كاسب كاری جدید با تيغ جراحی!
اگر كسي ديگر بود كمتر از ۵ ميليون تومان از او نمي‌گرفت.» در نهايت ۱۰۰ هزار تومان تخفيف مي‌گيرد. هيچ فاكتوري هم براي پرداخت مبلغ يك ميليون و ۹۰۰ هزار تومان به او نمي‌دهند. مي‌گويد: «بيش از هرچيزي روحيه كاسب‌كارانه پزشكان آدم را اذيت مي‌كند.
تهران امروز: جراحان همچنان «زيرميزي» مي‌گيرند و گراني‌ها هم تهديد خانم وزير مبني بر اخراج پزشكاني كه زير ميزي مي‌گيرند را بي‌تاثير كرده است.
اين مسئله براي چندمين بار واكنش «محمدحسين شهرياري» رئيس كميسون بهداشت مجلس شوراي اسلامي را به دنبال داشته است. يك مقام مسئول هم عملي كردن وعده «مرضيه وحيد دستجردي» وزير بهداشت، درمان و آموزش‌پزشكي براي اخراج پزشكان متخلف را غيرعملي مي‌داند و مي‌گويد: «خانم وزير يك پزشك است و نمي‌تواند قانوني را برخلاف جامعه‌اي كه خود عضو آن است، اجرايي كند.» به گفته او سياست وزارت بهداشت، حمايت از پزشك است.
حرف‌هاي مهدي ميرزايي، گفته اين منبع موثق را- كه نمي‌‌خواهد نامي از او برده شود- تاييد مي‌كند. ميرزايي به «تهران‌امروز» مي‌گويد: «پسرم نياز به عمل لوزالمعده داشت. پزشك معالج او يك بيمارستان خصوصي و يك‌بيمارستان دولتي را به من معرفي كرد.» پزشك به او تاكيد مي‌كند كه كيفيت هر دو بيمارستان يكي است. او هم بيمارستان دولتي را انتخاب مي‌كند، بيمارستاني كه قرار است هيچ پولي از او نگيرد.
پسرش را به اتاق عمل مي‌برند. او و همسرش نگران پشت در اتاق عمل ساعت‌ها را به كندي مي‌گذارند كه پرستاري از اتاق خارج مي‌شود و مي‌گويد: «دكتر سلام رساند و پيغام داد همين اكنون ۲ ميليون تومان به او بدهيد.» به پرستار مي‌گويد: «چنين قراري نداشتيم.» و مي‌پرسد: «اگر نداشته باشم چه؟» پرستار مي‌گويد: «پسرت را از بي‌هوشي در مي‌آوريم.» او مي‌گويد: «كاري نمي‌توانستم بكنم.
جالب اينجاست كه دكتر را يكي از دوستان مشترك و همكاران خودش معرفي كرده بود. قبول كردم و پول را به پرستار دادم نه حتي بيمارستان دولتي.» ميزرايي بعد به سر وقت مسئول بيمه بيمارستان مي‌رود. مسئول بيمه به او مي‌گويد: «شما با پزشك تباني كرده‌ايد؟» ميرزايي مي‌گويد: «تباني كرده‌ام كه ۲ ميليون به پزشك پرداخت كنم؟!»
مسئله را به اتاق رئيس بيمارستان مي‌كشانند. رئيس بيمارستان به اومي‌گويد: « شما حتماً با دكتر صحبت كرده‌ايد و چنين قراري گذاشته ايد.» در نهايت هم بيمه به او مي‌گويد: «نبايد مي‌دادي.» او مي‌پرسد؟ آيا اگر فرزند خودشان بود، باز هم چنين جوابي مي‌دادند.
زيرميزي همه‌جا، همه وقت!
ميرزايي مي‌گويد كه اين مبلغ را در يك بيمارستان دولتي پرداخت كرده‌است اما منبع موثق مي‌گويد: «زيرميزي‌ها در بيمارستان‌هاي دولتي به دليل كيفيت پايين آنها پرداخت نمي‌شوند.» بلكه پزشك جراح، طعمه را به بيمارستان خصوصي مي‌كشاند و آنجا كاسب‌كارانه از او مبلغي بيشتر از آنچه از طريق تعرفه به جيب پزشك مي‌رسد، از او مي‌گيرد اما دکتر« سیدهاشم سید مهدی»، جراح عمومی مي‌گويد: «سرانه درمان چنان در کشور ما پایین است که با گرانی‌ها برابری نمی‌کند. حتی در بیمارستان‌های دولتی الان به راحتی پول و زیرمیزی می‌گیرند و خود بیمارستان هم رومیزی می‌گیرد. در حالی که این‌ها موظف‌اند که خدمات را رایگان به مردم ارائه دهند.»
