درآمدهای حیرت‌آور تئاتر کمدی
یک نوع از تئاتر در تهران روی صحنه می‌رود که به تئاتر آزاد معروف شده است. نوعی تئاتر خصوصی، مستقل و مردمی که بر پایه فروش بلیت و استقبال عمومی هزینه‌های رایج خود را تأمین می‌کند و سبکی مشابه نمایش‌های تخت حوضی دارد که بخشی از دیالوگ های آن بداهه است و در بسیاری جاها از خط قرمزهای معمول آثار نمایشی عبور می کند.
خبر آنلاین: یک نوع از تئاتر در تهران روی صحنه می‌رود که به تئاتر آزاد معروف شده است. نوعی تئاتر خصوصی، مستقل و مردمی که بر پایه فروش بلیت و استقبال عمومی هزینه‌های رایج خود را تأمین می‌کند و سبکی مشابه نمایش‌های تخت حوضی دارد که بخشی از دیالوگ های آن بداهه است و در بسیاری جاها از خط قرمزهای معمول آثار نمایشی عبور می کند.
۱- اسم هایی که برای این تئاترها انتخاب می شود به گفته کارگردانان این نمایش ها برگرفته از موضوع آن است. حال نگاهی به اسم های این نمایش ها بیاندازیم. لات و شکلات، آقای زرنگ، اون خدا بیامرز، قلنج آبادی ها، دختر گاریچی، بوی ادکلن ام نرفته؟، پدر ناخوانده، مرحوم دو شلواره، خواستگار سمج، مانکن، عروسی عمه خانم، اجل معلق، دیوونه ام کردی…، باجناق های کله پوک، جن TV بخشی ازاین اسامی نشان می دهد با چه جنس کاری مواجه خواهید بود و برخی دیگر تنها راهی است برای جذب مخاطب.
۲- مهم ترین نکته درباره تئاترهای آزاد میزان فروش آن‌هاست. این نمایش‌ها فروش بالایی دارند به همین دلیل هر روز بر تعداد تئاترهای آزاد افزوده می شود. در حال حاضر از حدود هشتاد نمایشی که در تهران روی صحنه می روند ۲۰ نمایش متعلق به تئاتر آزاد است. نام کارگردان یکی از عوامل اصلی در فروش بالای تئاتر آزاد است. فردی چون بهزاد محمدی که با اجرای نمایش‌هایی چون «قهوه‌خانه زری خانم» اعتمادی میان تماشاگران به دست آورده به‌راحتی می تواند هر شب حدود هشتصد مخاطب را پای نمایش خود بنشاند.
۳- برخی گروه ها با ترکیب شو و تئاتر سعی در جذب مخاطب بیشتر برای اجرای خود دارند. در سال های اخیر استفاده از موسیقی در این نمایش ها افزایش یافته و بخش زیادی از زمان این نمایش ها به لب خوانی یکی از بازیگران و پخش موسیقی ضبط شده اختصاص دارد.
۴- یکی از چهره‌های مطرح اینگونه نمایش‌ها می‌گوید: «ما هر ماه برای یک تئاتر دو ساعته در سالن اریکه ایرانیان ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان اجاره پرداخت می کنیم. این هزینه بالایی است اما من همیشه هزینه می کنم تا تماشاگر سطحش حفظ شود. سالن ما ۸۵۰ نفره است و تقریبا می توان گفت تمامی بلیت های این نمایش هر شب فروخته می شود در نتیجه ما هر شب ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان فروش داریم. البته بهتر است تنها فروش را نبینیم و به کارهای خیری که با این درآمدها انجام می شود هم توجه داشته باشیم. ما از ۱۹ تا پایان تیر ماه هزینه عمل قلب ۳۶ کودک را پرداخت کردیم.»
۵- متاسفانه بسیاری از این نمایش‌ها با استفاده از شوخی‌های جنسی مخاطبان خود را می خندانند و علاقه ای به کمدی موقعیت ندارند. حجم شوخی‌های جنسی در این نمایش‌ها به حدی است که بسیاری از خانواده‌ها از به همراه بردن کودکان خود برای تماشای این نمایش پشیمان شده و بعضا از میانه نمایش کودک خود را از سالن بیرون می برند. دلیل استفاده از این شوخی ها عدم توانایی در نگارش نمایشنامه های طنز جذاب و ضعف فراوان متن هایی است که در تئاترهای آزاد اجرا می شود.
۶- این نمایش ها معمولا طراحی صحنه چندانی ندارند و لباس های بازیگران در نمایش هم لباس هایی ساده و بدون طراحی است. بازی بازیگران هم معمولا چنگی به دل نمی زند و بازیگرانی که در این نمایش‌ها حضور می‌یابند معمولا به تئاترهای جدی راه نمی یابند چرا که با بازیگری به صورت حرفه‌ای آشنا نشده اند.
۱- اسم هایی که برای این تئاترها انتخاب می شود به گفته کارگردانان این نمایش ها برگرفته از موضوع آن است. حال نگاهی به اسم های این نمایش ها بیاندازیم. لات و شکلات، آقای زرنگ، اون خدا بیامرز، قلنج آبادی ها، دختر گاریچی، بوی ادکلن ام نرفته؟، پدر ناخوانده، مرحوم دو شلواره، خواستگار سمج، مانکن، عروسی عمه خانم، اجل معلق، دیوونه ام کردی…، باجناق های کله پوک، جن TV بخشی ازاین اسامی نشان می دهد با چه جنس کاری مواجه خواهید بود و برخی دیگر تنها راهی است برای جذب مخاطب.
۲- مهم ترین نکته درباره تئاترهای آزاد میزان فروش آن‌هاست. این نمایش‌ها فروش بالایی دارند به همین دلیل هر روز بر تعداد تئاترهای آزاد افزوده می شود. در حال حاضر از حدود هشتاد نمایشی که در تهران روی صحنه می روند ۲۰ نمایش متعلق به تئاتر آزاد است. نام کارگردان یکی از عوامل اصلی در فروش بالای تئاتر آزاد است. فردی چون بهزاد محمدی که با اجرای نمایش‌هایی چون «قهوه‌خانه زری خانم» اعتمادی میان تماشاگران به دست آورده به‌راحتی می تواند هر شب حدود هشتصد مخاطب را پای نمایش خود بنشاند.
۳- برخی گروه ها با ترکیب شو و تئاتر سعی در جذب مخاطب بیشتر برای اجرای خود دارند. در سال های اخیر استفاده از موسیقی در این نمایش ها افزایش یافته و بخش زیادی از زمان این نمایش ها به لب خوانی یکی از بازیگران و پخش موسیقی ضبط شده اختصاص دارد.
۴- یکی از چهره‌های مطرح اینگونه نمایش‌ها می‌گوید: «ما هر ماه برای یک تئاتر دو ساعته در سالن اریکه ایرانیان ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان اجاره پرداخت می کنیم. این هزینه بالایی است اما من همیشه هزینه می کنم تا تماشاگر سطحش حفظ شود. سالن ما ۸۵۰ نفره است و تقریبا می توان گفت تمامی بلیت های این نمایش هر شب فروخته می شود در نتیجه ما هر شب ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان فروش داریم. البته بهتر است تنها فروش را نبینیم و به کارهای خیری که با این درآمدها انجام می شود هم توجه داشته باشیم. ما از ۱۹ تا پایان تیر ماه هزینه عمل قلب ۳۶ کودک را پرداخت کردیم.»
۵- متاسفانه بسیاری از این نمایش‌ها با استفاده از شوخی‌های جنسی مخاطبان خود را می خندانند و علاقه ای به کمدی موقعیت ندارند. حجم شوخی‌های جنسی در این نمایش‌ها به حدی است که بسیاری از خانواده‌ها از به همراه بردن کودکان خود برای تماشای این نمایش پشیمان شده و بعضا از میانه نمایش کودک خود را از سالن بیرون می برند. دلیل استفاده از این شوخی ها عدم توانایی در نگارش نمایشنامه های طنز جذاب و ضعف فراوان متن هایی است که در تئاترهای آزاد اجرا می شود.
۶- این نمایش ها معمولا طراحی صحنه چندانی ندارند و لباس های بازیگران در نمایش هم لباس هایی ساده و بدون طراحی است. بازی بازیگران هم معمولا چنگی به دل نمی زند و بازیگرانی که در این نمایش‌ها حضور می‌یابند معمولا به تئاترهای جدی راه نمی یابند چرا که با بازیگری به صورت حرفه‌ای آشنا نشده اند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
اگر اينگونه است چرا مردم ميروند ، ميخواهي قطعش كن خودت برو اجرا، تاتر با موضوع ادبي وسنگين جهت عامه مردم نيست ، قشر فرهيخته علمي ميروند ،گرچه خود همين افراد به نوعي همراه خانواده جهت خنديدن ميروند