گروه «دال» با «اشکان خطیبی» روی صحنه رفت
ذر عاشقانههای اردیبهشتی «دال» به زمستان افتاد. اعضای این گروه روز شنبه یازدهم دیماه تهران روی صحنه رفتند. این برنامه به میزبانی تالار وحدت برگزار شد و آنها پس از حدود چهار ماه پذیرای مخاطبان خود بودند.
پس از ورود نوازندهها و بالا رفتن پردههای استیج، اولین ملودی قطعه «هفت شهر» با پیانوی شایان شکرآبی نواخته شد و امین هدایتی هم اجرای این کار را آغاز کرد. برخلاف تنظیم اصلی این کار که با سازهای مختلف است در تنظیم جدید، «هفت شهر» فقط با پیانو اجرا شد. در پس زمینه این کار هم تصویر سیلوئتی از پایتخت در شب به نمایش درآمد که در گوشهای از آن یک پاکبان ایستاده بود و گاهی جارویی بر زمین میکشید. سپس اعضای گروه بدون معطلی به سراغ قطعه «طعم شیرین خیال» رفتند و نوازندگی سازهای کوبهای میلاد سعدی و همچنین هنگدرام و کوزه یزدان بهمنی، ریتم برنامه از این آهنگ به بعد شکل گرفت. تصاویر ویژوال هم مکمل این کار بود.
«آنهایی که میگذرد» توضیحی است که درباره قطعه بعدی برنامه یعنی «آن» ذکر شده و این کار که تکنوازی پیانو است توسط شایان در سکوت سالن اجرا میشود. در قطعه «بوم» هم تصاویر گرافیکی و زیبایی پشت سر اعضای گروه پخش شد نقشی از یک کره زمین و دوچرخه زرد رنگ و معروف «دال» در آن پررنگ بود. همان دوچرخهای که از طرح جلد آلبوم «گذر اردیبهشت» جای خود را در میان مخاطبان باز کرد و در این کنسرت هم گوشهای از صحنه قرار داشت. همراه با «گذر اردیبهشت» هم ویدئویی پخش شد که داستان همین دوچرخه زرد و حرکت سریعش در کوچه پسکوچههای تهران بود. یکی از نکات کارگردانی رضا موسوی در کنسرتهای مختلف بهرهگیری مناسب از پرفورمنس است. در این برنامه هم «مصطفی شبخوان» به عنوان پرفورمر در پشت پرده سفید رنگ قرار گرفت و یک پرفورمنس متفاوت نسبت به کنسرت قبلی «دال» را اجرا کرد که البته سایه او فقط دیده میشد. قطعه «هنگ» هم هفتمین بخش رپرتوار کنسرت بود که به تکنوازی هنگدرام یزدان بهمنی با همنوازی سازهای کوبهای میلاد سعدی اختصاص داشت.
قطعه «در دست باد» که کار ریتمیک «دال» است با ورود مه غلیظی از گوشه استیج شروع شد و امین هدایتی هم که در این برنامه با اکتهای بهتری روی صحنه حاضر شده بود توانست حاضرین را در اجرای این قطعه با خود همراه کند. او حرکتهای خوبی به بخشهای مختلف استیج داشت و در مدیریت استیج و تشویقها و همراهی حضار موفقتر ظاهر شد. پس از قطعه «قصه» که یک کار بیکلام بود نوبت به سورپرایز «دال» برای مخاطبانش رسید. قطعه «آوازم را میرقصیدی» با سولوی دودوک «امیرحسین کیانپور» شروع شد و بدون هیچ توضیح و مقدمهای، «اشکان خطیبی» وارد صحنه شد. حضور ناگهانی او با استقبال مخاطبان مواجه شد و این هنرمند که چندی پیش هم کنسرت شخصی خود را در تهران برگزار کرده بود، با امین هدایتی همخوانی کرد. حضور اشکان خطیبی از این جهت سورپرایز به شمار می رفت که نام او حتی در بروشورهای برنامه و اخبار پیرامون این کنسرت ذکر نشده بود.
در هنگام شروع آهنگ «لحظهها را انتظارم» دو پرده سفید از دو سمت استیج به پایین آمد و روی آنها و پرده اصلی استیج، تصاویر ویژوالی از ساختمانهای شهر با آدمهایی که در خانههای خود زندگی میکردند به نمایش درآمد. این موضوع یکی دیگر از تناسبهای طراحی صحنه و کارگردانی برنامه با سبک و سیاق موسیقی «دال» است که تا حدودی فضای شهری دارد. در پایان هم قطعه «هفت شهر» به شکل متفاوتی اجرا شد. این بار با همراهی همه اعضای گروه و حضور پررنگ گیتار بیس فرشاد رضایی و همچنین ویلنسل «مهرداد عالمی» این آهنگ آغاز شد. «نیوشا بریمانی» نوازنده مطرح ساز کمانچه هم هنرمند مهمان در این قطعه بود و تلفیق تکنوازی او با موسیقی این کار فضای جالبی را ایجاد کرده بود. نوای کمانچه این بانوی نوازنده کنسرت «دال» را به پایان رساند. اما پس تشویقهای حضار و در حالی که برخی قصد خروج از سالن را داشتند، اشکان خطیبی مجدداً وارد صحنه شد و دوباره قطعه «آوازم را میرقصیدی» را به همراه اعضای «دال» خواند.
همچنین در اواخر برنامه امین هدایتی از غزل مهدوی سراینده ترانههای گروه «دال» دعوت کرد تا روی صحنه حاضر شود و حاضرین با تشویقهای خود از او قدردانی کردند. این کنسرت به تهیهکنندگی «مجید روغنی» و «علی رضوی» و مدیریت «مهسا نعمت» برگزار شد. اجرای «دال» به دلیل استقبال خوب مخاطبان برای سانس ۲۱:۳۰ روز پنجشنبه ۱۶ دیماه هم تمدیدشده و علاقهمندان هم اکنون میتوانند بلیتهای این کنسرت را تهیه نمایند.
ارسال نظر