آزادی منبج یک گام علیه داعش
سخت است تصور کنیم که سرنوشت سوریه در شهرهایی کوچک چون بلکپول رقم زده شود، شهرهایی که جمعیتشان بیش از ۱۵۰هزار نفر هم نیست، اما واقعیت این است، آزادسازی شهری کوچک چون منبج سرنوشت سوریه را بهشدت تحت تاثیر قرار داد.
کمترین نتیجه این پیروزی این است که گروه تروریستی داعش یکی از شاهراههای اصلی تحت کنترلش برای انتقال مبارزان و تسلیحات از مرزهای ترکیه را از دست داد، جایی که در ۲۵ کیلومتری سوریه و نزدیک به قلمروی تحت تصرف خلیفه خودخوانده داعش است.
در این میان پیروزی نیروهای دموکراتیک سوریه نیز مطمئنا نتایج مثبتی بهخصوص به لحاظ جغرافیایی به دنبال خواهد داشت. نیروهای دموکراتیک با شورشیانی که حلب را محاصره کردند متفاوتند. شورشیان ساکن حلب معمولا افراطگرا هستند و از حمایت ترکیه و عربستان سعودی برخوردارند. افراطگرایان در قالب گروههایی چون جیش الفتح فعالیت کرده و بیش از هر چیز بر مبارزه با دولت بشار اسد تمرکز کردهاند.
در مقابل باید گفت که نبرد منبج توسط نیروهای دموکراتیک سوریه(SDF)، رهبری و هدایت شد. مجموعهای متشکل از شبهنظامیان عرب و کرد که از حمایتهای مالی و تسلیحاتی ایالات متحده آمریکا برخوردارند. نیروهای ویژه آمریکا، بریتانیا و فرانسه مطمئنا زمینه را برای آموزش نظامی نیروهای دموکراتیک سوریه فراهم کردهاند. روشن است که در کنار گروههای تکفیری و تروریستی، گروهی از شورشیان تحت حمایت غرب با دولت سوریه در جبههای واحد علیه یک هدف مشخص قرار گرفتند، گروه تروریستی داعش. همین گروههای شبهنظامی بودند که آزادی منبج را رقم زدند، آزادیای که هم میتواند سرنوشت سوریه را تغییر بدهد و هم یک پیروزی برای دولت اوباما قلمداد میشود، دولتی که درمورد جنگ داخلی سوریه صرفا به رویکردهایی محتاطانه متوسل شده، راهکارهایی بینتیجه. استراتژیای که توسط نیروهای دموکراتیک اتخاذ میشود نیز خالی از اشکال نیست.
در ابتدا باید گفت که نیروهای دموکراتیک سوریه متشکل از شبهنظامیان کرد و عرب است. کردهای عضو این گروه با گروه پ.ک.ک ترکیه در ارتباط هستند، همان گروهی که دولت ترکیه از آنها تحت عنوان گروهی شورشی یاد کرده و چندین دهه است سیاست سرکوب آنها را در راس برنامههایش قرار داده است. کردهای عضو نیروهای دموکراتیک سوریه در منطقهای واقع در شمال سوریه ادعای خودمختاری کردند، منطقهای که از آن تحت عنوان روژاوا یاد میکنند. در این میان حضور نیروهای کرد بهخصوص در مرزهای جنوبی ترکیه، تهدیدی جدی علیه حاکمیت این کشور محسوب میشود، کشوری که کردهای ساکن خود را دشمن قلمداد میکند. ترکیه کردهای سوریه را خطرناکتر از داعش میداند.
شاید به همین دلیل است که آنکارا ماه می از اینکه سربازان آمریکایی یونیفورم کردهای سوریه را بر تن کردند، خشمگین شد. جنگ سوریه برای اتحادها و رقابتها فضای مناسبی را ایجاد کرده است. یکی از اعضای ناتو پایگاه کردهای سوریه را بمباران میکند و عضو دیگراز حامیان اصلی این گروه محسوب میشود. کردها در ماه دسامبر با عبور از غرب و رودخانه فرات حقیقتا خطوط قرمز ترکیه را نادیده انگاشتند.
بخشی از دستاوردهای حاصل از آزادسازی منبج به نام کردهای عضو نیروهای دموکراتیک سوریه ثبت شده است. همین مساله ترکیه را خشمگین کرده است و بر رابطه آنکارا با واشنگتن تاثیر منفی بر جای گذاشته است، روابطی که پس از کودتای نافرجام ترکیه خودبهخود سرد شده بود. جنگ داخلی سوریه نوعی کشمکش جغرافیایی محسوب میشود. با این حال متاسفانه پیروزی منبج چندان خبرساز نشد. آنگونه که همگان برای آزادسازی موصل و رقه برنامهریزی میکنند، رهایی منبج از چنگال افراطگرایان داعش انگار خبر هیجانانگیزی محسوب نشد.
ارسال نظر