پاسخ های تند همایون اسعدیان به رییسیان

وب‌سایت سینما سینما: همایون اسعدیان رییس اسبق کانون کارگردانان در مصاحبه با فریدون جیرانی در برنامه ۳۵ به نکات مهمی اشاره کرده است که فرازهای مهم این گفت و گو را میخوانید.

این خیلی انگ خوبی است که بگوییم دعواها در خانه سینما سیاسی بود. این یک تهمت است و هیچ اثباتی هم برایش وجود ندارد. وقتی ۵ مستندساز را می گیرند و خانه سینما برایشان بیانیه می دهد آیا این سیاسی است> اینکه وزیر علیه ۵ نفر ازهم صنف های ما که هنوز محکوم نشده اند حرف می زند و ما می گوییم چرا به آن تهمت می زنید آیا سیاسی است؟

با کارهای آقای شمقدری ما وارد حنگ سیاسی شدیم و این جنگ ها خود من را از فیلمسازی دور کرد.

آقای رییسیان طوری صحبت می کند انگار تمام خانه سینما بوده و آقای رییسیان. شما با دیدن این مصاحبه می بینید که جه غرور و چه منیتی پشت این حرف هاست.

سال ۸۸ هم من جایزه گرفتم هم اقای ریسیان. من رفتم جایزه ام را گرفتم آقای رییسیان نیامد. اما پسرش آمد رفت بالا گفت از طرف پدر ازتون تشکر می کنم و پدر مریض اند نیامدند. این به معنی جایزه نگرفتن نیست. کسی که نمی رود بگیرد پسرش را هم نمی فرستد بگیرد.

سید ضیا هاشمی در دوره مدیریتش با چند نفر دیگر از شورا توافق کرده بود و نیاز به موافقت من بود که آقای رییسیان عوض بشود و من و چند نفر از دوستان مخالفت کردیم و آقای رییسیان رییس ماند و بعدا از من تشکر کرد که پای رفاقت مان ایستاده ام.

بعد از اینکه در انتخابات کانون بیشترین رای آوردم ترسیدم. چون می دانستم تغییر بعضی از ما عواقب دارد.

آقای رییسیان سالها نماینده کانون کارگردانان در شورای پروانه ساخت بود و خیلی کار کرده بود. به دلایلی لازم شد عوض بشود و اقای محمدرضا هنرمند جایشان را گرفتند. از روزی که محمدرضا هنرمند به شورا رفت هر هفته در جلسات کانون وقتی هنرمند می آمد گزارش جلسات را می داد، آقای رییسیان یک ایراد از او می گرفت و اینکه ما بودیم چکار می کردیم. حتی آقای هنرمند چند بار به خاطر این برخوردها خواست استعفا بدهد.

اقای رییسیان دوره شما در دوره کانون کارگردانان دوره آرامی بود و بعد از شما کسانی که بودند در دوره بحرانی سینما کانون را حفظ کردند و بسیار کار بزرگی کردند.

بعضی دوستان روزشمار تاریخ خانه سینما را نوشته اند و دوستانی که تیشه دست گرفتند و ریشه خانه سینما را زدند فکر نکنند چون حافظه تاریخی نداریم مسایلی فراموش می شود.

وقتی انحلال خانه سینما اعلام شد، گروه ۸+۱ یک بیانیه داد و آقای وزیر نگران شد و یکی از این اقایان چند نفر را برد پیش وزیر و گفت چرا نگرانی سینماگران اینها هستند و حامی شما هستند و جالب اینکه از دفتر وزیر به ما زنگ زدند و اطلاع دادند که اینها آمدند.

در کانون کارگردانان چند سال به علت اقدامات خودسرانه با ایشان مخالفت وجود داشت . یک سال آخر خود محوری ایشان بسیار زیاد شده بود و احساس می شد آقای ریسیان خطش را از بقیه جدا کرده و پاسخگو نیست.

اینکه شهرداری از ساخت طلا و مس حمایت و از چهل سالگی ایشان حمایت نکرد مسئولش من و منوچهر محمدی و کانون نیستیم.

در برکناری آقای ریسیان کار درستی کردیم و ترس را کنار گذاشتیم و این کار را کردیم. اما اشتباه کردیم که این را مطبوعاتی کردیم. هر چند ما بعدا تبعات برکناری ایشان را دادیم.

در مجمع عمومی آقای ریسیان مسایل را به توطیه از طرف آقای منوچهر محمدی ربط می داد. آقای محمدی شکایت کرد و در شورای صیانت آقای رییسیان از یشان عذرخواهی کرد و نامه شورای صیانت درباره این جلسه موجود است.

من به شخصه به قسم های آقای شمقدری وسجادپور را باور ندارم چون اینقدر حرف های متناقض و کذب از آنها شنیدیم که حرف های انها سندیتی ندارد.

در جنگ خانه سینما کسانی نقض اساسنامه خانه سینما را اطلاع دادند و پیگیر شدند و حتی پیش نمایندگان مجلس رفتند که از نویسندگان این اساسنامه بودند و آن زمان این نقاط ضعف از نظرشان نقاط مترقی اساسنامه بود.

ما از همه قضایا اطلاعات داریم. اینک کجا جلسات برگزار می شد. کی به کی خط می داد و چه کسانی در پشت صحنه فعالیت می کردند.

خودمان هم تناقض خانه سینما را می دانیم و نمی دانیم سندیکا هستیم یا صنف هستیم و نمی دانیم در وزارت ارشاد باشیم یا وزارت کار اما این معنی اش این نیست که خانه سینما جای بی هویتی است. خانه سینما خانه اهالی سینما ست.

ما هم این ایراد را داریم که هیئت مدیره خانه سینما در بسیاری از موارد دارند منفعل عمل می کنند. اینکه کارگردان و تهیه کننده در هیئت مدیره نیست یک نقص است چون تنها کسانی که کلان سینما برایشان مهم استل کارگردانان و تهیه کنندگان هستند. برای بقیه شاید مهم باشد اما مسئله اصلی شان نیست. به نظرم نبود کارگردان ها و تهیه کننده ها بزرگ ترین لطمه را به هیئت مدیره می زند.

نگاهی که می گوید شما نباید در شبکه جم تبلیغ کنید. امروز جلوی آن را می گیرد. اما باید بداند که من می توانم با اینستاگرام هر چقدر می خواهم تبلیغ کنم. ما دیگر دربند تبلیغات تلویزیونی نیستیم و تلویزیون نمی تواند پایش را روی گلوی سینما بگذارد و بگوید به هیچ سمتی نرو.

آقای احسانی می گفت ما چه بخواهیم چه نخواهیم فیلمساز می رود زیرزمینی کار می کند و فیلمش را می فرستد خارج نمایش می دهد. ما اگر اینها را بیاوریم در مسیر قانونی و با آنها وارد دیالوگ بشویم برده ایم.

ممکن است موقت فیلمی را از اکران برداردید؟ سال بعد چه می کنید؟ دو سال بعد چه می کنید؟ دیگر نمی توان با قوانین دوران سینمای نگاتیو سینما را مدیریت کرد.

ما نمی توانیم حسرت سینمای دهه شصت را بخوریم. اینکه می شود با پروانه ساخت و پروانه نمایش سینما را کنترل کرد تصور اشتباهی است.

مخالف اصلی برداشتن پروانه ساخت تهیه کننده ها هستند. پروانه ساخت یک تضمین است که برو فیلمت را بساز و اکران کن. با وجود پروانه ساخت و نمایش فیلم ها را از پرده پایین می کشند حال کدام تهیه کننده حاضر است بدون پروانه ساخت در این شرایط فیلم بسازد.

در دوره مدیرت آقای ایوبی همدلی ها بیشتر شده اما اتفاق خاصی هم نیفتاده و همه انرژی صرف همان مناقشات شد و اقای ایوبی در اختلافات دنبال این بود یک امتیاز به این بدهد و یک امتیاز به دیگری. آقای ایوبی گفتند گوشم به فرکانس ها بلند آشنایی ندارد اما بعدا دیدیم گوششان به این صدا ها آشنایی دارد و این صدا ها تاثیرگذار شدند.

یک نوع آشفتگی در اجرا می بینم که باعث بسیاری از مشکلات شده. در شورای پروانه ساخت به دلایلی با صدور پروانه ساخت فیلمی مخالفت شد و فیلمساز رفت پیش اقای ایوبی و اقای ایوبی به ما گفتند پروانه ساخت ایشان را بدهید و ما گفتیم تا حکم حکومتی ندهید این کار را نمی کنیم و این فیلم که برایش حکم حکومتی دادند امروز غیر قابل نمایش است.