مواضع انصار حزب الله، از گذشته تاکنون
درباره پیدایش گروه موسوم به انصار حزبالله بحثها متفاوت است. برخی میگویند جرقه تشکیل این گروه از دیماه سال ۷۰ در هیات رزمندگان اسلام زده شد، مکانی که به پاتوق جوانان پرشور مذهبی برگشته از جنگ تبدیل شده بود
او خاطرنشان کرد: تعداد موسسان انصار ۱۸ نفر بودند که به سه گروه تقسیم میشدند؛ گروهی وابسته به ذوالقدر که تعدادشان ۷ نفر بود، ۷ نفر هم از طرف عبداللهی معرفی شدند و چهار نفر هم با اللهکرم بودند. بچهها همگی، من و مرحوم سیدعلی نجفی را (یکی از سخنرانان هیات رزمندگان اسلام بود که در همان سالها فوت کرد) قبول داشتند و بعد از اینکه مرحوم نجفی فوت کرد، از من خواستند که در جلسات هیات رزمندگان سخنرانی کنم.
اسم انصار در آن تاریخ اصلا مطرح نبود، میگفتند هیات رزمندگان و بعد به مرور اسم انصار به میان آمد. درمورد موسسان حزبالله اسامی مختلفی مطرح است که از جمله به اللهکرم، دهنمکی، پروازی، محتشم، ذوالقدر و... میتوان اشاره کرد، گرچه افرادی چون امیرفرشاد ابراهیمی و کیانوش مظفری نیز به این گروه اضافه شدند، ولی مانند پروازی بعد از خرداد ۷۶ از این گروه جدا شدند و انتقاداتی را نیز متوجه این گروه کردند و البته اتهاماتی متوجه خود آنها شد.
انصار حزبالله در دولتهای هاشمی و خاتمی
انصار حزبالله در دوران هاشمی با توجه به سیاستهای اقتصادی وی انتقاداتی را به این سیاستها داشتند و معتقد بودند که این سیاستها باعث افزایش فاصله بین طبقات مختلف جامعه میشود. آنها با تاکید بر مقوله عدالت به مخالفت با این سیاستها پرداخته و بعضا اقدام به برگزاری تجمعاتی نیز کردند که از جمله آن میتوان به تجمع آنها در سال ۷۴ در مخالفت با سرمایهداران غربزده در مقابل برج سفید تهران اشاره کرد.
بعد از روی کار آمدن دولت اصلاحات، استراتژی انصار حزبالله کمی متفاوتتر شد و بیشتر جنبه سیاسی و فرهنگی گرفت. آنها همواره از منتقدان جدی مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و سیاستهای وی در ارتباط با مقوله فرهنگ و هنر بوده به نحوی که معتقد بودند او با سیاستهایش، فرهنگ غربی را در جامعه گسترش میدهد و در این راستا تظاهراتی علیه وی در سال ۷۸ در جریان سفر مهاجرانی به اصفهان ترتیب دادند؛ آنها از حامیان جدی استیضاح مهاجرانی در مجلس پنجم بودند، استیضاحی که نتیجه مثبتی برای آنها بههمراه نداشت.انصار حزبالله از همان ابتدای روی کار آمدن خاتمی از طریق تریبونهای مختلف از جمله نشریاتی مثل یالثارات یا نشریههای منتسب به آنها همچون جبهه، شلمچه و... به انتقاد از خاتمی و دولت وی در عرصههای مختلف پرداختند.
در دوران ۸ ساله اصلاحات بارها شاهد تجمع و راهپیمایی این گروه در ارتباط با موضوعات مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بودیم و منتقدان آنها در کنار اینکه این گروه را با عناوینی میخوانند، این اتهام را علیه آنها مطرح کردند که آنها اقدام به هم زدن تجمعات و مراسم سخنرانیهای آنها و همچنین حمله به دانشجویان میکنند.
