دخل و خرج زندگی به حساب چین

مرجان اسلامی فر در روزنامه ایران نوشت: چونگ‌کینگ یا چونگ‌چینگ شهری است در غرب کشور چین. این شهر یکی از چهار شهر بزرگ چین است که با شیراز «خواهرخوانده» شده است.

چونگ‌کینگ که از مراکز عمده صنعتی و بازرگانی است کمترین توریست را در خودش جای می‌دهد و شهرهایی چون پکن، شانگهای و گوانگجو رتبه‌های اول در جذب توریست و تجار را دارند. بازدید از یک کارخانه خودروسازی در این شهر سبب شد تا ما به این شهر بزرگ پا بگذاریم؛ شهری که تنها اطلاعات ما از آن در حد ویکی پدیا بود. در گزارش پیش رو می خواهیم به زندگی روزمره یکی از پرجمعیت ترین شهرهای دنیا بپردازیم.

نگاهی به بازار خودرو

نخستین صحنه‌ای که نظرم را جلب کرد تصادفی نبودن خودروها بود.خودروهایی که در سطح شهر و اتوبان در حال تردد بودند هیچ گونه خوردگی نداشتند و حتی جالب‌تر اینکه به لحاظ ظاهری تمیز بودند. تصور می‌کردم وقتی وارد پرجمعیت‌ترین کشور دنیا شوم ترافیک، قدیمی بودن خودروها و دود امانمان را ببرد ولی این گونه نبود. اکثر خودروها جدید بودند و در بین خودروهایی که در سطح شهر تردد می‌کردند خودروی آئودی بیشترین طرفدار را داشت و بعد از آن بنز و بی‌ام و از بین خودروهای خارجی در بین مردم جایگاه داشت. در بین خودروهای چینی هم چری و چانگان مقام‌های بعدی را داشتند. با اینکه چین در تولید خودرو در بین ۱۰ کشور اول دنیا قرار گرفته اما برند سایر کشورها بخوبی توانسته‌اند جای خود را در بازار چین پیدا کنند. البته خودروسازان چینی برای اینکه بازار خودشان را براحتی در اختیار برندهایی چون نیسان، آئودی، پژو، رنو، بی‌ام و و... قرار ندهند با بیشتر آنها به مرحله تولید مشترک رسیدند.

خیلی از خودروها با برندهای بنام در چین تولید می‌شوند. نحوه پرداخت تسهیلات برای خرید خودرو هم بسیار جذب‌کننده است به همین دلیل مردم چین برای تعویض خودروی خود یا خرید خودروی جدید تمایل زیادی داشتند. نرخ سود تسهیلات در این کشور 3دهم درصد است. لذا گرفتن وام برای آنها دغددغه‌ای را ایجاد نمی‌کند. در چین بوق حرف اول را می‌زند. وقتی فردی بخواهد از خیابان عبور کند یا حتی راننده‌ای تصور کند خودروی دیگر به صورت احتمالی به او نزدیک می‌شود دست خود را روی بوق می‌گذارد. همین امر باعث شده تا خودروهایی که در یکی از پرترددترین شهرهای دنیا یعنی چونگ کینگ رفت و آمد می‌کنند هیچ تصادفی را تجربه نکرده باشند.

اکثر مردم چین مانند اروپایی‌ها ترجیح می‌دهند از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند و خودروهای خود را در پارکینگ‌ها نگهداری کنند. هزینه جابه‌جایی ازطریق مترو با توجه به مسیرهایی که انتخاب می‌شود در حدود هزار و 500 تومان است که در مقایسه با ایران رقم بالاتری دارد.قیمت بنزین در این کشور هرلیتر 3 هزار تومان است و جایگاه‌های بنزین با قیمت‌های رقابتی کار نمی‌کنند لذا قیمت بنزین در تمام نقاط یکسان است.

بازار مسکن

موضوع دیگری که در شهرهای پرجمعیت دیده می‌شود برج‌های سر به فلک کشیده است. شهر چونگ کینگ هم از این قاعده مستثنی نبود. تا جایی که چشم کار می‌کرد برج بود. برج‌هایی که بیش از 13 طبقه بودند و متراژ آنها اغلب بین 90 تا 120 متر بود. قیمت هر واحد مسکونی در شهری مانند چونگ کینگ سالانه محاسبه می‌شود و قیمت‌ها در رنج 2هزار و 500 (یک میلیون و 387 هزار تومان) تا 3هزار یوآن (یک میلیون و 665 هزار تومان)است. شهری که 37میلیون نفر جمعیت دارد به هیچ عنوان کمبود مسکن در آن حس نمی‌شود. برای دانشجویان چینی و خارجی هم شرایط بسیار ساده است. یک اتاق با تمام امکانات سالانه هزار یوآن تمام می‌شود و البته یکسری هزینه‌ها مانند آب برای آنها رایگان است.

متوسط درآمد ماهیانه چینی‌ها بین 3 (یک میلیون و 665 هزارتومان)تا 4 هزار یوآن (2 میلیون و 220 هزار تومان) است و کمترین حقوق پرداختی در این کشور 2 هزار یوآن (یک میلیون و 110 هزار تومان)است. البته حقوق‌های بالای 4 هزار یوآن هم وجود دارد که بعضاً شامل حال مدیران می‌شود.در کل می‌توان گفت وضعیت مالی مردم چین سطح بالا نیست و هزینه‌ها در این کشور زیاد است. نرخ تورم هم در این کشور حدود 6 درصد است. افزایش نرخ تورم در شرایطی حادث شد که ارزش دلار و یورو افزایش پیدا کرد. افزایش هزینه‌ها و هماهنگ نبودن آن با درآمدها باعث شده که کل اعضای خانواده سرکار بروند.

