زیارت دلسوختگان امام رئوف

اگر شما هم از کنار بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) به آن حضرت سلام می دهید و یا حتی از راه دور آن امام را زیارت می کنید، به نیابت از آن عاشقانی که برای پابوسی امام رئوف در راه سوختند، دعا کنید و نایب الزیاره آنان باشید.

خبرگزاری ایرنا: اگر شما هم از کنار بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) به آن حضرت سلام می دهید و یا حتی از راه دور آن امام را زیارت می کنید، به نیابت از آن عاشقانی که برای پابوسی امام رئوف در راه سوختند، دعا کنید و نایب الزیاره آنان باشید.

هنوز سوگ داغ پیکرهای سوخته زائران امام رئوف را در دل داریم که با دل هایی شکسته و قلب هایی آمیخته با معرفت از سمنان و تبریز رهسپار حرم ملکوتی ثامن الائمه(ع) شده بودند ولی طعم زیارت را در این روزهای سرد پاییزی نچشیدند و رفتند.

امروز آخرین روز از ماه صفر و مصادف با سالروز شهادت امام هشتم است و در حدود سه میلیون زائر میهمان این امام رئوف هستند که بسیاری از این زائران با پای پیاده و در هوای زیر صفر درجه به عشق ثامن الحجج(ع) خود را به کوی دوست می رسانند و جای زائران پیکرسوخته در زیارت امروز خالی است تا همچون کبوتران حرم به گرداگر گنبد بگردند ولی امام رئوف، خود میزبان آنان است و همانگونه که در سخن بزرگان آمده است، آن حضرت وعده داده تا برای هر نوبت از زیارت شیعیان، در عالم برزخ به زیارت آنان برود.

دل ها را متوجه حرم علی بن موسی الرضا(ع) می کنیم و این شعر دلربا را در گوشه ای از دل هایمان زمزمه می کنیم که:

آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی زگناهم بده

ای حرمت ملجا درماندگان

دور مران از در و راهم بده

لایق وصل تو که من نیستم

اذن به یک لحظه نگاهم بده

شنیدن نام علی بن موسی الرضا(ع) همیشه گنبد و بارگاه آن حضرت و طعم شیرین زیارت را در دل ها زنده می کند و حال که توفیق پابوسی بارگاه آن حضرت در چنین روزی برای ما حاصل نشد؛ دل های خود را از راه دور متوجه حضرت کرده و اذن دخول می گیریم؛ باشد که امام رضا(ع) این زیارت دور را از همه شیعیان و دوستداران خود قبول کند.

یکی از آداب زیارت ائمه معصومین(ع) اجازه گرفتن و یا «اذن دخول» است. یعنی خود را در محضر امام می بینیم و گر چه امام معصوم(ع) را نمی بینیم ولی امام صدای ما را می شنود و هنگامی که «سلام» می دهیم؛ امام به ما پاسخ می دهد.

در هنگام اذن دخول می گوییم «خدایا می دانم که پیامبر(ص) و جانشینان آن حضرت زنده هستند و در نزد تو روزی می خورند و آنان جایگاه مرا می بینند؛ سخنم را می شنوند و سلام مرا پاسخ می دهند.» پس می توان از راه دور نیز از محضر امام رضا(ع) اجازه بگیریم تا دل های خود را وارد حرم کنیم.

مرحوم آیت الله العظمی بهجت سفارش می کرد: هنگامی که از حضرت رضا (ع) اذن دخول می طلبید و می گویید «ءادخل یا حجت الله» یعنی ای حجت خدا آیا اجازه ورود می دهید؛ به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است.

وقتی زمزمه زیارتمان با صدای همهمه زائران حرم رضوی آمیخته می شود؛ احساس عجیبی داریم و حضور امام را بیشتر درک می کنیم اما در زیارت از راه دور نیز احساس می کنیم که امام رضا(ع) به زائران دوردست هم عنایت دارد و علامت قبولی این زیارت، اشکی است که هنگام اذن دخول از چشم جاری می شود و دل را می لرزاند.