ریزشهای انصار حزب الله در دهه ۷۰
در همین ایام انصار حزبالله دچار ریزشهایی نیز شد. یک سال قبل از اصلاحات یعنی در سال ۷۵ اللهکرم و دهنمکی از انصار حزبالله جدا شدند و اختلاف سلیقه یکی از عوامل اصلی این جدایی بود بهنحوی که آنها به دو گروه تقسیم شدند، گروهی چون محتشم و مجتبی کشانی با یکدیگر بودند و از همان سال تاکنون مدیریت انصار حزبالله بر عهده عبدالمجید محتشم بوده است و اللهکرم و دهنمکی نیز راههای متفاوتی را در پیش گرفتند، به نحوی که دهنمکی اقدام به انتشار مجلات و نشریههایی در قالب شلمچه، جبهه و... کرد و تلاش کرد که با استفاده از این نشریات به بیان دیدگاههای خود و دوستانش بپردازد و بعد از مدتی نیز وارد جریان فیلمسازی و مستندسازی شد.
اللهکرم نیز در قالب جدیدی چون اتحادیه دانشجویان حزبالله و هیاتهای معنوی حزبالله و با شعار احیای معنوی اقدام به فعالیت کرد. او سپس در دوران دولت احمدینژاد بهعنوان وابسته نظامی ایران در منطقه بالکان مشغول بهکار شد و چندسالی است که به کشور بازگشته است. اللهکرم در مصاحبهای با ایسنا درمورد جداییاش از این جریان گفت: «انصار حزبالله در دهه ۷۰ در راستای دفاع از ارزشها و اصول ایجاد شد و بنده نیز جزو موسسان اولیه آن بودم و تا سال ۷۵ نیز با این گروه فعالیت داشتم، ولی در سال ۷۵ از آنجایی که انصار برای انتشار فهرست انتخاباتی برای انتخابات مجلس اقدام کرد چون بنده معتقد به ورود به رقابتهای سیاسی نبودم از این تشکل استعفا دادم.» انصار حزبالله در دوران دولت احمدینژاد در ابتدا یکی از حامیان اصلی دولت بودند و رویکردی متفاوت نسبت به دوران اصلاحات در پیش گرفته بودند، ولی درعین حال جزو نخستین گروههایی بود که نسبت به تصمیم احمدینژاد جهت زمینهسازی در راستای حضور بانوان در ورزشگاهها اقدام به اعتراض کرد و در نشستها و نشریات خود نسبت به این موضوع واکنش نشان داد.
تغییر رویکرد به دولت احمدینژاد
این گروه در دولت دهم رویکردش را به دولت تغییر داد و موضع انتقادیتر نسبت به دولت گرفت به نحوی که هدف اصلی خود را مقابله با جریانی در دولت عنوان کرد که بر وضعیت فرهنگی کشور نیز تاثیر گذاشته است و شاید مخالفت آنها با اکران برخی از فیلمها و همچنین انتقاداتشان نسبت به مسئولان فرهنگی کشور در این راستا باشد به نحوی که در بیانیه چندی پیش خود تاکید بر ایجاد انقلاب فرهنگی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کرده بودند.
انصار حزبالله بیشترین مسئولیت خود را امر به معروف و نهی از منکر در عرصههای فرهنگی و اجتماعی میداند ولی با وجود این ادعا که یک تشکل سیاسی نیست بعضا کارکردهای سیاسی نیز داشته است و اقدام به برگزاری تجمعاتی علیه برخی جریانهای سیاسی کرده است، تجمعاتی که فاقد مجوز بوده و استاد آقا مسئول انصار حزبالله در مشهد معتقد است که تجمعات انصار حزبالله نیاز به مجوز وزارت کشور ندارد و این تجمعات قانونی است و هیچ اشکالی ندارد. البته فعالیت انصار حربالله محدود به تهران نیست و اعضای این تشکل در برخی از استانها به مانند تهران فعال هستند.
ارسال نظر