ساخت اردوگاه برای معتادان با پول مردم؟

روزنامه ایران: در جلسه بیست و دوم کمیسیون تلفیق لایحه برنامه ششم توسعه که در روز ۱۰ آبان ماه در مجلس برگزار شد، الحاق‌بندی به ماده ۲۶ لایحه برنامه ششم توسعه، توسط نمایندگان حاضر در جلسه تصویب شد.

در این بند الحاقی آمده است: «دولت مکلف است با همکاری شهرداری‌ها نسبت به تکمیل مراکز و اردوگاه‌های نگهداری و بازپروری اجباری معتادان متجاهر و بی‌خانمان در مراکز استان‌ها و شهرها اقدام کند. اداره این اردوگاه‌ها به عهده سازمان بهزیستی کشور یا سازمان‌های مردم‌نهاد به تشخیص این سازمان خواهد بود. نیروی انتظامی موظف است پس از اخذ حکم قضایی نسبت به جمع‌آوری این معتادان و تحویل آنها به این مراکز و اردوگاه‌ها اقدام نموده و بر نگهداری و بازپروری آنها نظارت کند. ترخیص این معتادان با نظر نیروی انتظامی و موافقت مقام قضایی خواهد بود.»

کارشناسان اعتیاد به این بند الحاقی بشدت اعتراض دارند و معتقدند فرستادن معتادان به اردوگاه نوعی عقبگرد در درمان اعتیاد است. مدیر عامل یک جمعیت خیریه هم یکی از کارشناسانی است که با این بند الحاقی مخالف است. او این سؤال را مطرح می‌کند که چرا باید عوارضی که مردم به شهرداری پرداخت می‌کنند صرف ساخت اردوگاه‌هایی برای نگهداری معتادان متجاهر شود درصورتی‌که تجربیات گذشته نشان داده است که این اردوگاه‌ها هیچ تأثیری در بهبود وضعیت معتادان ندارند و فقط شرایط را بغرنج‌تر می‌کنند؟

عباس دیلمی‌زاده درگفتگو با ایران می‌گوید: مجلس شورای اسلامی نمی‌تواند برای شهرداری تعیین کند که درآمدهایش را در چه بخشی هزینه کند و چنین چیزی خلاف قوانین شوراها است. بودجه و درآمدهای شهرداری باید زیر نظر شورای شهر هزینه شود و نمایندگان شورای شهر باید تشخیص دهند که اولویت‌ها چه هستند و عوارضی که از شهروندان دریافت می‌کنند را باید در کدام بخش هزینه کنند.او در ادامه این سؤال را مطرح می‌کند که چرا باید آنچه را که در گذشته آزمایش شده است، دوباره بیازماییم، در دهه ۶۰ اردوگاه‌هایی برای نگهداری و بازپروری معتادان ساخته شد که نتیجه‌بخش نبود، سرانجام با تلاش کارشناسان حوزه اعتیاد این اردوگاه‌ها تعطیل شد و برنامه‌های درمانی مناسب و کاهش آسیب در کشور رایج شد که در کشورهای توسعه‌یافته آزمون شده و نتیجه بخشی آن اثبات شده بود. شواهد نشان داد که این برنامه‌ها در ایران هم اثربخشی خوبی دارند، حالا چرا باید دوباره به عقب بازگردیم و به فکر راه‌اندازی اردوگاه در کشور باشیم آن هم با پولی که قرار است صرف رفاه اجتماعی شهروندان شود. چرا می‌خواهیم پول مردم را دور بریزیم؟