به گفته او قبح این کار در جامعه از بین رفته به طوری که کسانی که نمی‌گیرند، دیگران آنها را افرادی ضعیف تلقی می‌کنند که چرا تخصص‌شان را مفت می‌فروشند و این درد جامعه و پزشکان ماست.
زيرميزي در تهران، در شهرستان
منبع موثق مي‌گويد: «زيرميزي در بيمارستان‌هاي دولتي كمتر اتفاق مي‌افتد. چون كيفيت بيمارستان‌هاي دولتي پايين است. از سوي ديگر هيات علمي‌ها و پزشكان متخصص كه بايد ۵۴ ساعت در هفته را در بيمارستان‌هاي دولتي بگذرانند، كار را به رزيدنت‌ها مي‌سپارند. بنابراين افراد براي اينكه جان بيمار خود را به خطر نيندازند، ترجيج مي‌دهند كه مريض را در بيمارستان‌هاي خصوصي بستري كنند.»
او مي‌گويد: «تعرفه‌هايي كه وزارت بهداشت براي بخش خصوصي تعيين كرده، جوابگوي نياز متخصصان و جراحان نيست.» اين مسئله را ایرج فاضل، رئیس جامعه جراحان ایران هم تاييد مي‌كند و مي‌گويد: «دریافت زیرمیزی پاسخی به بی عدالتی در حوزه سلامت است.»
او معتقد است که تعرفه‌های پزشکان در فقیرترین کشورهای همسایه ما ۴ برابر ایران است. این موضوع باعث شده تا در حق جامعه جراحان کشور اجحاف شود و جراحان با رقم‌های نازل و کمتر از دستمزد یک تعمیرکار به وظیفه خودشان عمل کنند. بنابراين همين كه پاي بيمار به بيمارستان خصوصي رسيد، جراح مبلغي بيشتر از آنچه از تعرفه‌ها به او مي‌رسد را از بيمار طلب مي‌كند. اين در حالي است كه جراحاني كه خود سهام‌دار بيمارستان‌هاي خصوصي هستند ۳۰ درصد مبلغي كه بيمارستان از بيمار مي‌گيرد به حساب آنها مي‌رود!
جان بيمار چقدر مي‌ارزد؟!
جواد صدري به «تهران امروز» مي‌گويد: «پاي پدرم، چند هفته پيش در يك بيمارستان خصوصي عمل شد.» پزشك از او ۲ ميليون زير ميزي مي‌گيرد. صورت‌حساب بيمارستان هم نشان مي‌دهد كه يك ميليون و ۶۰۰ هزار تومان از ۵ميليوني كه به بيمارستان پرداخت شده، به پزشك جراح داده مي‌شود. او سعي مي‌كند تا از پزشك تخيفي بگيرد اما پزشك به او مي‌گويد كه كمتر از اين مقدار براي او صرف نمي‌كند. حتي جراح به او مي‌گويد:
« اگر كسي ديگر بود كمتر از ۵ ميليون تومان از او نمي‌گرفت.» در نهايت ۱۰۰ هزار تومان تخفيف مي‌گيرد. هيچ فاكتوري هم براي پرداخت مبلغ يك ميليون و ۹۰۰ هزار تومان به او نمي‌دهند. مي‌گويد: «بيش از هرچيزي روحيه كاسب‌كارانه پزشكان آدم را اذيت مي‌كند.»
زيرميزي در شهرستانها
زيرميزي در شهرستانها فرق مي‌كند. بيشتر شهرستانها بيمارستان خصوصي ندارند اما مطب پزشكان جاي خوبي براي گرفتن زيرميزي است. معمولا پزشك بيمار خود را از بيمارستان به مطب مي‌كشاند و به او مي‌گويد: «اگر مي‌خواهي خودم عملت كنم، بايد چنين مبلغي را به او پرداخت كني، در غير اين صورت رزيدنت‌ها تو را جراحي مي‌كنند.» بيمار هم هيچ چاره‌اي جز پذيريش و پرداخت زيرميزي ندارد.
قسم نامه بقراط!
«محمدحسين شهرياري» رئيس كميسيون بهداشت و درمان مجلس سخن تلخ ديگري را يادآوري مي‌كند. سرمايه‌گذاري در حوزه سلامت کشور سوددهی ندارد و اگر پزشکان بخواهند سرمایه‌گذاری کنند و بیمارستانی را راه‌اندازی کنند، تنها به خاطر این است که بتوانند جراحی‌های زیادی را در آن مرکز درمانی داشته باشند.
