در مورد برادران لاریجانی
لاریجانی‌ها، خانواده عجیبی هستند. خانواده‌ای که اعضای آن، بالا‌ترین سطوح مسوولیت را در کشور، تجربه کرده‌اند هرچند مابه ازای این سطح از مقامات، سوابق انقلابی آنچنانی نداشته‌اند.
رویداد ۲۴ در گزارشی راجع به برادران لاریجانی نوشت: آنچه مسلم است اینست که هر دو برادر، اصولگرا و بهره مند از یک آبشخور فکری هستند و اگر گاهی اوقات، یکی از برادران(علی)، چرخی!!! در دنیای سیاست می زند ولی در نهایت، همگی به رژیم فکری حاکم بر منزل پدری، باز می گردند که برادر بزرگتر(جواد)، مسوول تبیین آن می باشد.
در هر دوره‌ای از تاریخ جمهوری اسلامی، حداقل یک لاریجانی در صدر اخبار بوده است و گاهی اوقات، به چهار لاریجانی نیز رسیده است (البته با اغماض از وابستگان سببی خاندان) که جا دارد پژوهشگران حوزه سیاست، پژوهش‌ها و کتاب‌ها در مورد خدمات و اقدامات این خانواده به نظام جمهوری اسلامی و مواضع گوناگون آنان به رشته تحریر درآورند.
در سالهای اخیر، اوج حضور خانواده لاریجانی در عرصه سیاست جمهوری اسلامی مشاهده می‌شود. دو فرزند از این خانواده، سالهاست بر مسند دو قوه از سه قوه کشور نشستند و خسته هم نمی‌شوند.
علی لاریجانی، بیش از هشت سال است که رئیس مجلس است و صادق لاریجانی، دوره پنج ساله دوم ریاست بر قوه قضاییه را تجربه می‌کند. فضا به نحوی است که در مهمانی‌های لاریجانی‌ها، دو قسمت از سه قسمت تصمیم ساز در کشور، حضور برادرانه دارند و گاهی اوقات، مشاهده شده است که برای نحوه برخورد با رئیس جمهور سابق نیز برنامه ریزی محفلی از همین جنس مهمانی‌ها تشکیل شده است.
در هفته‌های گذشته، دو اعلام موضع متفاوت توسط این دو برادر در رسانه‌ها منتشر شد که یا به دلیل مشغله‌های برادر بزرگتر (جواد) است که نتوانسته داداش‌ها را هماهنگ کند و یا ناشی از تقسیم کار برادران است.
موضوع به سخنان علی اکبر ناطق نوری برمی گردد. حجت الاسلام ناطق نوری که پس از سال‌ها به تلویزیون برگشته بود در سحرگاه شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان و در سخنرانی خود در حرم امام (ره)، از سیر قهقرایی کشور در طی ۳۷ سال گذشته در برخی موضوعات، سخن به میان آورد و به صورت تلویحی، از قوه قضاییه انتقاد کرد. انتقادی که شاید تیزی آن، یک درصد از صد درصد را هم پُر نمی‌کرد و شاید اصلا نشود بر آن، لفظ انتقاد را نام نهاد.
اما همین انتقاد ساده هم تاب تحمل را از صادق ربود و بلافاصله واکنش نشان داد؛ آنهم چه واکنشی. صادق لاریجانی، به یکی از «السابقون انقلاب» و رئیس دفتر بازرسی رهبری، واژه اپوزیسیون را نسبت داد؛ واژه‌ای که بمثابه جن و بسم الله می‌ماند. آقا صادق بدون نام بردن از ناطق نوری، او را در زمره کسانی برشمرد که سال‌ها در کشور مدیر بوده‌اند و حالا تبدیل به اپوزیسیون شده‌اند.
دو روز بعد از آن و این بار در حوزه علمیه ناطق نوری در لواسان، مسوولان کشوری و لشکری برای مراسم یادبود شهدای هفتم تیر حاضر شدند. سخنران مراسم، علی لاریجانی بود. علی که سالهاست با ناطق، حشر و نشر دارد و بسیاری از مشورت‌ها را از او جویا می‌شود برای سلف سابق خود در مجلس، بر خلاف برادرش سنگ تمام گذاشت و او را به عنوان «همیشه فعال» در مسیر انقلاب خطاب کرد که همه باید قدردان زحماتش باشند و به این موضوع اشاره کرد که «حجت الاسلام ناطق نوری در مسیر انقلاب بار‌ها گذشت کرده است.»
شاید اشاره علی به سخنان تند و تیز صادق باشد که نسبت به یک انتقاد ساده ناطق، اینگونه خشمگین شده و با عباراتی سنگین، وی را نواخته است و حال علی می‌خواهد با یادآوری «گذشت»های فراوان ناطق در طول انقلاب، وی را به ادامه ندادن بازی و گذشت از موضوع اخیر، فرابخواند.
