آموزش و پرورش نیازمند نگاهی نو
این روزها باز تب تند استیضاح وزیر آموزش و پرورش بالا گرفته است و گروهی با جلوداری حسین مقصودی نماینده سبزوار در مجلس، نامه‌ای با ۵۰ امضا را تهیه کرده‌اند و پیگیر به مجلس کشاندن علی‌اصغر فانی هستند.
محمدرضا نیک نژاد در فرهیختگان نوشت: این روزها باز تب تند استیضاح وزیر آموزش و پرورش بالا گرفته است و گروهی با جلوداری حسین مقصودی نماینده سبزوار در مجلس، نامه‌ای با ۵۰ امضا را تهیه کرده‌اند و پیگیر به مجلس کشاندن علی‌اصغر فانی هستند.
بی‌گمان گرفتاری‌های ساختاری، بودجه‌ای، مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و در کل نرم‌افزاری و سخت‌افزاری در گستره آموزش و پرورش فراوان است. این گرفتاری‌ها سبب شده است که در همه دوره‌ها و دولت‌ها نخستین وزارتخانه‌ای که چسب استیضاح به آسانی به آن می‌چسبد، همین وزارتخانه ۱۳ میلیون دانش‌آموزی و یک میلیون حقوق‌بگیر باشد. از سوی دیگر نادیده‌گرفتن چندین دهه‌ای فرهنگیان و خواسته‌های فشرده‌شده‌شان همواره زمینه را برای استیضاح‌کنندگان فراهم می‌کند و به آسانی تهیه‌کنندگان استیضاح خود را پشت این خواسته‌ها پنهان می‌کنند.
اما چه استیضاح کامیاب باشد و وزیر کنار رود و چه ناکام باشد و همچنان به کار خویش ادامه دهد، در همچنان بر پاشنه پیشین می‌چرخد و وضع همان است که بود. بی‌گمان برخلاف سخنان پرشمار در ارج نهادن به آموزش، نگاه‌ها به این نهاد، دچار کاستی‌های بسیار است. نمونه برای این ادعا فراوان است. هنگامی که وزیر پیشین بی‌ترس از مدیران دولتی‌اش و پایش‌های دوستان مجلسی‌اش به دگرگونی‌های بدون کارشناسی و شتاب‌زده‌اش از روی سند تحولی که خود پر است از آشفتگی‌های نظری و عملی، دست زد، می‌شد پیش‌بینی کرد که پیامدهای چنین رفتارهایی دست‌کم یک دهه آموزش و پرورش را زمین‌گیر می‌کند. در آن دوران نهادهای نظارتی و اجرایی نه‌تنها در برابر آن رفتارها ساکت ماندند بلکه تا اندازه‌ای از آن برنامه‌های بی‌بنیاد پشتیبانی می‌کردند. نمونه‌ای دیگر را می‌توان در هنگام نوشته بودجه دید. با اینکه سال‌هاست گرفتاری‌های مالی در آموزش و پرورش از ۳۰ درصد مدرسه‌های فرسوده، تا ندادن سرانه‌های آموزشی بیش از یک‌دهه‌ای، مدرسه‌های خشتی و کانکسی و... گرفته تا افت گسترده کیفیت آموزشی و نارضایتی همیشگی فرهنگیان از دستمزدهایشان و... همه و همه نشان از کمبود شدید بودجه دارد، دولت‌ها یکی از کمترین سهم‌ها را نسبت به گستردگی‌اش به آن می‌دهند و مدرسه‌ها را تشویق به گرفتن پول از خانواده‌ها می‌کنند. از این‌روست که سهم خیرین در گرداندن این نهاد مهم توسعه‌ای هر روز بیش از گذشته شده و آموزش هر روز بیش از گذشته به آموزش و پرورش خیریه‌ای نزدیک می‌شود. به هرروی گرچه هیچ‌کس نمی‌تواند مدعی ثابت ماندن روند اجرایی یک نهاد با تغییر تیم مدیریتی‌اش شود، اما این تغییر بی‌گمان در مورد آموزش و پرورش بسیار اندک و ناچیز خواهد بود. منتقدان نباید فراموش کنند که تغییر فرد بدون تغییر نگاه، اجرایی و نظارتی، راه به جایی نخواهد برد و از سوی دیگر گرفتاری‌های نهاد آموزشی آنچنان گسترده و ژرف است که رفتن و آمدن یک چهره نمی‌تواند معجزه کند؛ گرچه به شکل اندک می‌تواند تاثیر‌گذار باشد. آموزش و پرورش نیازمند نگاهی تازه و نوین است.
بی‌گمان گرفتاری‌های ساختاری، بودجه‌ای، مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و در کل نرم‌افزاری و سخت‌افزاری در گستره آموزش و پرورش فراوان است. این گرفتاری‌ها سبب شده است که در همه دوره‌ها و دولت‌ها نخستین وزارتخانه‌ای که چسب استیضاح به آسانی به آن می‌چسبد، همین وزارتخانه ۱۳ میلیون دانش‌آموزی و یک میلیون حقوق‌بگیر باشد. از سوی دیگر نادیده‌گرفتن چندین دهه‌ای فرهنگیان و خواسته‌های فشرده‌شده‌شان همواره زمینه را برای استیضاح‌کنندگان فراهم می‌کند و به آسانی تهیه‌کنندگان استیضاح خود را پشت این خواسته‌ها پنهان می‌کنند.
اما چه استیضاح کامیاب باشد و وزیر کنار رود و چه ناکام باشد و همچنان به کار خویش ادامه دهد، در همچنان بر پاشنه پیشین می‌چرخد و وضع همان است که بود. بی‌گمان برخلاف سخنان پرشمار در ارج نهادن به آموزش، نگاه‌ها به این نهاد، دچار کاستی‌های بسیار است. نمونه برای این ادعا فراوان است. هنگامی که وزیر پیشین بی‌ترس از مدیران دولتی‌اش و پایش‌های دوستان مجلسی‌اش به دگرگونی‌های بدون کارشناسی و شتاب‌زده‌اش از روی سند تحولی که خود پر است از آشفتگی‌های نظری و عملی، دست زد، می‌شد پیش‌بینی کرد که پیامدهای چنین رفتارهایی دست‌کم یک دهه آموزش و پرورش را زمین‌گیر می‌کند. در آن دوران نهادهای نظارتی و اجرایی نه‌تنها در برابر آن رفتارها ساکت ماندند بلکه تا اندازه‌ای از آن برنامه‌های بی‌بنیاد پشتیبانی می‌کردند. نمونه‌ای دیگر را می‌توان در هنگام نوشته بودجه دید. با اینکه سال‌هاست گرفتاری‌های مالی در آموزش و پرورش از ۳۰ درصد مدرسه‌های فرسوده، تا ندادن سرانه‌های آموزشی بیش از یک‌دهه‌ای، مدرسه‌های خشتی و کانکسی و... گرفته تا افت گسترده کیفیت آموزشی و نارضایتی همیشگی فرهنگیان از دستمزدهایشان و... همه و همه نشان از کمبود شدید بودجه دارد، دولت‌ها یکی از کمترین سهم‌ها را نسبت به گستردگی‌اش به آن می‌دهند و مدرسه‌ها را تشویق به گرفتن پول از خانواده‌ها می‌کنند. از این‌روست که سهم خیرین در گرداندن این نهاد مهم توسعه‌ای هر روز بیش از گذشته شده و آموزش هر روز بیش از گذشته به آموزش و پرورش خیریه‌ای نزدیک می‌شود. به هرروی گرچه هیچ‌کس نمی‌تواند مدعی ثابت ماندن روند اجرایی یک نهاد با تغییر تیم مدیریتی‌اش شود، اما این تغییر بی‌گمان در مورد آموزش و پرورش بسیار اندک و ناچیز خواهد بود. منتقدان نباید فراموش کنند که تغییر فرد بدون تغییر نگاه، اجرایی و نظارتی، راه به جایی نخواهد برد و از سوی دیگر گرفتاری‌های نهاد آموزشی آنچنان گسترده و ژرف است که رفتن و آمدن یک چهره نمی‌تواند معجزه کند؛ گرچه به شکل اندک می‌تواند تاثیر‌گذار باشد. آموزش و پرورش نیازمند نگاهی تازه و نوین است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
درود بر نماینده سبزوار جناب مقصودی درود بی پایان بر شما آفرین بر این مرد کار ..ما ملت ایران با جان و دل ایشان را حمایت میکنیم خواهش میکنم نظر اینجانب را پخش کنید آفرین بر این مرد با غیرت
خب اقای فانی حق ما مربیان پیش دبستانی رو زیر پا گذاشت باید استیضاح بشه مجلس و شورای نگهبان تصویب کردن که تو 2 سال مشکل مربی پیش دبستانی حل بشه پس کو اقای فانی؟