بهداد: به فساد و فسق و فجور متهم مى‌شویم
حامد بهداد پس از گذشت یک ماه از فقدان عباس کیارستمی، در یادداشتی که در اختیار خبرآنلاین قرار داده است، از غم و حسرت از دست دادن این فیلمساز بزرگ می‌گوید.
خبرآنلاین: حامد بهداد پس از گذشت یک ماه از فقدان عباس کیارستمی، در یادداشتی که در اختیار خبرآنلاین قرار داده است، از غم و حسرت از دست دادن این فیلمساز بزرگ می‌گوید.
حامد بهداد در بخشی از یادداشت خود تاکید می‌کند ایران دست‌کم تا ده سال دیگر می‌توانست کیارستمى را داشته باشد و به بودنش ببالد و صد دریغ که چه آسان از دست داد.
او در ادامه می‌نویسد: «...ما به‌خاطر كم فرهنگى و سهل انگارى، كيارستمى را برايگان از دست داده‌ايم. نَقل تقدير نيست. حال از جهتِ عدمِ تدبيرى ساده براى حفظ كيارستمى در بيمارستان جم، مهرجويي فغان بر‌مى‌آورد و هوار مى‌كشد. و ما البته اهانت را تاييد نمی‌كنيم، اما احساس او را مى‌فهميم و همراهيم...»
این بازیگر با بیان این‌که فرياد وا اسفاى مهرجويی سيلاب حسرتى عظيم بوده که در لحظه به مسير صحيح خود نرفته است، توضیح می‌‌هد: «...از طرفى اگر هم اتفاق نمى‌افتاد اين بحث زنده نمی‌‌شد و دستِ كم بر من يكى هميشه پنهان مى‌ماند كه با چه نگاهِ تبعيض گرايي از طرفِ افكارِ برخى پزشكانِ ايرانى روبرو هستيم...»
بهداد در ادامه نوشته خود می‌افزاید: «... اينكه ما سينمايی‌ها و هنرى‌ها و ديگر اقشارِ فرهنگىِ جامعه، مقام و افكارِ امثال كيارستمى را دريابيم و با خود بپنداريم كه سهل انگارى گاهاً رايج در پزشكى ممكن است از مردم عادى گرفته تا كيارستمى‌ها را به كام مرگ بكشاند و هيچ كك‌شان هم نگزد، خشم ايجاد مى‌كند. چرا نمى‌كند؟ معلوم است فرياد مى‌زنيم. اعتراض مى‌كنيم. گريه مى‌كنيم. پيگيرى مى‌كنيم. خشم، همين فرايند است. آدمى را به عكس‌العمل وامی‌دارد. بخوانيد برخى از همين قماشِ درس خوانده و بالاترهاشان، در برائت از خود، عليهِ اعتراضِ ما، در فضاى مجازىِ مهرجويي و ديگرانمان چه مى‌نويسند. جز فحش ناموس و حرف ركيك و لجن نمى‌بينيد. باز اين خوب است. جدّى تر‌هاشان مى‌گويند زين پس هنرمندان را جراحى نكنيم...»
او در پایان این یادداشت می‌نویسد: «...ما از درد نبود كيارستمى مى‌گوييم و در عوض، بجاى دلجويی، از طرفِ جامعه پزشكى به فساد و فسق و فجور متهم مى‌شويم. چه تفاوتى است ميان آنها با يالثارات؟ يالثارات به سينمايی‌ها الفاظِ متعفّن گفت و پزشكان هم فاسد و روانى و معتاد ناميدند و صنعتى سنتى كردند و ارشاد و خانه سينما هم تماشا. لطفاً بفرماييد از طرف ما به آنها بگوييد يا حرمت رفته را، و يا اينكه آقاى كيارستمى را به ما بازگردانند. و در انتها اگر فضيلتى در خود سراغ دارند، فراهم كرده با سينماى ايران به ادب بنشينند و گفتگو كننده ظاهر شده، جور بكشند و محنت ما را نيم و كم كنند و حرف دلمان را بشنوند. والسلام.»
حامد بهداد در بخشی از یادداشت خود تاکید می‌کند ایران دست‌کم تا ده سال دیگر می‌توانست کیارستمى را داشته باشد و به بودنش ببالد و صد دریغ که چه آسان از دست داد.
او در ادامه می‌نویسد: «...ما به‌خاطر كم فرهنگى و سهل انگارى، كيارستمى را برايگان از دست داده‌ايم. نَقل تقدير نيست. حال از جهتِ عدمِ تدبيرى ساده براى حفظ كيارستمى در بيمارستان جم، مهرجويي فغان بر‌مى‌آورد و هوار مى‌كشد. و ما البته اهانت را تاييد نمی‌كنيم، اما احساس او را مى‌فهميم و همراهيم...»
این بازیگر با بیان این‌که فرياد وا اسفاى مهرجويی سيلاب حسرتى عظيم بوده که در لحظه به مسير صحيح خود نرفته است، توضیح می‌‌هد: «...از طرفى اگر هم اتفاق نمى‌افتاد اين بحث زنده نمی‌‌شد و دستِ كم بر من يكى هميشه پنهان مى‌ماند كه با چه نگاهِ تبعيض گرايي از طرفِ افكارِ برخى پزشكانِ ايرانى روبرو هستيم...»
بهداد در ادامه نوشته خود می‌افزاید: «... اينكه ما سينمايی‌ها و هنرى‌ها و ديگر اقشارِ فرهنگىِ جامعه، مقام و افكارِ امثال كيارستمى را دريابيم و با خود بپنداريم كه سهل انگارى گاهاً رايج در پزشكى ممكن است از مردم عادى گرفته تا كيارستمى‌ها را به كام مرگ بكشاند و هيچ كك‌شان هم نگزد، خشم ايجاد مى‌كند. چرا نمى‌كند؟ معلوم است فرياد مى‌زنيم. اعتراض مى‌كنيم. گريه مى‌كنيم. پيگيرى مى‌كنيم. خشم، همين فرايند است. آدمى را به عكس‌العمل وامی‌دارد. بخوانيد برخى از همين قماشِ درس خوانده و بالاترهاشان، در برائت از خود، عليهِ اعتراضِ ما، در فضاى مجازىِ مهرجويي و ديگرانمان چه مى‌نويسند. جز فحش ناموس و حرف ركيك و لجن نمى‌بينيد. باز اين خوب است. جدّى تر‌هاشان مى‌گويند زين پس هنرمندان را جراحى نكنيم...»
او در پایان این یادداشت می‌نویسد: «...ما از درد نبود كيارستمى مى‌گوييم و در عوض، بجاى دلجويی، از طرفِ جامعه پزشكى به فساد و فسق و فجور متهم مى‌شويم. چه تفاوتى است ميان آنها با يالثارات؟ يالثارات به سينمايی‌ها الفاظِ متعفّن گفت و پزشكان هم فاسد و روانى و معتاد ناميدند و صنعتى سنتى كردند و ارشاد و خانه سينما هم تماشا. لطفاً بفرماييد از طرف ما به آنها بگوييد يا حرمت رفته را، و يا اينكه آقاى كيارستمى را به ما بازگردانند. و در انتها اگر فضيلتى در خود سراغ دارند، فراهم كرده با سينماى ايران به ادب بنشينند و گفتگو كننده ظاهر شده، جور بكشند و محنت ما را نيم و كم كنند و حرف دلمان را بشنوند. والسلام.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
حالا کیا رستمی تا خالا چه دردی از این مردم دوا کرده بود که از این به بعد میخواست انجام بده
مگه دروغه؟!؟!