روش کسب مجوز: اکران خصوصی برای دلواپسان!
با وجود اینکه امید میرفت با آمدن اعضای جدید به شورای پروانه نمایش، کماعتبار شدن مجوز اکران کمرنگتر شود، اما به نظر میرسد روند نمایش خصوصی فیلمها برای اشخاص و نهادهای بانفوذ پیش از اکران شتاب بیشتری به خود گرفته است.
در یک ماه گذشته، پس از آمدن اعضای جدید شورای پروانه نمایش اکران خصوصی فیلمها پیش از گرفتن مجوز برای مسئولان فرهنگی یا نمایندگان مجلس شدت گرفته است. برای نمونه امروز خبری منتشر شده مبنی بر اینکه فیلمی به نام «آپاندیس» به کارگردانی حسین نمازی که هنوز مجوز دریافت نکرده، برای برخی از مسئولان سینمایی نمایش داده شده است. به نظر میرسد سازندگان فیلمهای سینمایی به دنبال تاییدهای بیشتری قبل از گرفتن پروانه نمایش هستند، اما چرا این موضوع باب شده است؟
نگاهی به سه سال گذشته و نحوه پایین کشیده شدن از پرده یا جلوگیری از اکران فیلمهایی که پروانه نمایش داشتهاند، چون «رستاخیز»، «خانه پدری» و «عصبانی نیستم»، نشان میدهد یکی از نهادهایی که نقش فعالی در این اتفاقات داشته کمیسیون فرهنگی مجلس است، پس عجیب نیست که سازندگان پیش از شورای پروانه نمایش به سراغ نمایندگان بروند.
در دوره گذشته نمایندگان مجلس نهم سعی کردند از اکران برخی فیلمها جلوگیری کنند که «قصهها» یکی از آنهاست؛ نمایندگان در آن دوره طی نامهای از وزارت ارشاد خواسته بودند هشت فیلم به نمایش درنیایند که فیلم آخر رخشان بنیاعتماد هم یکی از آنها بود و به دلیل اکران آن حتی علی جنتی وزیر ارشاد را برای ارائه توضیح به مجلس احضار کردند.
البته با وجود اینکه وزیر ارشاد بر سر برخی مجوزهای سازمان سینمایی مثل «قصهها» ایستادگی کرد، اما اواخر سال گذشته و اوایل امسال نیز شخصا دستور بایگانی و توقیف دو فیلم سینمایی را داد. اولی «خانه دختر» بود که با وجود نمایش در جشنواره فیلم فجر نتوانست پروانه نمایش بگیرد و جنتی حکم بایگانی شدن آن را صادر کرد، دومی هم ماجرای پرسروصدای «۵۰ کیلو آلبالو» بود که بسیج دانشگاه امام صادق (ع) جنجال درباره آن را کلید زد و در نهایت پس از ۱۳ میلیارد فروش، با دستور وزیر ارشاد از نمایش عمومی بازماند؛ حاشیههای این فیلم همچنان ادامه دارد و به عدم بازبینی آن توسط شورای پروانه نمایش خانگی (برای جلوگیری از ورود آن به شبکه نمایش خانگی) رسیده است.
به این ترتیب به نظر میرسد با وجود اینکه بر اساس قانون، تصمیمگیری درباره نمایش فیلمهای سینمایی، تنها بر عهده شورای پروانه نمایش زیر مجموعه معاونت سینمایی در وزارت ارشاد است، تایید یا عدم تایید نمایندگان مجلس در مواقعی که فیلم در موقعیت حساسی قرار میگیرد، اینروزها به تضمین محکمتری برای ادامه نمایش تبدیل شده است، اتفاق ناگفتهای که در ماه گذشته بیشتر از قبل شاهد آن بودهایم.
برای نمونه فیلمی مثل «سلام بمئی» که در هند فیلمبرداری شده و حتی برخی صحنههای رقص و آواز نیز حذف شده است، به تازگی برای چند عضو کمیسیون فرهنگی مجلس به نمایش در آمده و نظر مثبت آنها را جلب کرده است. نمونه دیگر «رستاخیز» است که در روزهای گذشته برای رئیس کمیسیون فرهنگی و مشاور رئیس مجلس به نمایش درآمده تا شانس خود را برای گرفتن تایید از سوی نمایندگان و احتمالا اکران عمومی امتحان کند.
از سوی دیگر این شایعه به گوش میرسید که سازمان سینمایی نسخهای از فیلم «فروشنده» را به مسئولان حوزه هنری داده بودند تا پیش از آغاز اکران درباره نمایش آن در سینماهای این نهاد تصمیم بگیرند و مسئولان حوزه بدون هماهنگی با وزارت ارشاد، این فیلم را برای طیف خاصی از افراد سیاسی و رسانهای به نمایش گذاشتهاند و دلیل این که در حملههای اخیر برخی رسانهها به «فروشنده» داستان فیلم با جزئیات بازگو شده همین است که این عده خاص فیلم اکران نشده را دیدهاند!
با توجه به این اتفاقات میتوان گفت بیش از گذشته شاهد نفوذ دیدگاه جریانها و نهادهای مختلف به خصوص نمایندگان مجلس، در سینما هستیم و سازمان سینمایی هم این اتفاق را پذیرفته است، توافقی که به تازگی میان رئیس سازمان سینمایی و کمیسیون فرهنگی درباره حضور مستقیم نمایندگان در سه شورای پروانه نمایش، ساخت و شواری عالی نظارت انجام شد، نشاندهنده همین رویکرد است.
نظر کاربران
من واقعا نمیدونم اسم این حساسیت های بی جا و الکی رو چی باید گذاشت؟ مگه مردم ما خدای نکرده صغیرن که یه عده باید براشون تصمیم بگیرن که چی ببینن چی نبینن؟