نظارتهای پرابهام بر مراکز درمان اعتیاد
وزارت بهداشت، نیرو و بودجه کافی برای نظارت بر مراکز درمان اعتیاد ندارد؛ این موضوعی است که وزارت بهداشت چندین بار آن را پیش از این مطرح کرده بود و گویا طرح این مساله بیدلیل نبود و این وزارتخانه در حال آماده کردن فضا، برای واگذاری این وظیفه، به بسیج جامعه پزشکی بوده است.
اما درمانگران اعتیاد این راهکار وزارت بهداشت را مورد انتقاد قرار داده و اعلام کردهاند که اگر قرار است در این باره نظارتی صورت بگیرد که باید بر پایه قضاوت منصفانه باشد.
براساس تفاهمنامه وزارت بهداشت و بسیج جامعه پزشکی، نظارت بر مراکز درمان اعتیاد به بسیج جامعه پزشکی واگذار شده است. اما طبق قانون، نظارت بر بخش خصوصی، وظیفهای حاکمیتی است که وزارت بهداشت یا سازمان نظام پزشکی باید آن را انجام دهند.
شاید دلیل اینکه درمانگران اعتیاد در روزهای گذشته به این تفاهم اعتراض داشتهاند این باشد که در قانون آمده نظارت بر درمان یکی از وظایف ذاتی وزارت بهداشت است. بنابراین قانون نظارت بر امور آموزش و درمان تنها قابل واگذاری به سازمان نظام پزشکی است و دستگاههای دیگر اجازه ورود به این عرصه را ندارند.
موسس خانه خورشید در این باره معتقد است: «نظارت به شیوهای که در حال حاضر انجام میشود خلاف قانون است؛ زیرا بخش خصوصی اجازه ورود به این حوزه را ندارد؛ بخش خصوصی نمیتواند بر بخش خصوصی نظارت کند.»
نظارت نباید به هر قیمتی انجام شود
لیلا ارشد، مددکار و موسس خانه خورشید میگوید: «فضایی مانند کمپ قطعا به نظارت احتیاج دارد، اما اینکه نظارت به چه شکلی انجام شود مهم است. نباید به این شکل باشد که چون مرکزی از چند سازمان مجوز دارد، نظارتی انجام نشود و از طرفی به دلیل اینکه میخواهند حتما نظارت انجام شود، کار غیرمتعارف انجام دهند.»
او میافزاید: «تیمی که بهعنوان ناظر بر کمپها ورود پیدا میکند، باید تخصص و تجربه کافی در این حوزه داشته باشد تا بتواند نظارت درست و کارشناسی انجام دهد. به هر حال هر کاری تخصص خود را لازم دارد. البته برای کمپهای ترک اعتیاد نیازمند یک سیستم همهجانبه هستیم که نظارت کیفی مناسبی روی آنها انجام دهد.» به گفته ارشد، زمانی که صحبت از کمپهای ترک اعتیاد و معتادان به میان میآید، چون پای افرادی که آسیب دیدهاند وسط است، اهمیت نوع با برخورد و نظارت کاهش پیدا میکند؛ زیرا با این تصور که حالا این افراد هر جا باشند از شرایط مصرف برایشان بهتر است، ممکن است کوتاهیهایی در نظارت صورت بگیرد.
ارشد تاکید میکند: «وقتی صحبت از نظارت به میان میآید نیت این است که شرایط بهتر شود، اما وقتی کسانی که برای این کار در نظر گرفته میشوند تخصصی در این حوزه ندارند وضعیت نهتنها بهبود پیدا نمیکند؛ بلکه ممکن است بدتر هم شود، زیرا مسئولان فکر میکنند گزارشها و نظارتها درست انجام شده در صورتی که ممکن است برخی از آنها با واقعیت کمپها فاصله داشته باشد.»او با بیان اینکه نظارت بر کمپها چرخه پاکی را تسریع میکند، میافزاید: «وقتی کمپی با استانداردها پیش برود باعث میشود معتاد در چرخه پاکیاش باقی بماند؛ نه اینکه به دلیل رفتار بد و ناشایست یا اشتباه در نوع ترک، دوباره به مصرف روی آورد.»
ارشد با اشاره به اینکه تیمی با برنامهریزیهای هدفمند برای نظارت نداریم، میگوید: «اگر قرار باشد ناظران افراد غیرحرفهای باشند نتیجهاش از الان مشخص است. البته این را هم باید بگویم که بودن ناظر از نبودن آن بهتر است، اما باید تیم ناظر آموزشهای لازم را ببیند تا بداند با چه چیزی باید برخورد کند. از طرفی نظارت بر بخش خصوصی از وظایف حاکمیتی است و نمیتوان بخش خصوصی را برای نظارت بر بخش خصوصی، گماشت.»
ارشد معتقد است: «نظارت باید تخصصی و مدام باشد. همچنین باید تمامی کارها و گزارشهای تیم ناظر ثبت و ضبط شود و پیگیریهای لازم در مورد آن صورت گیرد.»
ارسال نظر