تقدیر از «مفتون امینی» در ۹۰ سالگی
جلسه مردادماه انجمن شعر معاصر به بزرگداشت «مفتون امینی» اختصاص داده شد.
خبرگزاری ایسنا: جلسه مردادماه انجمن شعر معاصر به بزرگداشت «مفتون امینی» اختصاص داده شد.
«اسدالله امرایی» در ابتدای این جلسه که در موسسه فرهنگی بهاران برگزار شد، از فوت احمد شاملو، عباس کیارستمی و ابراهیم عالی‌پور یاد کرد.
مفتون امینی به آهستگی و مدارا در حال جابه جایی بار عاطفی ذهنش است
«کامیار عابدی» درباره مفتون امینی گفت: مفتون به آهستگی و مدارا در حال جابجایی بارِ عاطفی ذهنش است. او شاعر کم‌گوی و گزیده‌گویی است. از ایشان ۱۷ دفتر و دو منتخب شعر منتشر شده است. یک دلیل کم‌گویی‌اش را وسواس شخصی امینی در برخورد با شعر می‌توان دانست. از دیگر سو، یک نوع وسواس نسلی در انتشار شعر داشته‌اند.
او ادامه داد: این نسل برای نفْسِ شعر ارزش قائل هستند و حاضر نیستند به صِرف شهرت، بیش از حد از کلام خرج کنند. افراد نسل اولِ نیمایی، افراد فرهیخته‌ای بودند و به هم نیز نگاه می‌کردند. این امر باعث می‌شد سطح کار خودشان را بالا بگیرند.
این پژوهشگر با بیان این‌که «مفتون امینی در قالب‌های مختلف شعر گفته است»، اظهار کرد: او در قالب‌های سپید، نیمایی، غزل، مثنوی، قصیده، چهارپاره، ترجیع‌بند و دیگر قالب‌های شعری اثر دارد. این امر باعث می‌شود مخاطبان مختلف که به سبک‌های مختلف شعری علاقه دارند را راضی کند، البته ممکن است تنوع قالب‌ها برای شاعران تشتت به وجود بیاورد، اما برای او چنین اتفاقی رخ نداده است.
این منتقد ادبی مفتون امینی را از اهالی نسل اول شعر نیمایی خواند و بیان کرد: او خودش را پیاده‌نظامِ شعر معاصر می‌داند. در دهه چهل شمسی اشعار امینی وارد جریان اصلی شعر نو می‌شود. باید در نظر داشت که او در شعرش بسیار طبیعت‌گرا است. همچنین یک نوع نگاهِ عاشقانه شاعرانه به زندگی در اشعارش وجود دارد. او در این نگاه تا همسایگی تلقی عارفانه پیش می‌آید که در شعرهای سپید او قابل تشخیص است.
او ملی‌گرایی ایرانی و وطن‌دوستی را شاخصه دیگر شعر مفتون امینی دانست و متذکر شد: او به عنوان یک ایرانی و یک آذربایجانی به شعر می‌پردازد. همچنین سنت‌های ادبی را در شعرش بازتاب می‌دهد. او به حافظ، مولانا و شهریار نگاه داشته است. البته در سال ۸۹ کتابی درباره حافظ نوشته است که متاسفانه به خوبی به آن پرداخته نشده است.
مفتون امینی شاعری تصویرگرا است
«محمود معتقدی» -شاعر- در ابتدای سخنانش در مراسم تقدیرِ مفتون امیری، از احمد شاملو یاد کرد و شعری را که برای او سروده بود خواند. در ادامه یاداشت «شعر به روایت مفتون» را قرائت کرد.
در بخشی از این یاداشت آمده است: «گفتنی است که حوزه اندیشه‌های شعریِ وی را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد: نخست تجربه‌های فضای شاعرانگی در قالب فرم‌های کلاسیک، دوم تجربه زبانی نزدیک به شعرهای نوقدمایی همچنین رویکردش به قالب شعر نیمایی و سوم رسیدن به منظر شعر سپید و آزاد. در سه دهه اخیر است که مجموعه واگویه‌ها به آمد این روزگار شاعرانگی وی به حساب می‌آید.
گفتنی است که چشم‌اندازهای اجتماعی و ظرفیت‌های زبانی در هر دوره شعر شاعر، با ویژگی‌های خاص همراه بوده و هست. اما در نهایت می‌توان وی را شاعری تصویرگرا در پیوند با نگرش دنیاها از طبیعت و اشیا با بهره‌گری از فضای تمثیلی از پیام‌های اخلاقی و حتی شهودی دانست. سروده‌های شاعر همواره با پشتوانه‌ای از ادبیات فارسی گذشته همراه است و توجه‌اش به تاریخ طنز و طرح با روایت‌های اجتماعی گره خورده است.»
در ادامه جلسه، پورنصر یکی از دوستان قدیمی مفتون امینی به بیان خاطرات مشترک‌شان پرداخت.
قلمروی شعر نیمایی، موفق‌ترین دوره شاعری مفتون
در ادامه جلسه علیرضا طبایی بخش‌های از یاداشتی را که نوشته بود، خواند. در این یاداشت آمده است: «حدود ۵۰ سال پیش شعری از آقای امینی خواندم که لحنی حماسی و زبان فقید شعرش مرا برانگیخت. شعر «توسن» را با اشتیاق خواندم و از همان زمان نام یدالله امینی که در شعر مفتون تلخص می‌کرد در ذهنم رسوخ کرد و در جستجوی آثار دیگر او برآمدم...
همان سال‌هایی که من آثار خود را در صفحات ادبی هفته نامه‌ها و ماهنامه‌ها منتشر می‌کردم و عطش سیری‌ناپذیری برای مطالعه شعر داشتم، به ویژه شعر شاعران معاصر و بخصوص در قالب نیمایی؛ امینی هم در همان سال‌ها به سرودن، چاپ و نشر شعر پرداخته بود. شاید بتوان گفت ما پابه‌پای هم راه افتادیم و همگام با دیگر شاعران تا امروز پیش آمده‌ایم.
مفتون با شعر کلاسیک کارش را آغاز کرد و به چهارپاره رسید پس از آن به شعر نیمایی اقبال نشان داد. باید یادآورد شد درخشان‌ترین و موفق‌ترین دوره زندگی شاعری و شعر مفتون، سال‌های گام زدن او در قلمروی شعرهای نیمایی است.»
شعرهای امینی پر از معرفت و راز و رمز
در بخشی از مراسم فرهاد عابدی درباره مفتون امینی گفت: من به شعرهای مفتون و بیش از شعرهایش به خصلت‌هایش احترام می‌گذارم. گفته‌های من رانِ ملخی برای سفره سلیمان است، اما در مجموع امیدوارم سال‌ها زنده باشد تا شعرهای پر از معرفت و راز و رمزش برقرار باشد.
هم حُسن است و هم حُسن نیست
سپس مفتون امینی در پایان مراسم بیان کرد: من شعرهای مختلفی گفتم گاهی فکر می‌کنم این اتفاق هم حُسن است و هم حُسن نیست. مثل اردکی که هم در آب شنا می‌کند و هم در هوا پرواز می‌کند و هم روی زمین راه می‌رود، ولی هیچکدام از این سه را به بهترین نحو انجام نمی‌دهد، کار بنده هم همین است. در واقع آزمایش‌هایی در حوزه‌های مختلف انجام داده‌ام.
در ادامه مفتون امینی به خواندن چندی از اشعارش پرداخت. در پایان جلسه برخی از شاعران به شعر خوانی پرداختند.
«اسدالله امرایی» در ابتدای این جلسه که در موسسه فرهنگی بهاران برگزار شد، از فوت احمد شاملو، عباس کیارستمی و ابراهیم عالی‌پور یاد کرد.
مفتون امینی به آهستگی و مدارا در حال جابه جایی بار عاطفی ذهنش است
«کامیار عابدی» درباره مفتون امینی گفت: مفتون به آهستگی و مدارا در حال جابجایی بارِ عاطفی ذهنش است. او شاعر کم‌گوی و گزیده‌گویی است. از ایشان ۱۷ دفتر و دو منتخب شعر منتشر شده است. یک دلیل کم‌گویی‌اش را وسواس شخصی امینی در برخورد با شعر می‌توان دانست. از دیگر سو، یک نوع وسواس نسلی در انتشار شعر داشته‌اند.
او ادامه داد: این نسل برای نفْسِ شعر ارزش قائل هستند و حاضر نیستند به صِرف شهرت، بیش از حد از کلام خرج کنند. افراد نسل اولِ نیمایی، افراد فرهیخته‌ای بودند و به هم نیز نگاه می‌کردند. این امر باعث می‌شد سطح کار خودشان را بالا بگیرند.
این پژوهشگر با بیان این‌که «مفتون امینی در قالب‌های مختلف شعر گفته است»، اظهار کرد: او در قالب‌های سپید، نیمایی، غزل، مثنوی، قصیده، چهارپاره، ترجیع‌بند و دیگر قالب‌های شعری اثر دارد. این امر باعث می‌شود مخاطبان مختلف که به سبک‌های مختلف شعری علاقه دارند را راضی کند، البته ممکن است تنوع قالب‌ها برای شاعران تشتت به وجود بیاورد، اما برای او چنین اتفاقی رخ نداده است.
این منتقد ادبی مفتون امینی را از اهالی نسل اول شعر نیمایی خواند و بیان کرد: او خودش را پیاده‌نظامِ شعر معاصر می‌داند. در دهه چهل شمسی اشعار امینی وارد جریان اصلی شعر نو می‌شود. باید در نظر داشت که او در شعرش بسیار طبیعت‌گرا است. همچنین یک نوع نگاهِ عاشقانه شاعرانه به زندگی در اشعارش وجود دارد. او در این نگاه تا همسایگی تلقی عارفانه پیش می‌آید که در شعرهای سپید او قابل تشخیص است.
او ملی‌گرایی ایرانی و وطن‌دوستی را شاخصه دیگر شعر مفتون امینی دانست و متذکر شد: او به عنوان یک ایرانی و یک آذربایجانی به شعر می‌پردازد. همچنین سنت‌های ادبی را در شعرش بازتاب می‌دهد. او به حافظ، مولانا و شهریار نگاه داشته است. البته در سال ۸۹ کتابی درباره حافظ نوشته است که متاسفانه به خوبی به آن پرداخته نشده است.
مفتون امینی شاعری تصویرگرا است
«محمود معتقدی» -شاعر- در ابتدای سخنانش در مراسم تقدیرِ مفتون امیری، از احمد شاملو یاد کرد و شعری را که برای او سروده بود خواند. در ادامه یاداشت «شعر به روایت مفتون» را قرائت کرد.
در بخشی از این یاداشت آمده است: «گفتنی است که حوزه اندیشه‌های شعریِ وی را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد: نخست تجربه‌های فضای شاعرانگی در قالب فرم‌های کلاسیک، دوم تجربه زبانی نزدیک به شعرهای نوقدمایی همچنین رویکردش به قالب شعر نیمایی و سوم رسیدن به منظر شعر سپید و آزاد. در سه دهه اخیر است که مجموعه واگویه‌ها به آمد این روزگار شاعرانگی وی به حساب می‌آید.
گفتنی است که چشم‌اندازهای اجتماعی و ظرفیت‌های زبانی در هر دوره شعر شاعر، با ویژگی‌های خاص همراه بوده و هست. اما در نهایت می‌توان وی را شاعری تصویرگرا در پیوند با نگرش دنیاها از طبیعت و اشیا با بهره‌گری از فضای تمثیلی از پیام‌های اخلاقی و حتی شهودی دانست. سروده‌های شاعر همواره با پشتوانه‌ای از ادبیات فارسی گذشته همراه است و توجه‌اش به تاریخ طنز و طرح با روایت‌های اجتماعی گره خورده است.»
در ادامه جلسه، پورنصر یکی از دوستان قدیمی مفتون امینی به بیان خاطرات مشترک‌شان پرداخت.
قلمروی شعر نیمایی، موفق‌ترین دوره شاعری مفتون
در ادامه جلسه علیرضا طبایی بخش‌های از یاداشتی را که نوشته بود، خواند. در این یاداشت آمده است: «حدود ۵۰ سال پیش شعری از آقای امینی خواندم که لحنی حماسی و زبان فقید شعرش مرا برانگیخت. شعر «توسن» را با اشتیاق خواندم و از همان زمان نام یدالله امینی که در شعر مفتون تلخص می‌کرد در ذهنم رسوخ کرد و در جستجوی آثار دیگر او برآمدم...
همان سال‌هایی که من آثار خود را در صفحات ادبی هفته نامه‌ها و ماهنامه‌ها منتشر می‌کردم و عطش سیری‌ناپذیری برای مطالعه شعر داشتم، به ویژه شعر شاعران معاصر و بخصوص در قالب نیمایی؛ امینی هم در همان سال‌ها به سرودن، چاپ و نشر شعر پرداخته بود. شاید بتوان گفت ما پابه‌پای هم راه افتادیم و همگام با دیگر شاعران تا امروز پیش آمده‌ایم.
مفتون با شعر کلاسیک کارش را آغاز کرد و به چهارپاره رسید پس از آن به شعر نیمایی اقبال نشان داد. باید یادآورد شد درخشان‌ترین و موفق‌ترین دوره زندگی شاعری و شعر مفتون، سال‌های گام زدن او در قلمروی شعرهای نیمایی است.»
شعرهای امینی پر از معرفت و راز و رمز
در بخشی از مراسم فرهاد عابدی درباره مفتون امینی گفت: من به شعرهای مفتون و بیش از شعرهایش به خصلت‌هایش احترام می‌گذارم. گفته‌های من رانِ ملخی برای سفره سلیمان است، اما در مجموع امیدوارم سال‌ها زنده باشد تا شعرهای پر از معرفت و راز و رمزش برقرار باشد.
هم حُسن است و هم حُسن نیست
سپس مفتون امینی در پایان مراسم بیان کرد: من شعرهای مختلفی گفتم گاهی فکر می‌کنم این اتفاق هم حُسن است و هم حُسن نیست. مثل اردکی که هم در آب شنا می‌کند و هم در هوا پرواز می‌کند و هم روی زمین راه می‌رود، ولی هیچکدام از این سه را به بهترین نحو انجام نمی‌دهد، کار بنده هم همین است. در واقع آزمایش‌هایی در حوزه‌های مختلف انجام داده‌ام.
در ادامه مفتون امینی به خواندن چندی از اشعارش پرداخت. در پایان جلسه برخی از شاعران به شعر خوانی پرداختند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر