تبعات واکنش آمریکا به حملات سایبری روسیه
کاربرد جنگ سایبری در زمان فعلی، چنان جدید و غریب است که دولت‌ها، همچنان، در پی یافتن پاسخی متناسب برای این حملات هستند.
وب سایت سایبربان: کاربرد جنگ سایبری در زمان فعلی، چنان جدید و غریب است که دولت‌ها، همچنان، در پی یافتن پاسخی متناسب برای این حملات هستند.
مقدمه
باراک اوباما، اخیراً در تهدیدی مستقیم و صریح، اعلام کرد؛ ایالات‌متحده، پاسخ حملات سایبری روسیه به انتخابات ریاست جمهوری این کشور را در زمان و شرایط مدنظر خود، خواهد داد. وی در مصاحبه‌ی دیگری نیز گفت؛ «برخی از مصادیق این پاسخ، صریح و علنی به اطلاع عموم می‌رسد و ممکن است برخی دیگر، افشا نشوند.» اما تنها نکته‌ای که از سوی رئیس‌جمهور آمریکا مسکوت ماند، نوع پاسخی است که روسیه باید منتظر آن باشد.
تبعات و نتایج عکس‌العمل آمریکا به حملات صورت گرفته
بی شک، در حال حاضر، گزینه‌های بسیاری برای پاسخگویی به مسکو، روی میز اوباما قرار دارد. برای مثال، او می‌تواند یگان‌های سایبری آمریکا را مأمور حمله‌ی سایبری به زیرساخت‌ها و شبکه‌های روسیه کند. این واکنش، علاوه بر مغلوب ساختن موقتی روسیه در رقابت سایبری، قدرت آفندی آمریکا در عرصه‌ی سایبری را نیز، به جهان می‌نمایاند.
هک اطلاعات ریاست جمهوری روسیه و افشای آن‌ها نیز می‌تواند گزینه‌ی دیگری برای پاسخگویی به هک کمیته‌ی ملی حزب دموکرات آمریکا باشد.
به عقیده‌ی کارشناسان امنیت ملی آمریکا، واکنش‌هایی از این دست، در کنار فشار ثابت ناشی از تحریم‌های اقتصادی، برای زمین‌گیر کردن روسیه، کفایت می‌کند.
به نظر می‌رسد، انتخاب ترکیبی از سه واکنش فوق، راهبرد آینده‌ی آمریکا در مقابل روسیه باشد.
یکی از گزینه‌های عمومی پاسخ به انتشار ایمیل‌های حزب دموکرات، عمل مشابه متقابل است. پیتر سینگر (Peter Singer)، عضو ارشد اندیشکده‌ی نیو آمریکا (New America)، در این باره می‌گوید: «اگر آن‌ها، اطلاعات شما را به سرقت برده و منتشر نموده‌اند، شما نیز می‌توانید چنین عکس‌العملی نشان دهید.» وی با اشاره به پتانسیل تخریب ناشی از انتشار اطلاعات محرمانه، افشای داده‌های مربوط به فساد مالی حلقه‌ی درونی دولت روسیه در اسناد پاناما را نمونه‌ای از قدرت این اطلاعات بر افکار عمومی، دانست.
جیمز لوییس (James Lewis)، مدیر برنامه فن‌آوری مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل آمریکا نیز، در این باره گفت؛ «افشای اطلاعات از سرمایه‌ها و ارتباط پوتین با اقلیت قدرتمند روسیه، می‌تواند اهرم فشاری قدرتمند، برای تضعیف کرملین باشد.»
به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان روابط بین‌الملل، واکنش صریح و قابل مشاهده این کشور به روسیه، نحوه‌ی پاسخگویی آمریکا به حملات سایبری را شفاف و روشن می‌سازد.
اوباما، صراحتاً، بازدارندگی را یکی از اهداف اصلی حملات سایبری این کشور اعلام کرده است. وی واکنش ایالات‌متحده را پیامی روشن از توانایی‌های دفاعی آمریکا، به پوتین دانست.
با وجود این، دولت آمریکا، باید نهایت احتیاط را در این زمینه به کار برد؛ زیرا عمل متقابل این کشور، می‌تواند به شدت گرفتن تنش‌ها بیانجامد. یک حمله‌ی سایبری انتقام‌جویانه از سوی آمریکا، ممکن است روسیه را به استفاده از واکنش نظامی ترغیب کند. این در حالی است که قصد اوباما از این واکنش، تحکیم قدرت و رهبری آمریکا بر فضای سایبری است؛ نه آغاز یک جنگ بزرگ و همه‌جانبه.
در طول تاریخ، همواره واکنش‌های انتقام‌جویانه‌ی غیر فنی، به شکست و سقوط ختم شده است. تلاش روسیه برای الحاق بخشی از خاک اوکراین در سال ۲۰۱۴ و تحریم اقتصادی نافرجام این کشور از سوی اتحادیه اروپا و آمریکا، نمونه‌ای از این دست واکنش‌های متقابل است.
