ایران رکورددار نشست زمین
هر ساله به سطح خشکیهای کره زمین حدود ۱۱۰ هزار میلیارد مترمکعب آب به صورت نزولات جوی فرو میریزد.
خبرگزاری تسنیم: هر ساله به سطح خشکیهای کره زمین حدود ۱۱۰ هزار میلیارد مترمکعب آب به صورت نزولات جوی فرو میریزد.
از این رقم حدود ۷۰ هزار میلیارد مترمکعب به صورت تبخیر خارج میشود. تفاوت این دو رقم ۴۰ هزار میلیارد مترمکعب است که منابع تجدید شونده آب کره زمین را تشکیل میدهند. از این مقدار، ۱۱۰ میلیارد مترمکعب منابع آب تجدیدشونده ایران است. یعنی سهم ایران از منابع آب تجدیدشونده جهان کمتر از ۰.۳ درصد است.
این ۱۱۰ میلیارد مترمکعب تا سال ۸۳ به طور متوسطِ بلند مدت؛ ۱۳۰ میلیارد مترمکعب بود که با کاهش بارش ها در ۵ سال اخیر به ۱۲۰ میلیارد مترمکعب رسید و در دو سال اخیر این رقم در مرز ۱۰۵ تا ۱۱۰ میلیارد مترمکعبی قرار گرفته است.
از مجموع ۱۱۰ میلیارد مترمکعب منابع آبی تجدید شونده، اگر ۶۰ درصد یعنی ۶۶ میلیارد مترمکعب در سال آب مصرف کنیم، به طور مناسب از منابع آب تجدیدشونده، سهم برای محیط زیست و آبخوانها گذاشته ایم، اما مصرف تا ۷۰ درصد منابع آب تجدیدشونده نیز کم اشکال عنوان می شود؛ اما در این خصوص توصیه های جهانی برای دوری از تنش های آبی، مصرف ۴۰ درصدی منابع آب تجدید شونده است.
دلیل مشخص شدن سقف ۷۰ درصدی از منابع آب تجدیدشونده این است که حداقل ۳۰ درصد منابع آب تجدیدشونده هر کشور سهم محیط زیست آن کشور است که اگر از آن برای مصرف برداشت کنیم، خسارت های بعضا ًغیرقابل جبرانی به محیط زیست و منابع آب شیرینمان زده ایم.
اگر طبق استانداردهای جهانی، میزان آب مجاز قابل استفاده را ۷۰ درصد از منابع تجدیدشونده آب بدانیم، میزان آب قابل مصرف در ایران سالانه ۷۷ میلیارد مترمکعب است در حالی که هم اکنون مصرف سالانه آب در ایران حدود ۹۵ میلیارد مترمکعب است، به عبارتی ما ۸۶ درصد از منابع آبی تجدید شونده کشور را مصرف می کنیم و نیمی از سهم محیط زیست را نیز به مصرف اختصاص داده ایم.
این موضوع دلیلی بر کاهش شدید سطح سفره های زیرزمینی آب و خشک شدن تالاب ها و رودخانه های کشور است. ایران اکنون دارنده بیشترین رکوردهای سالانه نشست زمین در جهان است.
از این رقم حدود ۷۰ هزار میلیارد مترمکعب به صورت تبخیر خارج میشود. تفاوت این دو رقم ۴۰ هزار میلیارد مترمکعب است که منابع تجدید شونده آب کره زمین را تشکیل میدهند. از این مقدار، ۱۱۰ میلیارد مترمکعب منابع آب تجدیدشونده ایران است. یعنی سهم ایران از منابع آب تجدیدشونده جهان کمتر از ۰.۳ درصد است.
این ۱۱۰ میلیارد مترمکعب تا سال ۸۳ به طور متوسطِ بلند مدت؛ ۱۳۰ میلیارد مترمکعب بود که با کاهش بارش ها در ۵ سال اخیر به ۱۲۰ میلیارد مترمکعب رسید و در دو سال اخیر این رقم در مرز ۱۰۵ تا ۱۱۰ میلیارد مترمکعبی قرار گرفته است.
از مجموع ۱۱۰ میلیارد مترمکعب منابع آبی تجدید شونده، اگر ۶۰ درصد یعنی ۶۶ میلیارد مترمکعب در سال آب مصرف کنیم، به طور مناسب از منابع آب تجدیدشونده، سهم برای محیط زیست و آبخوانها گذاشته ایم، اما مصرف تا ۷۰ درصد منابع آب تجدیدشونده نیز کم اشکال عنوان می شود؛ اما در این خصوص توصیه های جهانی برای دوری از تنش های آبی، مصرف ۴۰ درصدی منابع آب تجدید شونده است.
دلیل مشخص شدن سقف ۷۰ درصدی از منابع آب تجدیدشونده این است که حداقل ۳۰ درصد منابع آب تجدیدشونده هر کشور سهم محیط زیست آن کشور است که اگر از آن برای مصرف برداشت کنیم، خسارت های بعضا ًغیرقابل جبرانی به محیط زیست و منابع آب شیرینمان زده ایم.
اگر طبق استانداردهای جهانی، میزان آب مجاز قابل استفاده را ۷۰ درصد از منابع تجدیدشونده آب بدانیم، میزان آب قابل مصرف در ایران سالانه ۷۷ میلیارد مترمکعب است در حالی که هم اکنون مصرف سالانه آب در ایران حدود ۹۵ میلیارد مترمکعب است، به عبارتی ما ۸۶ درصد از منابع آبی تجدید شونده کشور را مصرف می کنیم و نیمی از سهم محیط زیست را نیز به مصرف اختصاص داده ایم.
این موضوع دلیلی بر کاهش شدید سطح سفره های زیرزمینی آب و خشک شدن تالاب ها و رودخانه های کشور است. ایران اکنون دارنده بیشترین رکوردهای سالانه نشست زمین در جهان است.
پ
نظر کاربران
به خاطر استخراج بی رویه ی نفته