۱۰ درگیری احتمالی چهار سال آینده دنیا

روزنامه تماشاگران امروز - علی مسعودی نیا: با وقوع بحران های جهانی بزرگ سال گذشته میلادی، بسیاری از کارشناسان سیاسی به پیش بینی وقایع پیش روی دنیا پرداختند. بلیک استیلول یکی از این کارشناسان بود که البته با نوعی بدبینی مفرط به آینده دنیا نگریست و احتمال وقوع ۱۰ جنگ طی چهار سال آینده را بسیار زیاد دانست. اگر قرار باشد پیش بینی های او سایر کارشناسان درست از آن دربیاید، سال های سیاهی در انتظار مردم دنیا خواهدبود، اما فعلا بهتر است خوش بین باشیم و تنها ببینیم این پیش بینی ها تا چه اندازه به حقیقت نزدیک خواهدبود، اما جنگ هایی که احتمال وقوع شان زیاد ارزیابی شده، به این شرح هستند:

۱- چین علیه هر کسی که در اقیانوس آرام باشد

در سال 2013 چین فاش ساخت که جزایر سنکاکو بخشی از پایگاه هوایی در دریای چین شرقی خواهدبود. از آن به بعد چینی ها و ژاپنی ها نیروی هوایی و دریایی خود را به کار گرفتند تا از هر فرصتی برای زهر چشم گرفتن از حریف استفاده کنند.

فراموش نکنید که سال هاست این دو کشور از هم دل خوشی ندارند و بابت جنگ جهانی دوم خرده حساب هایشان هنوز تسویه نشده است. ژاپنی ها اصلا مالکیت چین بر این جزایر را قبول ندارند. البته جزیره ها تنها بهانه هستند. چینی ها در سودای احیای «رویای چینی» و بازگشت شکوه از دست رفته شان ممکن است وارد جنگی شوند که فیلیپین، مالزی، تایوان، برونئی و ویتنام را نیز هدف بگیرد.

2- چین علیه ایالات متحده آمریکا

عبارت «بهبود صلح آمیز» دیگر چندان معنایی برای روابط میان این دو کشور ندارد. این زمانی ایده هو جیناتو (رییس جمهور سابق چین) بود، اما او در سال ۲۰۱۲ از قدرت کنار رفت و ژی جینپینگ شاید چندان با او موافق نباشد.

مروری بر پیشرفت های نظامی اخیر چین نشان می دهد که هرچه تولید کرده اند به کار نابودکردن تسلیحات نظامی آمریکا می آید. چین دارد هر وسیله ای که لازم است برای تهدید نیروی دریایی آمریکا یم سازد و این تهدید خاموش را وقتی باید جدی تر گرفت که بدانیم چین دل خوشی ندارد از اینکه برخی کشورهای دور و برش حیاط خلوت آمریکا هستند.

3- روسیه علیه ناتو

افزایش نیروهای پیاده نظام ناتو در مقابله با هجوم روسیه به سمت کشورهای اروپای شرقی چالشی است که قدمتی سی ساله دارد. بعد از پایان دوران جنگ سرد، هر چند روابط روسیه و غرب قدری تغییر کرد، اما این رابطه همچنان خصمان جلوه می کند.

روسیه اصلا از گسترش ناتو در کشورهای بلوک شرق شادمان نیست و خصوصا بر سر ماجرای اورکاین و جزایر کریمه بسیار از ناتو عصبانی است. تجربه نشان داده که ولادیمیر پوتین اگر تهدیدی را بر زبان بیاورد، ماجرا شوخی بردار نخواهدبود. او کنایاتی به گرجستان زده و خواسته تا حقوق مردم روسی زبان منطقه آبخازیا حفظ شود. آیا این نوعی تهدید تلویحی نیست؟

۴- جنگ داخلی در عراق

وقتی که کشور درگیر مبارزه با یک گروه تروریستی است، بهترین فرصت است تا مخالفان دیگر به سازماندهی نظامی خود بپردازند و در دورانی که ارتش درگیر و آسیب پذیر است، به آن ضربه بزنند. استان انبار در این کشور بیش از هرجای دیگر استعداد جنگ خیزی از خود نشان می دهد. استانی که از حملات داعش بیشترین لطمه را دیده و شواهدی هست مبنی بر اینکه در آن گروه های مخالف دیگری نیز خانه دارند که تمایل چندانی به پیروی از دولت مرکزی عراق در آنها دیده نمی شود.

