کارزاری برای رساندن نان رایگان به نیازمندان

روزنامه شرق: گروهی که خودشان روزهای سخت را پشت‌سر گذاشته‌اند، سفره‌ای را پهن کرده‌اند تا محرومان شهر بتوانند حداقل نان رایگان و بدون التماس و نسیه به سفره‌شان ببرند. اگرچه تعداد نانوایی‌هایی که با ایده آنها همکاری کرده‌اند تاکنون تنها هفت مورد بوده است و نانوایی‌هایی هم بوده‌اند که نخواسته‌اند سهمی در این سفره مهربانی داشته باشند.

زمان زیادی از این اقدام مهربانانه نگذشته و حالا هفت نانوایی عمدتا در مناطق جنوبی شهر تهران قبول کرده‌اند تا با نصب یک بنر در جلو نانوایی، در این کار خیر مشارکت کنند. گروه مردمی «پایان کارتن‌خوابی» ‌در محله ١٣ آبان شروع‌کننده این چرخه کار خیر بوده است و کم‌کم این کار را به نانوایی‌های متقاضی دیگری تسری داده‌اند. این کار درحال‌حاضر در هفت نانوایی در ١٣ آبان، جوانمرد قصاب، یاخچی‌آباد، کهریزک و طرشت اجرا می‌شود. آقای کلاهدوز، یکی از افرادی که در این کار خیر دستی بر آتش داشته است، دراین‌باره به «شرق» می‌گوید: «قرار است در چند محله دیگر نانوایی‌هایی به این کار خیر بپیوندند».

نانوایی‌هایی که در این کارزار انسان‌دوستانه مشارکت دارند، با قبول همکاری در این کار، فضایی را فراهم می‌کنند تا مردم خیر به مردم نیازمند کمک کنند و این تعامل بین دو طرف بدون ارتباط مستقیم برقرار شود. این گروه مردمی اطلاعیه‌ای را به شکل بنری کوچک در مقابل نانوایی‌های مشارکت‌کننده در ایده «نان مهربانی» قرار می‌دهد که روی آن نوشته شده: «در این نانوایی با یاری شما عزیزان به نیازمندان نان با عطر مهربانی به رایگان داده می‌شود». روی تابلو دیگری هم نوشته شده: «اگر توان خرید نان را ندارید، از سفره مهربانی بن بردارید و به نانوا بدهید و نان رایگان بگیرید، شما هم می‌توانید با پرداخت پول نان به نانوا، به سفره مهربانی نان هدیه دهید».

کلاهدوز درباره جزئیات این کار به «شرق» می‌گوید: «در نانوایی‌های جنوب تهران حجم تقاضا برای نان، بیشتر از کمک به این طرح است». او می‌افزاید: «در محلاتی مثل ١٣ آبان، هفته‌ای تا ٦٠ بن نان هم در هر نانوایی به اهالی داده می‌شود، اما در محلاتی همچون طرشت شاید پنج تا ١٠ بن نان داده شود، اما بیش از ٢٠٠ بن نان اهدایی باقی می‌ماند و ما مجبور می‌شویم این بن‌های نان را برای امور خیر دیگر به نقاط دیگر ببریم و مثلا همین هفته قبل، این بن‌های نان را برای مرکز ترک اعتیاد دادیم».

او به واکنش‌های نانوایی‌ها و مردم درباره این طرح اشاره کرد و گفت: «کار خیر با هر شکل و هر مدلی که باشد، خودش را بین مردم نشان می‌دهد و ما هم بازخوردهای خوبی داشته‌ایم. بسیاری از مردم نیازمند باآبرو هستند و برای تأمین نان باید به نانوایی‌ها رو می‌انداختند یا نسیه می‌گرفتند یا ته‌مانده نان‌ها را استفاده می‌کردند، اما با این روش آنها می‌توانند از نان رایگان استفاده کنند».

این عضو گروه مردمی «پایان کارتن‌خوابی» می‌گوید: «در چند سال اخیر که شرایط اقتصادی مردم نامناسب است، مصرف نان نسیه و نصفه و ته‌مانده نانوایی‌ها، رواج زیادی پیدا کرده و درست به‌همین‌دلیل که ممکن است نیازمندان از نانوایی‌ها طلب نان کنند، بسیاری از نانوایی‌ها از همکاری با این کار خیر امتناع کرده‌اند». کلاهدوز می‌گوید: «بسیاری از نانوایی‌ها نه دفتر فروش نان نسیه دارند و نه در این کار خیر شرکت می‌کنند».

او می‌گوید: «درباره این کار خیر بیشتر بر تبلیغ مردمی و سینه‌به‌سینه در مناطق محروم تأکید داریم» و می‌افزاید: «علاوه‌براین یک گروه تلگرامی و اینستاگرامي درباره این کار خیر تبلیغ دارند. همچنین روی گوگل‌مپ هم نانوایی‌هایی که در این کار خیر سهیم هستند مشخص شده است، بارها در این مدت شاهد بوده‌ایم که زنان و مردانی از اقشار محروم از مناطق دیگر شهر به این نانوایی‌ها می‌آیند تا از نان رایگان استفاده کنند».

موضوع افزایش محرومیت‌های اقتصادی مردم در چند سال اخیر بارها از سوی مسئولان به شکلی مورد اشاره قرار گرفته بود و محمدباقر قالیباف، شهردار تهران، هم در این چند سال اخیر بارها به موضوع محرومیت در تهران و نان نسیه‌ای در نانوایی‌ها اشاره کرده بود. او در سال ٩٠ در افتتاحیه جشنواره اوقات فراغت محلات شهر تهران، گفت: «در یکی از مناطق تهران که برای بازدید رفته بودیم، پشت شیشه نانوایی نوشته شده بود: نان نسیه داده نمی‌شود. من به‌عنوان شهردار شوکه شدم که مگر کسی هم هست که نان نسیه بگیرد، بعد از تحقیقی که انجام دادم، دیدم افرادی هستند که پول خرید نان در حد ضروریات خود را هم ندارند».

قالیباف سال گذشته هم در جریان مراسم معرفی شهرداران ٩ منطقه پایتخت با تأکید بر اینکه بايد توجه به فقرا در شهر در اولویت اول ما باشد، گفت: «به صورت روزمره شاهد هستیم فهرست نانوایی‌هایی که می‌نویسند «نان نسیه داده نمی‌شود» افزایش پیدا می‌کند. بچه‌هایی هستند که حتی به‌خاطر نداشتن هزینه رفت‌وآمد از روستاهای اطراف تهران، دانشگاه دولتی را ترک می‌کنند و خیلی از افراد در این شهر هستند که نه یک ماه، بلکه چند ماه می‌گذرد و شاید امکان استفاده از غذای مناسب را نداشته باشند. در این شرایط می‌توانیم با صرفه‌جویی بیشتر بخشی از نیازمندی‌های ضروری و حیاتی مردم مستضعف را تأمین کنیم».