گرچه، تحریم در واکنش به حملات سایبری روسیه، می‌تواند فشار بر برخی بخش‌های اقتصادی و صنعتی این کشور را افزایش دهد؛ اما از سوی دیگر، شرایط را برای تشدید بحران‌ها در فضای مجازی و حملات هکری بیشتر از سوی روسیه، مهیا می‌کند.
این مشکلات و پیش‌بینی‌ها از تبعات انواع مختلف واکنش متقابل آمریکا به روسیه، این کشور را در نوعی تنگنای عملیاتی قرار داده است؛ زیرا انفعال، به طور حتم در مورد چنین موضوع مهمی، سبب زیر سؤال رفتن اقتدار و وجهه‌ی آمریکا در سطح جهان می‌شود و از سوی دیگر، هر واکنشی نیز، خطرات و تهدیدات خاص خود را برای این کشور، به وجود می‌آورد.
آمریکا می‌تواند از گزینه‌های سنتی و کم خطرتر، چون اخراج سفیر، نیز به عنوان یک واکنش نمادین در روابط بین‌الملل، استفاده کند. طبیعتاً چنین واکنشی نمی‌تواند قدرت اجبار مدنظر آمریکا را بر روسیه اعمال کند و فاقد کارایی عملی در عرصه‌ی تخاصم میان کشورها است.
کمیته‌ی ملی حزب دموکرات، خبر نفوذ هکرهای وابسته به دو سازمان اطلاعاتی روسیه، به شبکه‌هایش را در ماه ژوئن، رسماً اعلام کرد؛ اما طبق گزارشی از نیویورک تایمز، اف‌بی‌آی، از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۵، در جریان برنامه‌ریزی روس‌ها برای حمله به این سازمان، بوده است. با وجود این، دولت آمریکا، از نشان دادن واکنش، پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، خودداری کرد و اوباما اخیراً در مصاحبه‌ای اعلام کرد؛ دلیل سکوت دولت در مورد حملات سایبری روسیه، در زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری این کشور، جلوگیری از بالا گرفتن تنش و تشدید جو حزبی بیش از حد بوده است.
از طرفی، دولت با توجه به پیش‌بینی‌هایش مبنی بر پیروزی قاطع هیلاری کلینتون به عنوان رئیس‌جمهور جدید آمریکا، در آن برهه، از ایجاد نمایش‌های تبلیغاتی و تنش، خودداری کرد. مذاکرات روسیه و آمریکا پیرامون صلح سوریه نیز، از دیگر دلایل این سکوت، محسوب می‌شود و بسیاری از تحلیلگران نیز، دلیل شکست مذاکرات مربوط به سوریه را بالا گرفتن تنش غیرقابل اجتناب بین دو کشور، می‌دانند.
باراک اوباما، اخیراً در تهدیدی مستقیم و صریح، اعلام کرد؛ ایالات‌متحده، پاسخ حملات سایبری روسیه به انتخابات ریاست جمهوری این کشور را در زمان و شرایط مدنظر خود، خواهد داد. وی در مصاحبه‌ی دیگری نیز گفت؛ «برخی از مصادیق این پاسخ، صریح و علنی به اطلاع عموم می‌رسد و ممکن است برخی دیگر، افشا نشوند.» اما تنها نکته‌ای که از سوی رئیس‌جمهور آمریکا مسکوت ماند، نوع پاسخی است که روسیه باید منتظر آن باشد.
تبعات و نتایج عکس‌العمل آمریکا به حملات صورت گرفته
بی شک، در حال حاضر، گزینه‌های بسیاری برای پاسخگویی به مسکو، روی میز اوباما قرار دارد. برای مثال، او می‌تواند یگان‌های سایبری آمریکا را مأمور حمله‌ی سایبری به زیرساخت‌ها و شبکه‌های روسیه کند. این واکنش، علاوه بر مغلوب ساختن موقتی روسیه در رقابت سایبری، قدرت آفندی آمریکا در عرصه‌ی سایبری را نیز، به جهان می‌نمایاند.
هک اطلاعات ریاست جمهوری روسیه و افشای آن‌ها نیز می‌تواند گزینه‌ی دیگری برای پاسخگویی به هک کمیته‌ی ملی حزب دموکرات آمریکا باشد.
به عقیده‌ی کارشناسان امنیت ملی آمریکا، واکنش‌هایی از این دست، در کنار فشار ثابت ناشی از تحریم‌های اقتصادی، برای زمین‌گیر کردن روسیه، کفایت می‌کند.
به نظر می‌رسد، انتخاب ترکیبی از سه واکنش فوق، راهبرد آینده‌ی آمریکا در مقابل روسیه باشد.
یکی از گزینه‌های عمومی پاسخ به انتشار ایمیل‌های حزب دموکرات، عمل مشابه متقابل است. پیتر سینگر (Peter Singer)، عضو ارشد اندیشکده‌ی نیو آمریکا (New America)، در این باره می‌گوید: «اگر آن‌ها، اطلاعات شما را به سرقت برده و منتشر نموده‌اند، شما نیز می‌توانید چنین عکس‌العملی نشان دهید.» وی با اشاره به پتانسیل تخریب ناشی از انتشار اطلاعات محرمانه، افشای داده‌های مربوط به فساد مالی حلقه‌ی درونی دولت روسیه در اسناد پاناما را نمونه‌ای از قدرت این اطلاعات بر افکار عمومی، دانست.
جیمز لوییس (James Lewis)، مدیر برنامه فن‌آوری مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل آمریکا نیز، در این باره گفت؛ «افشای اطلاعات از سرمایه‌ها و ارتباط پوتین با اقلیت قدرتمند روسیه، می‌تواند اهرم فشاری قدرتمند، برای تضعیف کرملین باشد.»
به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان روابط بین‌الملل، واکنش صریح و قابل مشاهده این کشور به روسیه، نحوه‌ی پاسخگویی آمریکا به حملات سایبری را شفاف و روشن می‌سازد.
اوباما، صراحتاً، بازدارندگی را یکی از اهداف اصلی حملات سایبری این کشور اعلام کرده است. وی واکنش ایالات‌متحده را پیامی روشن از توانایی‌های دفاعی آمریکا، به پوتین دانست.
با وجود این، دولت آمریکا، باید نهایت احتیاط را در این زمینه به کار برد؛ زیرا عمل متقابل این کشور، می‌تواند به شدت گرفتن تنش‌ها بیانجامد. یک حمله‌ی سایبری انتقام‌جویانه از سوی آمریکا، ممکن است روسیه را به استفاده از واکنش نظامی ترغیب کند. این در حالی است که قصد اوباما از این واکنش، تحکیم قدرت و رهبری آمریکا بر فضای سایبری است؛ نه آغاز یک جنگ بزرگ و همه‌جانبه.
در طول تاریخ، همواره واکنش‌های انتقام‌جویانه‌ی غیر فنی، به شکست و سقوط ختم شده است. تلاش روسیه برای الحاق بخشی از خاک اوکراین در سال ۲۰۱۴ و تحریم اقتصادی نافرجام این کشور از سوی اتحادیه اروپا و آمریکا، نمونه‌ای از این دست واکنش‌های متقابل است.
گرچه، تحریم در واکنش به حملات سایبری روسیه، می‌تواند فشار بر برخی بخش‌های اقتصادی و صنعتی این کشور را افزایش دهد؛ اما از سوی دیگر، شرایط را برای تشدید بحران‌ها در فضای مجازی و حملات هکری بیشتر از سوی روسیه، مهیا می‌کند.
این مشکلات و پیش‌بینی‌ها از تبعات انواع مختلف واکنش متقابل آمریکا به روسیه، این کشور را در نوعی تنگنای عملیاتی قرار داده است؛ زیرا انفعال، به طور حتم در مورد چنین موضوع مهمی، سبب زیر سؤال رفتن اقتدار و وجهه‌ی آمریکا در سطح جهان می‌شود و از سوی دیگر، هر واکنشی نیز، خطرات و تهدیدات خاص خود را برای این کشور، به وجود می‌آورد.
آمریکا می‌تواند از گزینه‌های سنتی و کم خطرتر، چون اخراج سفیر، نیز به عنوان یک واکنش نمادین در روابط بین‌الملل، استفاده کند. طبیعتاً چنین واکنشی نمی‌تواند قدرت اجبار مدنظر آمریکا را بر روسیه اعمال کند و فاقد کارایی عملی در عرصه‌ی تخاصم میان کشورها است.
کمیته‌ی ملی حزب دموکرات، خبر نفوذ هکرهای وابسته به دو سازمان اطلاعاتی روسیه، به شبکه‌هایش را در ماه ژوئن، رسماً اعلام کرد؛ اما طبق گزارشی از نیویورک تایمز، اف‌بی‌آی، از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۵، در جریان برنامه‌ریزی روس‌ها برای حمله به این سازمان، بوده است. با وجود این، دولت آمریکا، از نشان دادن واکنش، پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، خودداری کرد و اوباما اخیراً در مصاحبه‌ای اعلام کرد؛ دلیل سکوت دولت در مورد حملات سایبری روسیه، در زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری این کشور، جلوگیری از بالا گرفتن تنش و تشدید جو حزبی بیش از حد بوده است.
از طرفی، دولت با توجه به پیش‌بینی‌هایش مبنی بر پیروزی قاطع هیلاری کلینتون به عنوان رئیس‌جمهور جدید آمریکا، در آن برهه، از ایجاد نمایش‌های تبلیغاتی و تنش، خودداری کرد. مذاکرات روسیه و آمریکا پیرامون صلح سوریه نیز، از دیگر دلایل این سکوت، محسوب می‌شود و بسیاری از تحلیلگران نیز، دلیل شکست مذاکرات مربوط به سوریه را بالا گرفتن تنش غیرقابل اجتناب بین دو کشور، می‌دانند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر