«زادبوم» را به تیغی در گلوی حوزه هنری تبدیل کردند!

وب سایت آی سینما: ابوالحسن داوودی که به تازگی پروانه ساخت فیلم کمدی «هزار پا» را دریافت کرده است، درباره اکران فیلم «زادبوم» که بعد از هشت سال توقیف قرار است به نمایش درآید، به شدت از حوزه هنری انتقاد می‌کند و می‌گوید بعد از «گروگان گرفتن» این فیلم توسط مدیران سابق حوزه هنری، «زادبوم» به تیغی در گلوی این نهاد تبدیل شد و مدیران فعلی باید با بصیرت عمل کنند تا این مشکل حل شود و فیلم به نمایش درآید.

داوودی کارگردان «رخ دیوانه»، روز گذشته پروانه ساخت فیلمنامه «ھزار پا» را از سازمان سینمایی دریافت کرد. در روزھای گذشته داوودی اعلام کرده بود که فیلم جدید او کمدی خواھد بود و به ھمین دلیل به سراغ این کارگردان معتبر سینمای ایران رفتیم تا در مورد پروژه «ھزار پا» اطلاع بیشتری دریافت کنیم.

داوودی که اوایل دھه ۱۳۸۰، فیلم کمدی «نان و عشق و موتور ۱۰۰۰ » را مقابل دوربین برد و با این فیلم به موفقیت رسید، دیگر فیلمی کمدی نساخت و به سمت فیلم‌ھای اجتماعی و جدی روی آورد. اما در طول این پانزده سال که داوودی از ساخت فیلمھای طنز فاصله گرفت، کمدی‌ھایی ھمچون «کما»، «شارلاتان»، «اخراجی‌ھا»، «ازدواج در وقت اضافه»، «من سالوادور نیستم»، «۵۰ کیلو آلبالو» و... مورد استقبال مخاطبان قرار گرفتند.

این کارگردان درباره تفاوت فیلم‌ھای طنز پر فروش سالھای اخیر با کمدی‌ھایی که در گذشته ساخته می‌شد، به ما می‌گوید: «در سالھای گذشته، فیلم‌ھای کمدی‌ای ساخته شدند که معیارھای متفاوتی با یکدیگر داشتند. معیار من برای ساخت فیلم کمدی در وھله اول سرگرمی است، اما معتقدم که کمدی باید از لحاظ محتوا ھم حرفھایی برای گفتن داشته باشد تا تاثیری که بر مخاطب می‌گذارد، فراتر از سرگرمی باشد و تماشاگران تاثیرات ثانویه را ھم از یک فیلم طنز احساس کنند. متاسفانه در سال‌ھای اخیر اغلب فیلم‌ھای طنز تنھا برای سرگرم کردن مخاطب ساخته شدند و نتوانستند آن تاثیر ثانویه را بر روی تماشاگران داشته باشند. معیارھایی که کمدی‌ھای اجتماعی و حتی سیاسی را شکل می‌دھند، تنھا سرگرم سازی محض نیست.»

فیلم «نان و عشق و موتور ۱۰۰۰ » با اینکه یک داستان عاشقانه را محور اصلی خود قرار داده بود، اما در آن رگه‌ھای سیاسی پر رنگی دیده می‌شد. داوودی در پاسخ به این پرسش که آیا در فیلم «ھزار پا» ھم ارجاع‌های سیاسی دارد یا نه، توضیح می‌دهد : «تا حدودی این فیلم ھم رگه‌ھای سیاسی دارد اما متفاوت از آن چیزی است که در «نان و عشق و موتور ۱۰۰۰« دیده بودیم. من ھمیشه سعی می‌کنم که لحن خود را در فیلم‌ھای بعدی‌ام تکرار نکنم و به اصطلاح در باد موفقیت‌ھای قبلی‌ام نخوابم»

داوودی درباره مقطع زمانی که فیلمنامه «ھزارپا» در آن روایت می‌شود، توضیح می‌دھد: «در «ھزارپا» نگاھی به دورانی شده است که شاید برای من و بسیاری از ھم نسلان من، نوستالژی‌ھا و مصائب بسیاری داشته باشد و حتی ما را به تفکر ھم فرو ببرد. داستان «ھزارپا» در اواخر دھه شصت و اوایل دھه ھفتاد روایت می‌شود و آن فضایی که در کشور حکمفرما بود برای مخاطبان به تصویر کشیده خواھد شد.»

اما با توجه به موقعیت زمانی که داستان «ھزار پا» در آن روایت می‌شود، داوودی اضافه می‌کند: «سینمای ایران به این تجربه رسیده که دیگر الزامی وجود ندارد به شکل مستقیم به برخی از مفاھیم سیاسی اشاره کند، زیرا مخاطب امروز ھوش بسیار بالایی دارد و با یک اشاره مختصر، به راحتی متوجه بسیاری از موضوعات از جمله مسائل اجتماعی و سیاسی خواھد شد.»

