سبک زندگی مردم ایران و اتوبان‌ سازها

رضا شجيع؛ مدرس دانشگاه در خبرآنلاین نوشت: کاهش تحرک و استفاده بی‌رویه از خودروها نقش بسزایی در افزایش وزن و کاهش سلامتی مردم داشته‌است.

اتوبان سازي بي رويه :

تغيير سبك زندگي مردم:

هالبواكس يكي از پيشگامان جامعه شناسي شهري معتقد است كه جامعه در جهان مادي جاي دارد و بر اين اساس همواره ميان سبك زندگي گروه هاي اجتماعي و فضاي توليد شده جامعه، رابطه دو جانبه اي برقرار است. مگر امكان دارد كه صورت اجتماعي اتوبان هاي عظيم و برج هاي قوطي كبريتي مردم را به ورزش ترغيب كند؟ ميانگين زمان رفت و آمد شاغلين فعال شهر تهران هم اكنون حدود ٢ ساعت است. زماني كه قرار بود به كمك اتوبان ها و خودروهاي شخصي شاغلين كم شود كه نشد. ساختار شهري به جاي هل دادن فرد به سبك زندگي فعال تر، او را به سمت سكون و رفت و آمد مداوم سوق داد. شهروند را در گير و دار مسيرها و ساختمان ها خسته و له كرد و بعد بر روي پل ها بنر زد و او را به ورزش همگاني دعوت كرد. خلاصه اينكه امروز من و شما براي خريد يك عدد نان بايد بر خودروهاي شخصيمان سوار شويم و زندگي ما بدون خودرو شخصي تقريبا غيرممكن است.

نتيجه گيري:

بدون ترديد بايد مديران شهري را در رديف اول كساني قلمداد كرد كه نسبت به سلامت مردم در هر دو بعد ورزش و محيط زيست بي تفاوت هستند. تصميم هاي آنان فاقد كوچكترين آينده نگري و جامعه پژوهي بوده است. تصميم هايي كه متأسفانه بوي منفعت هاي مالي زودگذر مي دهد و به لطف همين منفعت ها، ماشين هاي تبليغاتيشان را روشن مي كنند تا به مردم القا كنند، عامل كم تحركي و سكون آنها، تنها و تنها خودشان هستند. بي شك اين يك خيانت آشكار است. خیانتی که مقابله با آن هنوز برای برخی از شهرهای ایران دیر نشده است.