کارت آخر اصولگرایان - اصلاح طلبان؟
حال و هوای انتخابات دوازدهمین دوره ریاستجمهوری آنچنان پیش میرود که گویا شیخوخیت قرار است باز هم صحنهگردان بازی سیاسی اردیبهشتماه باشند.
خبرآنلاین: حال و هوای انتخابات دوازدهمین دوره ریاستجمهوری آنچنان پیش میرود که گویا شیخوخیت قرار است باز هم صحنهگردان بازی سیاسی اردیبهشتماه باشند.
همیشه همینطور است؛ هنگامه انتخابات که میرسد همهچیز تغییر میکند مناسبات تازه ایجاد میشود؛ ریزشها و رویشهای جدید پدید میآید و این سامان جدید آنچنان پیشبینی ناپذیر میشود که باید منتظر کنشها و بازخوردها بود و آنگاه به تحلیل رویدادها پرداخت.
حالا باز یک انتخابات دیگر آمده و همنشینی ها از هم کناریهای جدید حکایت دارد. رقبا گویا رفقا شده اند و تلاش می کنند از یک سو به انتخابات اردیبهشت ماه نگاه کنند. یک اتفاق جالب هم این وسط افتاده؛ همه می خواهند به سنت بازگردند به پدران معنوی. باز پای «روحانیت» و «روحانیون» به میان آمده است. هر دوجناح فعلا گفته اند که می خواهند کار را به دست ریش سفیدان روحانی بسپارند. کار به شیخوخیت رسیده است . اما حالا یک سوال مهم در ذهن شکل می گیرد. آیا چنین شرایطی نشان از آن دارد که همه چیز بر وفق مراد است و دو طرف تنها خواسته اند به ماجرا از شکل درست آن وارد شوند؟ به نظر می رسد داستان چیز دیگری است.
شاید تعبیر درستش این است که دو طرف دریافتهاند پیچیدگی شرایط و اوضاع آنچنان است که سیاست ورزی لیدرهای سیاسی شان نمی تواند همبستگی های آسیب دیده میان نیروهایشان را ترمیم کرده و آنها را دور یک میز بنشانند. به یک معنا وقتی پای شیخوخیت و ریش سفیدی به ماجرا باز می شود حتما نشانه هایی از اختلاف با دوز بالا دیده شده که تصمیم سازان کارت آخرشان را رو کرده اند. قبل از هر تحلیل دیگری ابتدا باید نسبت سیاسی دو تشکل روحانی جناح اصلاح طلب و اصولگرا با طیف های جناحشان را بررسی کرد و آنگاه به این پرداخت که این دو تشکل در نهایت می توانند عامل اجماع نیروهایشان شوند یا اینکه کار پیچیده تر از این حرف ها شده است .
دوران سخت مجمع روحانیون با تندروهای اصلاح طلب
وقتی دوم خرداد از راه رسید ، گفتند بهار احزاب آمده و فصل رویش ها آغاز شده است . این رویش ها البته ریزش هایی هم داشت . فرزندانی که تازه چشم به دنیای سیاست باز کرده بودند گاه پدرانشان را بی اعتنایی می کردند و گاه به آنها فقط به عنوان یک پدید آورنده نگاه می کردند ؛ خالقی که نباید حتی اندکی در سرنوشت آنها تاثیر داشته باشد . نو پدیدها سرشار از غرور تصور می کردند درب سیاست ورزی همیشه بر پاشنه مطلوب آنها خواهد چرخید . دوران دوم خرداد تمام شد ، حادثه های تازه از راه رسید و اوضاع چنان شد که فرزندان دهه ۷۰ سیاست مانند پدرانشان مجبور شدند بخشی از دوران حیاتشان را زاویه نشین باشند . انتخابات ۹۶ اما فرق میکند؛ برای همه فرق می کند. شرایط تغییر نکرده و مختصات دیگری بر سامان سیاست حاکم شده است.
شرایط این روزها برای اصلاح طلبان را می توان اینگونه تصویر کرد؛ آنها با یک رییس جمهور مستقر مواجه اند که حمایت خودشان در سال ۹۲ از جمله دلایل پیروزی اوست. عقل و تدبیر می گوید راهی جز حمایت از او باقی نمانده و همه جناح باز باید سوی او مانده و از جناح مقابل رقیب ساخته و او را همچنان منسوب به خود نگه دارند . اما مساله به همین سادگی ها هم نیست . بخشی از جناح فکر می کند که شرایط استثنایی که بخشی مهمی از جناح اصلاح طلب را گوشه نشین کرده بود به پایان رسیده و حالا وقت حضور مستقل است . می گویند باید بدنه اجتماعی را به دیگری قرض داد و از رییس جمهور مستقر عبور کرد در میانه همین بحث ها هم هست که نام افراد جدیدی را پشت سر هم ردیف می کند . جدال مهمی پشت صحنه در گرفته و اینکه فرد نزدیک به محمدرضا عارف در واکنش به تلاش های سعید حجاریان برای راضی کردن جناح به تداوم حمایت از حسن روحانی به کنایه میگوید که او در حال معامله گری است شاید گوشه ای عیان شده از سطح اختلاف نظرها باشد .
حتما به همین دلیل هم هست که تصمیم گیران جناح نسخه ورود شیخوخیت به شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان را تجویز کرده اند اما باید دید که ریش سفیدان اصلاح طلب چه نسبتی با طیف های جناح دارند.اگر بررسی ها را از دامنه راست جناح آغاز کنیم به حزب کارگزاران سازندگی می رسیم . درمورد این تکنوکرات ها باید گفت که چون تصمیم آنها با نظر مجمع نشین ها یکی شده حتما یک پای حمایت از این شیخوخیت خواهند بود . در همین سمت جناح، بوروکرات هایی هم هستند که گاه خود را اصولگرا و گاه خود را اصلاح طلب و گاه جریان سوم می دانند . اعتدال و توسعه که مهره های مهمی هم در کابینه دارد حتما در این ماجرا از حامیان حسن روحانی است و احتمالا همچسبی خود را با این شیخوخیت عیان خواهد کرد .
همه ماجراها اما گویا در آن سمت جناح است ؛ جایی که مجمع روحانیون نیز خودش آنجا قرار دارد . چپ های اصلاح طلب سر ناسزگاری گذاشته اند و نظرات دیگری دارند . آنها که همین چند وقت پیش گلایه های در گوشی اعضای مجمع روحانیون از حسن روحانی را می شنیدند حالا قبول نمی کنند که مجمع نشین ها به سمت رییس جمهور مستقر راهنما بزنند .
یک بخش آنها در بنیاد باران و بنیاد امید قرار دارند که همچنان گلایه هایشان از دولت به جهت عدم حمایت از محمد رضا عارف در پارلمان و انتخابات هیات رییسه همچون زخمی سرباز است. دیده و شنیده می شود که می گویند نباید به حمایت از روحانی ادامه داد. واقعیت اما این است که همه می دانند مجمع روحانیون نفوذ خوبی روی این بخش از جناح داشته و آنها در نهایت به شیخوخیت تن می دهند . مشکل اصلی جایی است که برخی چهره ها و تشکل های خرده سیاست ورز اصلاح طلب در این چند وقت به پهلوی چپ از بالین بلند شده اند و به توپخانه انتقاد از دولت تبدیل شده اند . آنها می گویند باید نقش دیگری در انداخت و حرف دیگری زد . هر چه هست به نظر می رسد مجمع روحانیون مبارز کار چندان ساده ای نداشته باشد .
جامعه روحانیت مبارز بدون یار همیشگی صحنه گردان می شود...
طیف دیگر اما می گوید رییس جمهور مطلوب جناح همین حسن روحانی است . می گویند او فردی است که هم امور را به اعتدال پیش می برد و هم عنان کار در اختیار افراطی ها و رادیکال های رقیب نداده است .
این ها همان راستگرایان مرکز گرا هستند که می گویند باید به پروژه اعتدال پیوست و رقابت را به وقتی دیگر واگذار کرد. طیفی که با جامعه روحانیت مبارز نسبت خوبی دارد . تشکلی که این روزها باز قبای ریش سفیدی را بر تن کرده است . نکته اما این است که برخلاف جناح اصلاح طلب ، در این سوی میدان گفتن اینکه شیخوخیت اصولگرا نظر قطعی اش درباره انتخابات ۹۶ چیست چندان ساده نیست.
به یک معنا در میان داوران یک صدای واحد حاکم نیست. طیفی از داوران می گویند باید به حمایت از حسن روحانی پرداخت اما افراد دیگری هم هستند که می گویند باید نامزدها را بررسی کرد و از میان آنها فردی را برای رقابت با حسن روحانی برگزید . این تفاوت نظر را می توان در مباحثه دبیرکل و سخنگوی این تشکل روحانی در چند وقت اخیر به خوبی دید.
شاید درست ترین تعبیرش این باشد که بگوییم که سنتی ها با بخشی از شورای داوری به حمایت از روحانی اعتقاد دارند و چپگراها و بخشی از شورای داوری به معرفی یک گزینه جدید . باید دید شیخوخیت اصولگرا اینبار چطور فضای انتخابات را مدیریت خواهد کرد.
ارسال نظر