم فرار می‌کنند. شاید هم مشکل از ماست؛ عشق‌هایی را که به یک کانون امن و آرام رسیده‌اند نمی‌بینیم، شاید هم این خانواده امن برای ما هیجان و جذابیتی ندارد، بین خودمان بماند که احتمالاً ما قادر به درک سلامتی و آرامش نیستیم و هیجانات و نوسانات و سرگشتگی‌ها بیشتر برایمان عاشقانه است.

آیا مایلید در مورد نظر منتقدی که فیلم را دوست ندارد چون می‌گوید عشق مینا عشق کودکانه ای است صحبت کنید؟ البته من نظر ایشان را دوست ندارم.

آقای فراستی این را گفتند و چون این یک رویکرد نادرست در برخورد با فیلم‌هاست، در مورد آن صحبت می‌کنم. حتی چنانچه نظر ایشان را باور داشته باشیم که این یک عشق کودکانه است، پاسخش این است که آیا ما جایی تعهد داده بودیم که عشقی را به تصویر بکشیم که خیلی مقدس و محترمانه و درست باشد؟اصلاً آیا به تصویر کشیدن یک عشق کامل و بی‌عیب و نقص جذابیتی دارد؟ کدام استدلالی ما را مجاز می‌کند که ارزیابی‌مان درباره شخصیت فیلم را به خود فیلم تعمیم دهیم؟

مثلاً اگر یک «عشق» متعالی را به تصویر بکشیم، «فیلم»مان نمره کامل می‌گیرد؟ اگر یک عشق مشکل‌زای نیم‌دار را مطرح کنیم نمره فیلم 100 است و اگر درباره کسی فیلمنامه بنویسیم که به جای عشق اسیر یک رابطه مخرب شده است نمره فیلم در حد مردودی است؟ آقای فراستی شما در نظردهی مختارید، اما نکته‌ای را درباره «مینا» بگویم، اگر شما مایلید در تلویزیون هرشب توسط عده بسیاری دیده شوید، مینا دلش می‌خواهد تنها یک نفر او را ببیند و تأیید کند و این برایش راضی‌کننده است.