چند توصیه به آقای ماه و ماهی
حدود یک سال پیش بود یعنی شهریور ۹۴ که آلبومی به اسم «ماه و ماهی» از حجت اشرف زاده منتشر شد.
شاید پیشتر گروه «چارتار» و آلبوم «باران تویی» با همان قطعه «باران تویی» توانسته بودند در حوزه موسیقی تلفیقی یعنی پیوند موسیقی و آواز سنتی ایرانی با موسیقی مدرن به چنین موفقیت پرسرعتی دست پیدا کنند. اما این بار یک خواننده اصیل سنتی از نیشابور با یک غزل اتفاقی را رقم زده بود که همه را شگفت زده کرد. حجت اشرف زاده که سالها برای آواز سنتیاش تلاش کرد با قطعه «ماه و ماهی» وارد جرگه سلبریتیهای موسیقی شد و این یعنی موفقیت موسیقی اصیل ما و چهرههای اصیل این حوزه؛ یعنی مردم ما از موسیقی سنتی فرار نمیکنند فقط از شکل تکراری آن خسته شدند و مدل جدیدتر میخواهند. اما این به شدت مسئولیت و وسواس اشرف زاده را بالا برد؛ اتفاقی که عموما برای تمامی افرادی که یک قطعهشان ناگهان در سطح بالایی شنیده میشود میافتد و گاهی اینقد وسواسی میشوند که دیگر قطعهای منتشر نمیکنند و یا از همان وسواس زیاد قطعاتی را منتشر میکنند که دیگر به دل مخاطب نمینشیند. اصلا صحبت «باران تویی» شد. بعید است کسی مخاطب موسیقی باشد و قطعه «باران تویی» را نشنیده باشد؛ یک آلبوم با قطعات موفق که بسیار شنیده شد و رکوردهایی را شکست اما در آلبوم بعدی یعنی «جاده میرقصد» از همان گروه ما شاهد هیچ اتفاقی نبودیم. این آلبوم را دیگر فقط همان هواداران چارتار شنیدند و هیچ کدام از قطعاتش بر سرزبانها نرفت.
حالا آقای «ماه و ماهی» هم باید نگران باشد؛ حجت اشرف زاده در حاشیه اجرای خود در برنامه «عصر شعر و ترانه» در فرهنگسرای ارسباران داستانی را از استاد شجریان نقل کرد با این مضمون که گاهی یک قطعه از فرط زیبایی مجال تمرکز روی قطعات جدیدتر را نمیدهد؛ اشرف زاده گفت حالا «ماه و ماهی لعنتی» نمیگذارد ذهن من رو قطعه جدیدتر متمرکز شود و هرجا که میروم از من «ماه و ماهی» را میخواهند. باز تاکید میکنم که حجت اشرف زاده باید از این اتفاق نگران باشد و این نگرانی زمانی باید شدت بگیرد که هنگام انتشار آلبوم جدیدش همه فروشندههای آلبوم موسیقی اعلامیه بزنند که آلبوم جدید خواننده «ماه و ماهی»؛ اگر در آلبوم جدید اشرف زاده خلاقیت و اتفاقی نباشد این شعار تا حد زیادی به فروش آلبوم بعدیاش کمک میکند اما فقط برای همین آلبوم جدید و بعد در آلبومهای دیگر حتی اگر خلاقیت و اتفاقی هم باشد باز جذب اعتماد مخاطب خیلی سخت است. «ماه و ماهی» را نه صدای اشرف زاده به تنهایی مشهور کرد نه شعر علیرضا بدیع و نه آهنگ امیر بیات؛ ماه و ماهی یک اتفاق بود که برای یک شعر خوب، یک صدای خوب و یک ملودی خوب افتاده. هرکدام سهمی در موفقیت این قطعه داشتند. به نظر من در همان آلبوم قطعات دیگری بودند که از نظر شاعرانگی خیلی از ماه و ماهی بهتر تلقی میشدند مانند «پاییز» و «کوچه باغهای نیشابور» اما چون ملودی آن درخششی نداشت این قطعات حتی با شعر خوب و صدای خوب هم شنیده نشدند پس آقای «ماه و ماهی» باید دقت کند که به اتفاق برسد و این اتفاق لزوما در همکاری با سلبریتیهای دیگر رخ نخواهد داد.
ارسال نظر