اندرو گارفیلد از «سکوت»، ترامپ و شهرت می گوید

روزنامه بانی فیلم: بازیگر ۲۳ ساله هالیوودی سال پرکاری را پشت سر گذاشته و برای فیلم های ساخته مارتین اسکورسیزی و مل گیبسون شانس دریافت جوایز معتبر را دارد.

به نقل از گاردین، در پیش نمایش فیلم جدید مارتین اسکورسیزی یعنی «سکوت» که در واتیکان برگزار شد، پاپ فرانسیس به شوخی گفت که ستاره فیلم اندرو گارفیلد استحقاق این را دارد که رسما کشیش شود. مسلما این برای بازیگری که پیش از این به عنوان «اسپایدرمن خارق العاده» شناخته می شد و این بار نقش یک کشیش یسوعی در ژاپن قرن هفدهم را بازی می کند، تعریف و تمجید والامقامی است. از نامزدی اسکار بهتر است؟ خیلی ها می گویند گارفیلد این نامزدی را کسب خواهد کرد. او از پاسخ دادن به سوال طفره می‌رود و می‌گوید: «من پاپ را دوست دارم، او وقعا انسان ترقی خواهی است. دارد آرام آرام جلو می رود و هر کاری می تواند انجام می‌دهد.» گارفیلد کمی صبر می کند و متوجه می شود که ممکن است این حرفش تبریک به خود باشد و اضافه می کند: «اما حتی پیش از اینکه پاپ از وجود من باخبر بشود او را دوست داشتم.»

اندرو فیلم جدید اسکورسیزی را به عنوان «یک مدیتیشن و دعا» توصیف می کند، تجربه ای که هنوز برای او «طنین انداز» است. گارفیلد برای این فیلم آماده سازی سختی داشت و به مدت یک سال در مورد کشیش های یسوعی مطالعه کرد، مدیتیشن های سن ایگناتیوس در مورد زندگی مسیح را خواند و تک تک بشارت ها را از جمله سفر او از دولورسا تا کالواری تصور کرد. او یک اتاق کوچک در نیویورک خرید و مدتی را در یک مامن یسوعی های صامت در ولز گذراند.

مربی نیویورکی گارفیلد که پدر جیمز مارتین نام دارد، هنوز هم مشاور عرفانی اوست و این بازیگر را در «رابطه ای خیلی خاص با مسیح» هدایت می کند که یک نوع برداشت چپی و هیپستر از اوست. گارفیلد می گوید: «من پیش از این رابطه ای با مسیح نداشتم. او فقط برایم مرد اول مسیحیت بود. قبل از فیلم، گیج بودم.»

رییس جمهور منتخب آمریکا هم در کمپین انتخاباتی اش انجیل به دست می گرفت و به مسیحیان انجیلی می گفت کاندیدای منتخب خداست. گارفیلد می‌گوید: «همه اش حقه است. چطور این مسئله برای همه واضح نیست؟ پاپ می‌گوید مسیح می خواست پل بسازد نه دیوار و بعد وقتی دونالد ترامپ از پاپ انتقاد می کند، در عمل دارد از مسیح انتقاد می کند.»

«سکوت» که اقتباسی است از رمان سال ۱۹۶۶ نوشته شوساکو اندو، از دهه ۱۹۹۰ تا به حال قرار بود سخاته شود و در ابتدا قرار بود پروژه بعدی اسکورسیزی پس از «آخرین وسوسه مسیح» سال ۱۹۸۸ باشد. اما این کارگردان همینطور این پروژه را به تعویق انداخت که جدیدترین دلیلش فیلم «گرگ وال استریت» بود. این فیلم داستان دو کشیش یسوعی پرتغالی بی تجربه را با نام های پدر رودریگز (گارفیلد) و پدر فرانسیسکو گارپه (آدام درایور) تعریف می کند که به ژاپن سفر می کنند. ماموریت آن ها ثابت کردن بی گناهی مرشدشان است که گفته می شود از رژیم بی رحم بودیست حمایت می کند و از مسیحیت دست کشیده است.

«سکوت» تاملی است جذاب بر باور شخصی و می توان آن را یک شاهکار خواند. حسی در آن وجود دارد که کارگردان ۷۴ ساله از طریق فیلم به فانی بودن خود می نگرد و گارفیلد هم همین «تعهد» را در صورت اسکورسیزی در تمام طول مراحل تهیه فیلم دید و می گوید: «فوق العاده بود که توانستم با او هنگامی که تمام این چیزها را کشف می کرد وقت بگذرانم.»

آن ها از ژانویه ۲۰۱۵ با یک بودجه مینیمال در تایوان شروع به فیلمبرداری کردند: چهار ماه سخت که طی آن گارفیلد شب‌ها سه ساعت خوابید، از کوه بالا رفت، گردباد تحمل کرد و به اندازه ای غذا نخورد که ۴۰ پوند وزن کم کرد (او به وضوح به یاد دارد که شب ها خواب غذا می دید). پس به نظر می رسد این پادزهری ایده آل برای غولی بازرگانی به نام فرنچایز «اسپایدرمن فوق العاده» باشد که بعضی ها گفته بودند بحرانی در باور او به صنعت فیلم هالیوود به وجود آورد. گارفیلد می گوید: «نمی گویم بحران باوری بود. من همیشه با همه چیز بحران باوری دارم. افرادی که مطمئن هستند من را می ترسانند. جنگ های مذهبی همینطوری شروع می شوند.»

در ماه نوامبر ۲۰۱۴ یعنی دو ماه پیش از اینکه گارفیلد فیلمبرداری «سکوت» را آغاز کرد، مل گیبسون به او نقشی در «ستیغ اره‌ای» پیشنهاد داد. این فیلم داستان حقیقی دزموند تی داس را تعریف می کند که به استفاده از اسلحه باور نداشت و در حالیکه در جنگ به عنوان یک پزشک نبرد فعالیت می کرد، بدون اینکه حتی یک بار سلاح به دست بگیرد در نبرد اوکیناوا در سال ۱۹۴۵ جان ۷۵ سرباز زخمی را نجات داد.

سخت می توان این فیلم که نخستین فیلم گیبسون از زمان «آپوکالیپتو» یک دهه پیش تا به حال است را به عنوان چیزی غیر از یک درخواست عفو دو ساعت و ۲۰ دقیقه ای دید. این کارگردان که خود یک مسیحی محافظه کار است، در سال ۲۰۰۶ به خاطر رانندگی تحت تاثیر الکل بازداشت شد و به افسر پلیس که یهودی بود حمله نژادی کرد. او معذرت خواهی کرد اما خیلی دیر شده بود و هالیوود به او پشت کرده بود. گارفیلد که نقش دزموند داس را بازی می کند، می گوید: «به نظرم همه می توانند با آن حس تبعید ارتباط برقرار کنند. آن حس که در مورد شما سوء تدبیری انجام شده و به ژرفای وجود شما نگاه نمی شود. به نحوی از حلقه درونی کنار گذاشته شدید.»

اگر گارفیلد کلماتش را با احتیاط انتخاب می کرد، تا حدودی به خاطر این بود که پدربزرگ پدری اش ساموئل گارفینکل یک مهاجر یهودی به لندن بود (البته خود گارفیلد در خانواده‌ای سکولار بزرگ شد). او می گوید: «من فیلمنامه را خواندم و شنیدم که مل آن را کارگردانی می کند و به عنوان یک فیلمساز حس هیجان نسبت به او پیدا کردم. اما باید با او می نشستم و به عنوان یک فرد او را می شناختم چون هیچ کس نمی تواند از اخبار و شایعه‌های سلبریتی ها اجتناب کند. وقتی با هم ملاقات کردیم، توانستم مل واقعی را بشناسم، کسی که شش سال مشروب نخورده و دیدم که او ذات خوبی دارد و مردی است که خیلی روی خودش کار کرده است.»

بنابراین او فکر می کند باید نسبت به گیبسون ترحم بیشتری نشان داده شود؟ «الکلی بودن یک بیماری است. من آدم های الکلی و معتادی را می‌شناختم و خوشبختانه در این مورد حس دلسوزی زیادی دارم.» هیت لجر دوست گارفیلد موقع فیلمبرداری فیلم «دکتر پارناسوس» ساخته تری گیلیام به خاطر اوردوز قرص درگذشت؛ گارفیلد همچنین در نمایش برادوی «مرگ یک فروشنده» ساخته مایک نیکولز در سال ۲۰۱۲ مقابل فیلیپ سیمور هافمن فقید نقش آفرینی کرد.

گارفیلد در لس آنجلس به دنیا آمده اما شهروندی هر دو کشور بریتانیا و آمریکا را دارد چون والدینش بریتانیایی هستند. او می گوید: «من با این ایده بزرگ شدم که هنر به درد نمی خورد، اما هنر حیاتی است. اگر مارک رایلنس را ببینید که نمایش شکسپیر را روی صحنه می برد، متوجه می شوید که یک عمل عرفانی است. این مسئله در انگلستان دیده نمی شود که دولت محافظه کار می خواهد سرمایه کارهای هنری را ببرد. دولت بریتانیا به هنر اهمیتی نمی دهد. این حقیقت که رییس جمهور منتخب آمریکا هم با بزرگترین نمایش موزیکال چند دهه گذشته مشکل دارد (نمایش «همیلتون» که ترامپ به خاطر برخوردش با مایک پنس آن را در توییتر «بسیار گستاخانه» خواند) به خوبی نشان می دهد که در هر دو کشور با هنر چه برخوردی صورت می گیرد.»

او امیدوار است در دورانی از دید جهانی منفی نسبت به آمریکایی های مسیحی سفیدپوست، شخصیت دزموند داس بتواند از ورای قبر به حباب لیبرال نفوذ کند و نمایشی مثبت از مرد غربی را به تصویر بکشد. این نقش از همین حالا برای او نامزدی دریافت جایزه گلدن گلوب را به ارمغان آورده است.

آیا او فکر می کند داس اگر الان بود به ترامپ رای می داد؟ او می گوید: «معلوم است که نه! او داشت وسط جنگ به سربازان ژاپنی رسیدگی می کرد. او رنگ پوست را نمی بیند. او دشمن نمی بیند. او انسانیت می بیند. او دقیقا متضاد ارزش هایی است که به باور من رییس جمهور آینده نمادی برای آن هاست. ترامپ مردی است که فقط به خودش علاقه مند است؛ یک نارسیسیست بزرگ بین سمی. او یک پادشاه مستبد است که ما به تازگی تمام قدرت مان را به او اعطا کردیم و به خاطر اینکه نمادی است برای سیستم امروزی نارسیسیم و خودپرستی از او تجلیل می کنیم. او ثروتمندترین مرد یک گورستان است.»

او هنوز هم نسبت به شهرت حس خوبی ندارد و می گوید: «سمی که در آب هست مدت ها پیش با تولد هالیوود و ادوارد برنی (پیشگام آمریکایی روابط عمومی) و پروپاگاندا پخش شد. حالا همه مان در یک موقعیت قرار داریم چون همه مان قابلیت تبلیغ کردن برای خودمان را داریم. مردم پول و شهرت و در نهایت مقدار کافی از پوچی برای یک زندگی خودمحور دریافت می کنند. این بخشی از من است که همیشه سعی می کنم از شر آن خلاص بشوم.»

گارفیلد سال جدید میلادی را در تئاتر ملی لندن آغاز می کند. او در نمایش برنده جایزه پولیتزر «فرشته ها در آمریکا» تونی کوشنر بازی می کند و در آن نقش پرایور والتر را بر عهده دارد، یک شهروند نیویورکی اچ آی وی مثبت که فرشته ها به او سر می زنند. او نه در بریتانیا و نه در ایالات متحده خانه ندارد و وسایلش را بین خانه های والدینش در سوری و یک انبار در نیویورک تقسیم می کند چون خیلی وقت برای دنبال خانه گشتن نداشته است. در پروژه بعدی اش، او مقابل کلر فوی از سریال «تاج» نت فلیکس در فیلم بیوگرافیکی اندی سرکیس یعنی «نفس بکش» بازی می کند.