ایستادن رو به‌ روي فرهنگ اصيل ايران

هادی مرزبان در یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: به‌ تازگی برخوردهایی از سوی شهرداری یکی از مناطق تهران با بنیاد ملی تعزیه صورت گرفته که دل همه علاقه‌مندان به این هنر اصیل ایرانی و اسلامی را به درد آورده است.

متأسفانه باید بگویم که شهرداری دارد به یکی از اصیل‌ترین هنرهای مردمی این کشور کم‌لطفی می‌کند و خدا می‌داند نتیجه چنین بی‌توجهی‌ای دامان نسل‌های آینده را خواهد گرفت.

درحالی‌که در تمام دنیا، شهرداری‌ها از حامیان اصلی هنر تئاتر در گونه‌ها و شکل‌های مختلف به‌شمار می‌روند، سؤال من و دغدغه‌مندان حوزه تئاتر کشور این است که چرا شهرداری تهران به‌جای کمک به تئاتر، به بهانه‌های مختلف، رودرروی این هنر می‌ایستد؟

بنیاد تعزیه و ساختمانش که در منطقه ١٧ قرار دارند، چه هزینه‌ای روی دست شهرداری می‌گذاشتند که باید با چنین برخوردهایی مواجه شوند؟ در شرایطی که مردم در جریان هزینه‌های میلیاردی پایتخت قرار گرفته‌‌اند، چه ضرری داشت که بنیادی به اهمیت بنیاد تعزیه در یکی از مناطق جنوب شهر باز می‌ماند و به کارش ادامه می‌داد؟

اگر بگویم که این حرکت شهرداری منطقه ١٧ به‌نوعی ایستادن رودرروی فرهنگ اصیل ماست، بی‌راه نگفته‌ام چراکه هنر تعزیه از یک‌سو از ریشه‌های تئاتر کشور تغذیه کرده است و از سوی دیگر، نشانی از فرهنگ فاخر مذهبی ما دارد بنابراین می‌توان گفت فقط پای برخورد با یک ساختمان در میان نیست؛ ایستادن رودرروی فرهنگ اصیل ایران است.

آیا بهتر نبود به‌جای تصرف اين بنياد، شهرداری دست به حمایت از تعزیه می‌زد و این هنر مردمی را در آستانه ایام محرم و صفر، به یکی از سکوهای افتخار پایتخت بدل می‌کرد؟