ای امام رئوف! گرچه نتوانستیم همانند بسیاری از مشتاقان، خود را به بهشت زمینیان برسانیم و عرض ارادت کنیم ولی تو آنقدر رئوف و مهربان هستی که مهر خود را از فرسنگ ها فاصله در کمتر از لحظه ای در قلب عاشقانت لبریز می کنی.

اینک از راه دور به تو ای امام رئوف سلام می دهیم و می گوییم: السلام علیک یا ولی الله، السلام علیک یا حجة الله، السلام علیک یا نورالله فی ظلمات الارض، السلام علیک یا عمود الدین.

حال که سخن از آیت الله العظمی بهجت شد، یادی می کنیم از سیره آن مرجع تقلید که چگونه امام رئوف را زیارت می کرد.

حجت الاسلام علی بهجت درباره آداب زیارت پدرش گفت: ایشان در مدت 40 سال، دو ماه و نیم از سال را به زیارت امام رضا(ع) اختصاص می داد اما در این مدت حتی یک چهل متری برای خودش آن جا تهیه نکرد.

وی افزود: پدرم همیشه 2 ساعت قبل از سحر بیدار می شد و به عبادت می پرداخت و نزدیک طلوع آفتاب به حرم می رفت درحالیکه قبل از رفتن به حرم به علت عبادت زیاد، توانشان بسیار کم می شد اما در کمال حیرت وقتی از حرم بر می گشتند انرژی بسیار زیادی پیدا می کردند و با من شوخی می کرد و سر به سر من می گذاشت و این انرژی وصف ناپذیر باعث حیرت ما می‎شد.

دلم خوش است به زیارت تو یا ثامن الحجج(ع) که به ما گفتند زیارت حرم تو از زیارت خانه خدا بالاتر است. در روایتی آمده است که از امام جواد(ع) پرسیدند زیارت امام رضا(ع) با فضیلت تر است یا زیات امام حسین(ع) و آن حضرت فرمود زیارت پدرم با فضیلت تر است. چون حرم ایشان را جز خواص از شیعه زیارت نمی کنند. یعنی شیعه دوازده امامی معتقد به زیارت ایشان است و به زیارت آن حضرت مشرف می شود.

همچنین از جواد الائمه(ع) نقل شده که زیارت امام رضا(ع) از حج با ارزش تر است و بزنطی از یاران امام نقل می کند که نوشته ای از امام رضا(ع) به خط خودشان دیده که نوشته بودند «به شیعیانم برسانید که زیارت من نزد خداوند معادل هزار حج و هزار عمره قبول شده است» و یکی از شرایط این زیارت آن است که امام را عارف به حقشان زیارت کند.

یک پژوهشگر مذهبی درباره عارف بودن به حق امام گفت: یعنی حضرت را بشناسی و زیارت کنی و بدانی که جایگاه حضرت چیست و با توجه به نقش امامت حضرت، به زیارت ایشان بیایی.

حجت الاسلام علی جلائیان افزود: عارف بودن به حق امام عبارت از آن است که امام را به حق بدانی و معتقد به زنده بودن آن حضرت باشی. از این رو هنگام ورود به حرم، می ایستی و با خشوع می خوانی که «بار خدایا من حرمت این حرم را در غیبت امام، همانگونه می دانم که در زمان حضورش می دانستم و می دانم که امامان معصوم(ع) نزد تو زنده اند و روزی می خورند و آنان مرا می بینند؛ سخنم را می شنوند و سلامم را پاسخ می گویند. فقط مشکل از من است که نمی توانم جواب ایشان را بشنوم و این هم به خواست توست اما اجازه دادی از مناجات با ایشان لذت ببرم.»

وی همچنین گفت: عارفانه زیارت کردن یعنی نقش امامت را صحیح دانستن. البته دستور این است که برای زیارت با طهارت و غسل و وضو مشرف شویم؛ آرام گام برداریم؛ زیارت بخوانیم و ده ها نکته دیگر، اما همه اینها در سایه آن معرفت معنی پیدا می ‍کند و اگر اهل معرفت باشی، امام را زنده می بینی و ممکن نیست بدون طهارت و توجه مشرف شوی و باید چنین معتقد بود تا آرامش در رفتار حاصل شود.