هشت سال «زادبوم» را گروگان گرفتند

اواسط مھرماه، ابوالحسن داوودی در مراسم تودیع و معارفه، مدیر عامل خانه سینما اعلام کرد که فیلم «زادبوم» بعد از ھفت سال از بند آزاد شد.» اما در طول این مدت خبری از اکران فیلم «زادبوم» که در سال ۸۷ موفق به دریافت دو سیمرغ بلورین از جشنواره فجر شده بود، منتشر نشد.

داوودی در رابطه با اکران این فیلم در سینماھای کشور می گوید:« برنامه ریزی‌ھا برای اکران فیلم «زادبوم» انجام شده و ما قصد نداریم که این فیلم را قبل از نوروز ۹۶ اکران کنیم و سعی می‌کنیم «زادبوم» در سال جدید به روی پرده سینماھای کشور برود.»

اما یکی از مشکلاتی که باعث شد «زادبوم» بعد از هشت سال ھمچنان به نمایش درنیاید، به دیدگاه‌ھای متفاوتی باز می گشت که برخی نسبت به این فیلم داشتند، به طوری که برخی از «زادبوم» با عنوان فیلمی «ضد نظام» یاد کردند. اما ھمان زمان داوودی اعلام کرد برای اینکه ثابت کند، «زادبوم» ضد نظام نیست، این فیلم را برای اشخاص بلندپایه حکومت به نمایش درخواھد آورد. داوودی در رابطه با این موضوع توضیح می‌دهد: «خیلی وقت پیش و در ھمان زمان، «زادبوم» برای بعضى از بلند پایه ترین شخصیت‌ھای نظام به نمایش درآمد و ایشان اعلام کردند که این فیلم ھیچگونه مشکلی برای اکران ندارد، اما برخی از روی حب و بغض با اکران این فیلم مخالفت کردند. تا اینكه ھمه مراجع قانونى به این نتیجه رسیدند كه این فیلم از ابتدا ھم مشكلى نداشته و با آن برخورد سلیقه‌اى شده است.»

» کارگردان «من زمین را دوست دارم» درباره میزان سھمی که حوزه ھنری در «زادبوم» دارد، می‌گوید: «۶۰ درصد از سرمایه گذاری این فیلم را حوزه هنری عهده دارد بود که ما اخیرا سهم حوزه هنری را به شکل نقد از آنها خریداری کردیم و حوزه امروز هیچ حق قانونی و مالکیتی نسبت به «زادبوم» ندارد.»

باتوجه به موضع داوودی در قبال حوزه ھنری، از او پرسیدیم که آیا ممکن است این نھاد به دلیل اتفاقاتی که در طول این سالھا برای «زادبوم» رخ داده است، اقدام به تحریم این فیلم در سینماھای وابسته خود کند؟ او پاسخ می‌دهد: «این موضوع دیگر به بصیرت مدیران فعلى حوزه ھنری باز می گردد، زیرا این فیلم با دیگر فیلم ھایى كه این دوستان درباره نمایش و یا عدم نمایش‌اش تصمیم مى گیرند بسیار متفاوت است، چراكه آنھا خودشان این فیلم را ساخته اند! ، فیلمى كه بارھا تحسین شده و چند سیمرغ گرفته و حتی جایزه نگاه ملی برده. پرونده فیلمسازی من که کاملا روشن و مشخص است ، طبعا آنھا باید پاسخگو باشند که چرا ۸ سال سرمایه بیت المال را نگه داشتند و از اکران آن جلوگیری به عمل آوردند. در حالی که فیلم هیچگاه مشکل قانونی نداشت و تنها برخورد سلیقه‌ای با آن انجام می‌شد»

ابوالحسن داوودی در پایان تاکید می‌کند:« «زادبوم» با طرح و پیشنھاد و اصرار مدیران وقت حوزه ھنری ساخته شد و تمام مراحل آن به شکل قانونی طی شد و با وجود جوایز متعددى كه در جشنواره فجر ھمان سال گرفت ، مدیران تندروىی كه سال بعد و با عوض شدن دولت روى كار آمدند، آن را در زمان اكران به مسئله‌اى غامض و به تیغى درگلوى حوزه ھنرى تبدیل كردند و حالا مدیران فعلی این نھاد، باید میزان بصیرت خود را در مورد اکران این فیلم نشان دھند . آنھا مى توانند این بازى باخت- باخت را كه قبل از آنھا شروع شده بود و ھشت سال تمام بودجه بیت المال و حاصل زحمات سه ساله یك گروه فرھنگى بزرگ را گروگان خودشان گرفته بود، با بصیرت به یك بازى برد-برد تبدیل كنند واین تیغ گلوى حوزه ھنرى را بعد از ھشت سال با تدبیر خارج كنند.»