بار‌ها شده است که مواضع دو برادر، دارای تفاوت‌هایی آشکار بوده است. همانند همین موضوع و یا موضوع وقایع ۸۸ و برخورد با دست اندرکاران آن و همچنین برجام و یا شخصیت آیت الله هاشمی رفسنجانی و موضوع ممنوع التصویری.
علی در برخی اوقات، تلاش کرده است تا با بررسی شرایط، به اعلام موضع مستقل اقدام کند و شاید این عملکرد او، به پشتوانه رای مردم و توقعات جامعه از او بوده باشد و همین اعلام مواضع مستقل (البته در برخی اوقات) موجب شده است که او را بعضا ساکت فتنه بخوانند و در مراسم برسرش مهر بکوبند. یا نحوه برخورد او را با احمدی‌نژاد، دارای «قدری تندروی» برشمارند.
البته همانگونه که اشاره شد نباید این نکته را فراموش کرد که در اصل، تمام لاریجانی‌ها، خلاصه شده در یک نفر هستند و مواضعی منطبق بر هم دارند و اگر‌گاه گداری تفاوت‌هایی دیده می‌شود شاید ناشی از تقسیم کار با توجه به شرایط باشد.
علی چون قصد دارد در لیست خاتمی برای مجلس قرار بگیرد از یک سال قبل از انتخابات، تلویحا نارضایتی خود از ممنوع التصویری وی را اعلام می‌کند.
علی برای اینکه می‌خواهد ریاستش بر مجلس، مستدام باشد از ناطق، تعریف می‌کند در عین حالی که «خدا خدا» می‌کرد که ناطق، کاندیدای مجلس نشود تا تکلیف سنگین این مسوولیت خطیر، از دوش او برداشته نشود!!!
خانواده لاریجانی، دارای این ویژگی هستند که بسته به شرایط، در مواضع اعلامی، تغییر ایجاد می‌کنند در صورتیکه دارای عقاید ثابت و یکنواختی هستند. اگر روزی علی با تمام وجود، به خاتمی حمله می‌کرد به گونه‌ای عمل می‌کند که می‌تواند در لیست خاتمی قرار بگیرد هرچند دلِ خوشی نیز از وی نداشته باشد. اگر روزی علی می‌توانست بگوید دستاورد روحانی در مذاکرات، «آب نبات» است همینک می‌تواند با تغییر مواضع، بگوید دستاورد روحانی (برجام)، افتخار ملی است هرچند مترصد تغییر شرایط و اعلام موضع جدید باشد.
در مجموع لاریجانی‌ها نخبگان عرصه سیاست هستند. اگر تاکنون باور نکرده‌اید ازین پس، بیشتر دقت فرمایید.
در هر دوره‌ای از تاریخ جمهوری اسلامی، حداقل یک لاریجانی در صدر اخبار بوده است و گاهی اوقات، به چهار لاریجانی نیز رسیده است (البته با اغماض از وابستگان سببی خاندان) که جا دارد پژوهشگران حوزه سیاست، پژوهش‌ها و کتاب‌ها در مورد خدمات و اقدامات این خانواده به نظام جمهوری اسلامی و مواضع گوناگون آنان به رشته تحریر درآورند.
در سالهای اخیر، اوج حضور خانواده لاریجانی در عرصه سیاست جمهوری اسلامی مشاهده می‌شود. دو فرزند از این خانواده، سالهاست بر مسند دو قوه از سه قوه کشور نشستند و خسته هم نمی‌شوند.
علی لاریجانی، بیش از هشت سال است که رئیس مجلس است و صادق لاریجانی، دوره پنج ساله دوم ریاست بر قوه قضاییه را تجربه می‌کند. فضا به نحوی است که در مهمانی‌های لاریجانی‌ها، دو قسمت از سه قسمت تصمیم ساز در کشور، حضور برادرانه دارند و گاهی اوقات، مشاهده شده است که برای نحوه برخورد با رئیس جمهور سابق نیز برنامه ریزی محفلی از همین جنس مهمانی‌ها تشکیل شده است.
در هفته‌های گذشته، دو اعلام موضع متفاوت توسط این دو برادر در رسانه‌ها منتشر شد که یا به دلیل مشغله‌های برادر بزرگتر (جواد) است که نتوانسته داداش‌ها را هماهنگ کند و یا ناشی از تقسیم کار برادران است.