این کارشناس حوزه اعتیاد می‌گوید: من چند سؤال از نمایندگان کمیسیون تلفیق مجلس که به این بند الحاقی رأی مثبت داده‌اند، دارم، اول اینکه، آنها بر اساس کدام مبنای کارشناسی به این فکر افتاده‌اند که برای درمان معتادان متجاهر باید اردوگاه ساخت و این بیماران را در آنجا نگهداری و بازپروری کرد؟مدیرعامل جمعیت خیریه مذکور می‌گوید: سؤال دوم من از نمایندگان محترم مجلس این است که آیا آنها می‌دانند که بخش اعظمی از معتادان متجاهری که امروز در سطح جامعه هستند، ماحصل و تولید کدام یک از سیستم‌های بدکارکرد در جامعه هستند؟ بر اساس اعلام مسئولان ستاد مبارزه با مواد مخدر بیش از ۲۱ درصد کارگران صنعتی سوءمصرف مواد مخدر دارند. این کارگران افرادی هستند که برای صنایع بزرگ ارزش‌افزوده تولید کرده‌اند. آنها در شرایط سخت کار کرده‌اند و برای اینکه بتوانند به کارشان ادامه دهند، مواد مصرف کرده‌اند و حالا تبدیل به معتاد متجاهر شده‌اند و دیگر بازدهی ندارند. این معتادان محصول صنایع بزرگی هستند که هیچ برنامه و پیوست اجتماعی نداشته‌اند و فقط هدفشان تولید بیشتر بوده است.

دیلمی‌زاده بر این اعتقاد است که وقتی بی‌توجهی صنایع بزرگ به کارگران و بی‌برنامگی‌های آنها در تولید معتادان متجاهر نقش پررنگی داشته است، بنابراین طبیعی است که صنایع بزرگ باید برای درمان معتادان متجاهر هزینه کنند. و ی می‌گوید: من با راه‌اندازی هرگونه اردوگاه برای نگهداری و بازپروری معتادان متجاهر مخالفم و آن را اقدامی غیرعلمی، بی‌فایده و ضد درمانی می‌دانم اما اگر نمایندگان مجلس نمی‌خواهند به تجربیات گذشته رجوع کنند یا با کارشناسان حوزه اعتیاد مشورت کنند و اصرار دارند که باید اردوگاهی برای نگهداری و بازپروری معتادان ساخته شود، هزینه‌اش را باید از صنایع دریافت کنند نه از جیب مردم.دیلمی‌زاده می‌گوید: وقتی مردم عوارض می‌دهند انتظار دارند که این پول برای افزایش رفاه اجتماعی آنها هزینه شود نه اینکه با برنامه‌ریزی‌هایی که محکوم به شکست است، دور ریخته شود.

«سلمان خدادادی» رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی درباره راه‌اندازی اردوگاه‌های اجباری معتادان متجاهر به روزنامه ایران گفت: کمیسیون تلفیق مجلس در برنامه ششم توسعه دولت را موظف کرده با افزایش درصدی از عوارض شهرداری‌ها، اردوگاه اجباری معتادان متجاهر راه‌اندازی کند.

خدادادی افزود: طبق بند الحاقیه ماده ۲۶ لایحه برنامه ششم توسعه قرار است معتادان متجاهر در اردوگاه‌های اجباری که با کمک شهرداری راه‌اندازی می‌شود، بازپروری شوند و زمینه اشتغال‌شان فراهم شود. این بند از ماده ۲۶ موجب می‌شود درصد نجات یافتگان معتادین افزایش یابد.

او با اشاره به اینکه شهرداری با درآمدهای مردم و عوارضی که از آنها می‌گیرد برای ساماندهی معتادان متجاهر هزینه می‌کند، اظهار داشت: در کشورهای اروپایی نیز شهرداری‌ها مسئول جمع‌آوری و ساماندهی افراد آسیب پذیر هستند.

خدادادی این را هم گفت که با افزایش درآمد شهرداری و راه‌اندازی اردوگاه‌های اجباری می‌توان بحث ساماندهی معتادان را به صورت برنامه‌ریزی شده پیش برد بنابراین این برنامه می‌تواند جمع‌آوری و ساماندهی معتادان را سازمان یافته‌تر کند.