شب میراث زمین
شصت و پنجمین زادروز «حسین علیزاده» در قالب پرفرمنسی در تالار حافظ جشن گرفته شد.
«حسین علیزاده» که در تمام طول اجرا بی خبر از این بود که به پرفرمنسی دعوت شده که بناست تولد او را جشن بگیرند، وقتی همه جمعیت از روی صندلی هایشان پایین روی صحنه آمدند و بخشی از نامه تاریخی او را که چند سال پیش در رد نشان شوالیه نوشته بود، با بداهه نوازی کمانچه توسط صبا علیزاده خواندند، او که یکه و تنها در جایگاه تماشاگران نشسته بود، اشک از چشمانش جاری شد. خود را روی پرده پشت سر مردمی میدید که رو به رویش روی صحنه ایستاده بودند و او را تشویق میکردند.
پس از تشویق چند دقیقهای مهمانان حسین علیزاده پشت میکروفن آمد و گفت: «چیزی ندارم بگویم، از اول که نشستم دیدم همه چیز آشناست. امشب حالم طوری شده که دلم میخواهد ١٢٠ سال دیگر عمر کنم.این مهر و عشق شما به من تعهد میدهد که کار کنم. با وجود شما خیلی خوشبختم. هیچ وقت در زندگی ام این همه زیبایی را یکجا ندیده بودم. هرکس را که نگاه میکنم، هر چهرهای را که می بینم، همه همانهایی هستند که همیشه در قلبم بودند. کاش باز هم بتوانم کارهایی بکنم که شما درباره اش حرف بزنید.» مهمانان برنامه ای که به کوشش صبا علیزاده شکل گرفته بود، پس از صحبت های کوتاه حسین علیزاده، او را تشویق کردند و سپس «سهراب سلیمی» - کارگردان تئاتر- ، یادداشتی را با عنوان «راز ابریشم و طنین، علیزاده، درخت توت» برای حاضرین در سالن خواند. در این یادداشت آمده بود:
«درخت توت برای من همیشه یادآور طنین ابریشمی پنجههای توست. باد، بذرهای تو را در دوردست ترین نقاط این سرزمین پراکنده و ریشههای تو در قلب خاک وطن تنیده. سرپنجههای تو را چشیدن ، بوسیدن و در سایه سار ساتمههای تو نشستن، آن گاه که طعم میوه شیرین آوایی را کوک میکنی.»
پس از آن به دعوت سهراب سلیمی، استاد حسین علیزاده روی سن آمد و با سازی که علی بوستان آورده بود، برای اهالی هنر نواخت. در پرفرمنس تولد حسین علیزاده با عنوان «شب میراثِ زمین» هنرمندان و چهره هایی زيادي حضور داشتند.
این رویداد کاملاً جدا از اجراهایی که هر شنبه در تالار حافظ با عنوان «کجشنبهها» برگزار میشود به طور مستقل و به همت و کوشش صبا علیزاده، علی بوستان، پیمان قدیمی، نیوشا مزیدآبادی، محمدحسین توتونچیان، رضا فرهادی، رضا دادویی، نوید ملکی یگانه و دیگر دوستداران او برگزار شد.
نظر کاربران
انشاالله که 120 ساله بشی