گفته می‌شود به‌طور متوسط هزینه خورد و خوراک در یک ماه برای یک خانواده چینی 1500 یوآن (832 هزار تومان)است. همین هزینه‌ها باعث شده که خیلی از مردم چین برای ادامه تحصیل با چالش‌های متعددی مواجه شوند. لذا داشتن مدرک دانشگاهی برای آنها سهل الوصول نیست. هر چند که باید این موضوع را هم تأکید کرد که سطح هوش آنها خیلی بالا نیست و عملاً در زمینه کپی کاری سرآمد هستند.

در زندگی خصوصی چینی ها چه می‌گذرد؟

در مورد فرهنگ چینی‌ها صحبت‌های زیادی شنیده‌ایم. آنچه ما در یک سفر کاری دیدیم با چیزهایی که شنیده بودیم تفاوت زیادی داشت. شاخصه اصلی مردم چین سرد بودن شخصیت عمومی آنها است و به سختی می‌توان خنده آنها را دید. زمانی که در خیابان‌های شهر تردد می‌کنند افراد با سردی با هم گفت‌و‌گو می‌کنند و گویا رابطه دوستانه در شهرهای چین بسیار کمرنگ است. اولویت آنها در زندگی، کار است. چینی‌ها مردم ایران را خیلی دوست دارند اما معمولاً تصور می‌کنند ایران، عر اق است.

در این میان کشور خودشان را خیلی پیشرفته‌تر از ایران می‌دانند و می‌گویند چین بزودی در تمام بخش‌ها حائز رتبه اول می‌شود. نکته جالبی که در سطح شهر می‌بینید آشنا نبودن مردم چونگ کینگ به زبان انگلیسی است. حتی کلمات اولیه چون سلام و خداحافظ انگلیسی ر ا نمی‌دانند. برخی از تجار این کشور معتقدند که چون دیگران به چین و تولید آن نیاز دارند باید زبان چینی یاد بگیرند. شنیده بودیم چینی‌ها وقتی نتوانید غذاهای آنها را بخورید بسیار ناراحت می‌شوند اما در واقع چنین نیست. برای همین توصیه می‌شود قبل از سفر به چین در حد نیاز غذاهای بسته‌بندی ببرید.با آنکه اکثر مردم چین اضافه وزن ندارند اما حجم غذاهای آنها زیاد است و به غذاهایی چون پاستا (رشته ای) و گوشت کباب شده، سوپ و... علاقه زیادی دارند. خوردن غذای تند هم جزو عادت غذایی آنها است.

در اکثر غذاها به گونه‌ای فلفل می‌زنند که حتی یک فرد هندی هم از خوردن آن عاجز می‌شود. هندی‌ها همیشه در خوردن غذاهای تند رتبه اول را داشتند ولی گویا چینی‌ها در این رقابت توانستند جلوتر حرکت کنند. در سبد غذایی آنها فست فود جایگاهی ندارد و کمتر می‌توان پیتزا و انواع ساندویچ‌ها را در آنجا دید. اکثر مردم چین تمایل به خوردن غذاهای سنتی خودشان را دارند.حتی مجموعه‌هایی مانند «کی اف سی» و «مک دونالد» (فروشگاه زنجیره‌ای فست فود) مشتری زیادی ندارند.در چین هم مانند ایران میوه‌ها متنوع بود اما یک فرق بزرگ داشت و آن بی‌طعم بودن بود. در حقیقت هر کدام از میوه‌ها به غیر از انگور مزه آب شیرین می‌داد. قیمت میوه نسبت به سایر خوراکی‌ها در این شهر ارزان‌تر بود.مانند ایران سیب، انگور، کیوی، خیار و گوجه فرنگی داشتند ولی گلابی به شکل سیب بود.برنج هم از سبد غذایی خیلی از چینی‌ها حذف شده است و دیگر مانند گذشته سراغ این محصول نمی‌رفتند. آب پز بودن غذاها و بی‌نمک بودن آن دیگر شاخصه طبع غذایی چینی‌ها بود.این را هم بگوییم که تنها جایی که مردم چین با شما خیلی خوش رفتار هستند در فروشگاه‌ها است. آنها برای فروش اجناس خود با ترفندهای مختلف جذب مشتری می‌کنند و تمام سعی‌شان این است که کالای خود را به فروش برسانند.

البته این خوش رفتاری در سطح کارخانه ها هم وجود دارد. در حقیقت زمانی که آنها بدانند شما یک مشتری هستید بهترین رفتار خود را بروز می‌دهند و اگر بدانند که قصد خرید ندارید انتظار رفتار مناسبی را از یک شهروند چینی نداشته باشید. جمعیت زیاد، هماهنگ نبودن هزینه و درآمد و مشکلات متعدد باعث شده مردم چین تغییر رفتار بدهند. نکته جالب دیگر آنکه آنها در رفت و آمد بین خودشان هم بسیار سختگیر هستند و ترجیح می‌دهند یکدیگر را به منزل خود دعوت نکنند. شاید همین باعث شده بود که یکی از چینی‌ها به ما بگوید که در خانه‌های چین، سرویس بشقاب یافت نمی‌شود.

فیلتر بودن