موضوع به سخنان علی اکبر ناطق نوری برمی گردد. حجت الاسلام ناطق نوری که پس از سال‌ها به تلویزیون برگشته بود در سحرگاه شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان و در سخنرانی خود در حرم امام (ره)، از سیر قهقرایی کشور در طی ۳۷ سال گذشته در برخی موضوعات، سخن به میان آورد و به صورت تلویحی، از قوه قضاییه انتقاد کرد. انتقادی که شاید تیزی آن، یک درصد از صد درصد را هم پُر نمی‌کرد و شاید اصلا نشود بر آن، لفظ انتقاد را نام نهاد.
اما همین انتقاد ساده هم تاب تحمل را از صادق ربود و بلافاصله واکنش نشان داد؛ آنهم چه واکنشی. صادق لاریجانی، به یکی از «السابقون انقلاب» و رئیس دفتر بازرسی رهبری، واژه اپوزیسیون را نسبت داد؛ واژه‌ای که بمثابه جن و بسم الله می‌ماند. آقا صادق بدون نام بردن از ناطق نوری، او را در زمره کسانی برشمرد که سال‌ها در کشور مدیر بوده‌اند و حالا تبدیل به اپوزیسیون شده‌اند.
دو روز بعد از آن و این بار در حوزه علمیه ناطق نوری در لواسان، مسوولان کشوری و لشکری برای مراسم یادبود شهدای هفتم تیر حاضر شدند. سخنران مراسم، علی لاریجانی بود. علی که سالهاست با ناطق، حشر و نشر دارد و بسیاری از مشورت‌ها را از او جویا می‌شود برای سلف سابق خود در مجلس، بر خلاف برادرش سنگ تمام گذاشت و او را به عنوان «همیشه فعال» در مسیر انقلاب خطاب کرد که همه باید قدردان زحماتش باشند و به این موضوع اشاره کرد که «حجت الاسلام ناطق نوری در مسیر انقلاب بار‌ها گذشت کرده است.»
شاید اشاره علی به سخنان تند و تیز صادق باشد که نسبت به یک انتقاد ساده ناطق، اینگونه خشمگین شده و با عباراتی سنگین، وی را نواخته است و حال علی می‌خواهد با یادآوری «گذشت»های فراوان ناطق در طول انقلاب، وی را به ادامه ندادن بازی و گذشت از موضوع اخیر، فرابخواند.
بار‌ها شده است که مواضع دو برادر، دارای تفاوت‌هایی آشکار بوده است. همانند همین موضوع و یا موضوع وقایع ۸۸ و برخورد با دست اندرکاران آن و همچنین برجام و یا شخصیت آیت الله هاشمی رفسنجانی و موضوع ممنوع التصویری.
علی در برخی اوقات، تلاش کرده است تا با بررسی شرایط، به اعلام موضع مستقل اقدام کند و شاید این عملکرد او، به پشتوانه رای مردم و توقعات جامعه از او بوده باشد و همین اعلام مواضع مستقل (البته در برخی اوقات) موجب شده است که او را بعضا ساکت فتنه بخوانند و در مراسم برسرش مهر بکوبند. یا نحوه برخورد او را با احمدی‌نژاد، دارای «قدری تندروی» برشمارند.
البته همانگونه که اشاره شد نباید این نکته را فراموش کرد که در اصل، تمام لاریجانی‌ها، خلاصه شده در یک نفر هستند و مواضعی منطبق بر هم دارند و اگر‌گاه گداری تفاوت‌هایی دیده می‌شود شاید ناشی از تقسیم کار با توجه به شرایط باشد.
علی چون قصد دارد در لیست خاتمی برای مجلس قرار بگیرد از یک سال قبل از انتخابات، تلویحا نارضایتی خود از ممنوع التصویری وی را اعلام می‌کند.
علی برای اینکه می‌خواهد ریاستش بر مجلس، مستدام باشد از ناطق، تعریف می‌کند در عین حالی که «خدا خدا» می‌کرد که ناطق، کاندیدای مجلس نشود تا تکلیف سنگین این مسوولیت خطیر، از دوش او برداشته نشود!!!
خانواده لاریجانی، دارای این ویژگی هستند که بسته به شرایط، در مواضع اعلامی، تغییر ایجاد می‌کنند در صورتیکه دارای عقاید ثابت و یکنواختی هستند. اگر روزی علی با تمام وجود، به خاتمی حمله می‌کرد به گونه‌ای عمل می‌کند که می‌تواند در لیست خاتمی قرار بگیرد هرچند دلِ خوشی نیز از وی نداشته باشد. اگر روزی علی می‌توانست بگوید دستاورد روحانی در مذاکرات، «آب نبات» است همینک می‌تواند با تغییر مواضع، بگوید دستاورد روحانی (برجام)، افتخار ملی است هرچند مترصد تغییر شرایط و اعلام موضع جدید باشد.
در مجموع لاریجانی‌ها نخبگان عرصه سیاست هستند. اگر تاکنون باور نکرده‌اید ازین پس، بیشتر دقت فرمایید.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر