روحانی درسازمان ملل چه بگوید؟

علی بیگدلی؛ تحلیلگر روابط بین الملل در روزنامه آرمان نوشت: بعد از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید وزارت خارجه تصمیم گرفت نشان دهد که ایران درعرصه بین‌المللی خواهان تعامل سازنده با تمامی کشورهاست و با وجود کارشکنی هایی که آمریکا درفعالیت‌های پسابرجام به وجود آورده تا سرمایه گذاران اروپایی کمترین میل به سرمایه‌گذاری در ایران داشته باشند، اخیرا ایران نشان داده که فضای جدید را جست‌وجو می‌کند و براي سرمایه‌گذاری و سرمایه‌پذیری به سمت آمریکای لاتین چرخش خواهد کرد.

البته برخی از کشورهای آمریکای لاتین به دلیل فقر اقتصادی و ناتوانی‌هایی که درمسائل تکنولوژی دارند، نمی‌توانند تاثیری دراحیای اقتصاد ما داشته باشند. ازجهت سیاسی نیز این کشورها ازکودتا زاییده شده‌اند. اگر وضعیت ونزوئلا را بررسی کنید، خواهید دید چه بلوایی درمسائل اقتصادی این کشور به وجود آمده و این کشور سیاست بسیار لرزانی دارد. اما کوبا به دلیل این که اخیرا روابط خود را با آمریکا گسترش داده وهمچنین مبادله سفیر بین دو کشور صورت گرفته، درآینده اقتصادی شکوفایی را شاهد خواهد بود.

روابط ایران باکوبا نیز از عمق بیشتری برخوردار است. کوبا با کشورهای چپ آمریکای لاتین متفاوت است و‌کشورهای دیگر آمریکای لاتین از جمله ونزوئلا توانایی و قدرت چندانی دراقتصاد ایران ندارند اما ایران به دلیل این که می‌خواهد به دنیا نشان دهد که در انزوای سیاسی قرار نگرفته، درهای جدیدی را به روی خود می‌گشاید. سفر رئیس‌جمهور به کوبا و حتی سازمان ملل از این جهت می‌تواند مورد توجه باشد، هر چند اینگونه سفرها نمی‌تواند تحول اقتصادی برای ما به همراه آورد.

نویسنده بر این اعتقاد است که رئیس جمهور ایران در سازمان ملل حول محور گله‌مندی از آمریکا سخن خواهد گفت؛ زیرا برجام با تمام پستی و بلندی‌ها و مرارت هایی که چند سالی به طول انجامید و به همت روحانی و همکارانش تحقق پیدا کرد یک اقدام بسیار موثر برای اقتصاد ایران نبوده و هر چند به لحاظ حقوقی هیچ گاه بعد از جنگ جهانی دوم قراردادی نداشتیم که این‌قدر مذاکره را به دنبال داشته باشد. ولی با مشکلاتی که بعد از برجام آمریکا برای ایران به وجود آورد از جمله مسدود کردن شبکه بانکی به سوی ایران نوعی بی اعتمادی مجدد در ایران به وجود آورده است.

ایران حدود صد میلیون دلار از کشورهای جهان طلب دارد، درحالی که نمی‌تواند آنها را دریافت کند که دلایل خاص خود را دارد و برای لغو این حالت درسیستم اقتصادی دنیا باید مقداری مسائل داخلی ومنطقه‌ای ایران بهبود پیدا کند که متاسفانه آمریکا شیوه‌های تلافی جویانه‌ای را دراین مقطع تاریخی علیه ایران اعمال می‌کند. آمریکایی‌ها موضع محکمی در قبال ایران دارند اما به لحاظ سیاسی کوته فکر هستند و اقلیت محدودی از یهودیان اختیار اقتصاد و سیاست آمریکا را به دست گرفته‌اند و با قدرت خود اجازه نمی‌دهند که این مسائل بعد از برجام عملی شود.

مساله دوم که بین ایران و آمریکا نقش دارد مساله مبارزه با تروریسم است و ایران در منطقه فعالیت‌های زیادی علیه تروریست‌ها انجام داده است. اگرچه موضوع مذاکرات آتش‌بس خاورمیانه بین آمریکا و روسیه به امضا رسیده ولی به هرحال کشور ما نقش بسیار موثری درکنترل تروریسم دارد و باید آقای روحانی درمجمع عمومی سازمان ملل این نقش را برجسته‌تر نماید و اعلام کند که بدون حضور ایران و در نظرگرفتن نقش این کشور امکان هیچ نوع حصول توافقی وجود ندارد، زیرا ایران به دلیل سوابق دوستی با سوریه از نفوذ بالایی در این کشور برخوردار است و این موضوعی است که می‌توانیم روی آن مانور دهیم و ازغربی‌ها امتیاز بگیریم.

درغیر این صورت معادلات سوریه می‌تواند خطرناک باشد، زیرا ایران ممکن است تحت تاثیر قدرت روس‌ها جایگاه خود را در سوریه متزلزل کند. موضوع سومی که می‌تواند اهمیت داشته باشد اینکه آقای روحانی می‌تواند در ارتباط با جذب سرمایه گذاری نیز در سازمان ملل سخنانی برای روسای جمهور جهان داشته باشد که همه درهای ایران به سوی جهانیان باز شده و هیچ نوع تهدیدی در ایران وجود ندارد و ایران درخاورمیانه آرام ترین کشوری است که از دستبرد تروریسم دور مانده و این نشان‌دهنده نظم و ترتیبی است که در نظام سیاسی، نظامی و امنیتی ما وجود دارد. بنابراین سرمایه گذاران خارجی می‌توانند برای سرمایه‌گذاری به ایران بیایند، مخصوصا اروپای غربی زیرا ایران ازضریب امنیتی بسیار بالایی برخوردار است.
* تحلیلگر روابط بین الملل