5- جنگ کردستان عراق و سوریه علیه عراق و سوریه

کردهای عراق و سوریه فعلا دارند با داعش می جنگند و این به معنای همراهی آن ها با حکومت مرکزی دو کشور است، اما اگر این جنگ به سرانجام و ثباتی برسد، آن وقت ممکن است با همراهی کردهای جنوب ترکیه، نبرد تازه ای راه بیندازند که چندین دهه قدمت دارد. البته این در صورتی خواهدبود که فرماندهی کردها به دست پ. ک. ک. بیفتد. گروهی که همین حالایش هم عملیات تروریستی و تخریبی زیادی را علیه ترکیه ترتیب می دهد. شاید آمریکا هم بدش نیاید که برای گوشمالی دادن روسیه به درگرفتن این جنگ کمک کند.

۶- جنگ حزب الله علیه رژیم صهیونیستی

این یکی شاید چندان عجیب و دور از انتظار نباشد، چون سال هاست که به شکلی کاملا سینوسی در جریان است. رژیم صهیونیستی حالا بیش از هر زمان دیگری عصبانی است، چون مهم ترین متحدش- یعنی آمریکا- قدری از حمایت های خود کم کرده است. فعلا بسیاری از رزمندگان حزب الله در سوریه درگیر هستند و علیه داعش می جنگند. همین شاید قدری آنها را در داخل خاک فلسطین آسیب پذیر بسازد و رژیم صهیونیستی ممکن است بهانه ای تازه جور کند برای حمله دوباره به این کشور. البته این حمله قطعا به قصد افزودن به قلمرو رژیم صهیونیستی نخواهدبود و تنها خود حزب الله را هدف خواهدگرفت.

7- جنگ داخلی در ترکیه

مردم ترکیه حالا دچار بحران هویت شده اند. رجب طیب اردوغان دارد کم کم اقتصاد کشور را مدرن تر می کند و دموکراسی را ضعیف تر. ارتش ترکیه به شکلی سنتی به مولد دموکراسی در این کشور تبدیل شده است، اما بعد از ماجرای کودتای نافرجام، این ارتش به شدت تضعیف شده و تحت انقیاد دولت درآمده است. اردوغان هم فعلا از بازداشت و تعقیب و حبس نیروهای مخالف دست بر نمی دارد.

یک سوی این رفتار برای او قدرت به ارمغان خواهدآورد، اما سویه دیگرش افزایش نارضایتی گروه های مخالفی است که بعضی از آنها بدشان نمی اید دست به اسلحه شوند. فعلا هم که چیزی که دور و بر ترکیه زیاد است همان اسلحه است.

۸- جنگ داخلی در افعانستان

ایالات متحده و ناتو برای همیشه نمی توانند در افغانستان حضور داشته باشند. طالبان همچنان از مواضع خود کوتاه نیامده اند و هرازگاهی عملیاتی تازه تدارک می بینند. از آن طرف، دولت پاکستان نیز همچنان با همسایه اش روابط غیردوستانه ای دارد و شایعاتی مبنی بر پناه دادن این کشور به نیروهای طالبان در دست است.

از این گذشته، نظام قبیله ای و تنش های قومی نیز در افغانستان کاهش نیافته است. تمام اینها می تواند بدل به دلایلی شود که بعد از خروج نیروهای آمریکا و ناتو، افغانستان دوباره شاهد افروخته شدن آتش جنگ داخلی باشد.

۹- چین علیه هند

چین و هند یک بار در سال ۱۹۶۲ بر سر ماجرای تبت با هم جنگیده اند. جنگی که چندین ماه طول کشید و تغییرات مرزی مختصری را رقم زد که هرگز به طور کامل به رسمیت شناخته نشد. تنش بر سر مرزهای منطقه هیمالیا بین این دو کشور در حال افزایش است، اما اگر بین آنها جنگی صورت بگیرد این بار بر سر آب خواهدبود. هر دو کشور قصد دارند نیروگاه آبی رودخانه براهماپوترا را بسازند و از آن بهره ببرند. اگر هندی ها کاری کنند که آب از سمت چین منحرف شود، آن وقت بعید نیست ارتش چین تصمیم بگیرد مسیر رودخانه را به زور توپ و تانک به سمت کشورشان برگرداند.

۱۰- کره شمالی علیه هر کشوری که شد!

مسئله کره شمالی و مهیا شدنش برای جنگ جدی است، اما این جنگ علیه کدام کشور خواهد بود؟ زیاد برای کره شمالی فرقی نمی کند. جنگ برای آنها نوعی فرار به جلو خواهدبود. یعنی اگر سیاست های کلی دنیا آنها را چنان تحت فشار قرار دهد که مجبور به واکنش شوند، احتمالا سلاح های مخوفی را از انبارهایشان خارج خواهندکرد و حتی بعید نیست که به شکلی تصادفی یک جای دنیا را هدف بگیرند.