نیاز اقتصادی اروپا به ایران
اتحادیه اروپا تمایل بسیار زیادی برای عادی سازی روابط با ایران دارد. اما نکته مورد توجه این است که اتحادیه در درون خود با مسایل بسیار زیادی رو به رو است. آخرین مورد آن، امضای قرارداد تجاری با کانادا بود که تا آخرین لحظه برخی کشورها آن را امضا نکرده و در نهایت توافق کردند که قرارداد تجاری با کانادا را امضا کنند.
عباس لقمانی در دیپلماسی ایرانی نوشت: اتحادیه اروپا تمایل بسیار زیادی برای عادی سازی روابط با ایران دارد. اما نکته مورد توجه این است که اتحادیه در درون خود با مسایل بسیار زیادی رو به رو است. آخرین مورد آن، امضای قرارداد تجاری با کانادا بود که تا آخرین لحظه برخی کشورها آن را امضا نکرده و در نهایت توافق کردند که قرارداد تجاری با کانادا را امضا کنند. مقصود از بیان چنین موردی، مطرح کردن مسایل داخلی اتحادیه اروپاست که نشان می دهد خلاف سال های گذشته، هماهنگی کاملی میان اعضای آن وجود ندارد.
دلایل متعددی بر این موضوع قابل طرح است. اول این که بسیاری از کشورهای اروپایی در حال آمده شدن برای برگزاری انتخابات هستند و مقامات اتحادیه بیشتر نگاه به درون دارند تا نگاه به بیرون. دیگر این که باید میان تمایل اقتصادی اتحادیه به برقراری روابط با ایران و روابط سیاسی تفاوت قائل شد. مسایل اتحادیه اروپا در سایه خواست های اروپا از جمله مواردی از جمله حقوق بشر مطرح می شود. آنها معتقدند باید با ایران درباره مسایل حقوق بشر صحبت کرد. اما به موازات آن مسایل اقتصادی پیرو دیدگاه سیاسی _ حقوق بشر _ نیست. آنها راه خودشان را می روند. همان طور هم که مشاهده شد، هیات های اقتصادی زیادی از کشورهای آلمان، اتریش، افرانسه و ایتالیا به ایران آمده و قراردادهایی نیز امضا شد. آنها نگاه اقتصادی به ایران دارند و کمتر به مسایل حقوق بشری می پردازند.
نکته دیگر این که اتحادیه اروپا به واقع تمایل دارد با ایران بر سر میز گفت وگو بنشیند و مسایل فی مابین را حل و فصل کند. حل کردن مسایل میان ایران و اروپا راه درازی نخواهد داشت. زیرا تمایل به حل آن در طرفین وجود دارد. از طرف دیگر اروپا تمایل به حل مسایل تنش آمیز منطقه طی همکاری با ایران را دارد. از این رو خانم موگرینی بعد از سفر به ایران بلافاصله به عربستان سفر می کند. اروپا تمایل دارد که تنش ها میان ایران و عربستان به حداقل برسد و در این راستا نیز خواست های جزیی که در پارلمان اروپا درباره ایران مطرح می شود، چندان وزنه قابل توجهی که بتواند بر روابط اتحادیه و ایران اثرگذار باشد، نیست.
بر این اساس باز تاکید می شود که باید میان روابط سیاسی و اقتصادی تفکیک قائل شد. از این رو به نظرم نمی رسد که مساله حادی بین ایران و اروپا در حوزه اقتصادی وجود داشته باشد. اما در مورد نقش گروه های راست افراطی یا حتی اتحاد لیبرال ها و دموکرات ها ( ALDE ) و این که آیا می توانند تاثیری بر روند روابط اقتصادی ایران و اتحادیه داشته باشند، باید گفت، متاسفانه به دلیل برخی مسایل به وجود آمده به ویژه مساله پناهندگان و حساسیت های مروبط به آوارگان، گروه های راست افراطی موافق برخورد با خارجی ها هستند. این گروه ها توانسته اند در انتخابات ایالتی ۱۲ درصد آرا را به خود اختصاص دهند.
در مورد مسایل سیاسی نیز باید از دو دیدگاه به اروپا نگاه کرد. یکی مسایلی که درون ایران نسبت به اروپا مطرح می شود و دیگری مسایلی است که در درون اتحادیه اروپا نسبت به ایران مطرح می شود که این دو تفاوت فاحشی دارند. در حقیقت بسیاری از مسایلی که در ایران نسبت به اروپا مطرح شده و متمرکز می شود، شاید در پارلمان اروپا مورد بحث و گفت وگو واقع شود، اما در کل تاثیرگذار نیست.
نظر کاربران
اگر این مقاله واقعی باشد و اروپا به تجارت با ایران نیازمند است چرا تحریم همه جانبه از طرف اروپا شدیم؟ این شرایطی که گفتید بیشتر برای کشوری مثل ترکیه یا عربستان صحیح است و در جلسات با دست پر وارد میشوند.
در واقع تزلزل در داخل ایران است که گروهی به سفارت حمله میکنند و گروه دیگری عذر خواهی می کنند و مردم تاوان ان را می دهند
... در بیشتر موارد در قطع روابط سیاسی واقتصادی اروپاییها پیشقدم بودند بیایید این غرور کاذبی که به آن دچار شده ایم را بشکنیم ومنافع کشوررا بر اساس منافع ملی با کشورهای مترقی وپیشرفته برقرار کنیم وبه جامعه جهانی بپیوندیم