پزشكاني كه تيغ به دست مي‌گيرند جيب خالي بيمار را خالي‌تر مي‌كنند. بيماراني كه برخلاف قانون ۷۰ درصد هزينه‌ها را خودشان پرداخت مي‌كنند اما مبلغي كه به پزشك پرداخت مي‌كنند سواي اين ۷۰ درصد است. شهرياري اميدواراست كه با تشكيل سازمان بيمه سلامت نظارت بر عملكرد پزشكان بيشتر صورت گيرد اما تشكيل اين سازمان هم در ميان تصميم‌گيري رئيس‌جمهوري معلق مانده است تا پزشك بماند و بيماري كه نظام ورشكسته سلامت نمي‌تواند از او دفاع كند.
اما يك سوال اين وسط بي‌پاسخ مي‌ماند. درست است كه تعرفه‌هاي پزشكي خيلي پايين هستند و دولت حق واقعي پزشك را پرداخت نمي‌كند اما آيا پزشك كم‌كاري دولت را با فشار روي بيمار جبران مي‌كند؟ آيا جراحاني كه مثل يك كاسب با بيمار خود صحبت مي‌كنند، قسم‌نامه «بقراط» را فراموش كرده‌اند؟
پزشكاني كه اتفاقا وضع مالي آنها از ساير پزشكان بهتراست. به هرحال درآمد جراحان آنقدر زياداست كه در اين همين شرايط سخت هم تنها سرمايه‌‌گذاران نظام‌سلامت هستند. بيمارستان خصوصي داير مي‌كنند تا جراحيهاي بيشتري انجام دهند، جراحيهاي كه زيرميزي جزولاينفك آنهاست.
اين مسئله براي چندمين بار واكنش «محمدحسين شهرياري» رئيس كميسون بهداشت مجلس شوراي اسلامي را به دنبال داشته است. يك مقام مسئول هم عملي كردن وعده «مرضيه وحيد دستجردي» وزير بهداشت، درمان و آموزش‌پزشكي براي اخراج پزشكان متخلف را غيرعملي مي‌داند و مي‌گويد: «خانم وزير يك پزشك است و نمي‌تواند قانوني را برخلاف جامعه‌اي كه خود عضو آن است، اجرايي كند.» به گفته او سياست وزارت بهداشت، حمايت از پزشك است.
حرف‌هاي مهدي ميرزايي، گفته اين منبع موثق را- كه نمي‌‌خواهد نامي از او برده شود- تاييد مي‌كند. ميرزايي به «تهران‌امروز» مي‌گويد: «پسرم نياز به عمل لوزالمعده داشت. پزشك معالج او يك بيمارستان خصوصي و يك‌بيمارستان دولتي را به من معرفي كرد.» پزشك به او تاكيد مي‌كند كه كيفيت هر دو بيمارستان يكي است. او هم بيمارستان دولتي را انتخاب مي‌كند، بيمارستاني كه قرار است هيچ پولي از او نگيرد.
پسرش را به اتاق عمل مي‌برند. او و همسرش نگران پشت در اتاق عمل ساعت‌ها را به كندي مي‌گذارند كه پرستاري از اتاق خارج مي‌شود و مي‌گويد: «دكتر سلام رساند و پيغام داد همين اكنون ۲ ميليون تومان به او بدهيد.» به پرستار مي‌گويد: «چنين قراري نداشتيم.» و مي‌پرسد: «اگر نداشته باشم چه؟» پرستار مي‌گويد: «پسرت را از بي‌هوشي در مي‌آوريم.» او مي‌گويد: «كاري نمي‌توانستم بكنم.
جالب اينجاست كه دكتر را يكي از دوستان مشترك و همكاران خودش معرفي كرده بود. قبول كردم و پول را به پرستار دادم نه حتي بيمارستان دولتي.» ميزرايي بعد به سر وقت مسئول بيمه بيمارستان مي‌رود. مسئول بيمه به او مي‌گويد: «شما با پزشك تباني كرده‌ايد؟» ميرزايي مي‌گويد: «تباني كرده‌ام كه ۲ ميليون به پزشك پرداخت كنم؟!»
مسئله را به اتاق رئيس بيمارستان مي‌كشانند. رئيس بيمارستان به اومي‌گويد: « شما حتماً با دكتر صحبت كرده‌ايد و چنين قراري گذاشته ايد.» در نهايت هم بيمه به او مي‌گويد: «نبايد مي‌دادي.» او مي‌پرسد؟ آيا اگر فرزند خودشان بود، باز هم چنين جوابي مي‌دادند.
زيرميزي همه‌جا، همه وقت!
ميرزايي مي‌گويد كه اين مبلغ را در يك بيمارستان دولتي پرداخت كرده‌است اما منبع موثق مي‌گويد: «زيرميزي‌ها در بيمارستان‌هاي دولتي به دليل كيفيت پايين آنها پرداخت نمي‌شوند.» بلكه پزشك جراح، طعمه را به بيمارستان خصوصي مي‌كشاند و آنجا كاسب‌كارانه از او مبلغي بيشتر از آنچه از طريق تعرفه به جيب پزشك مي‌رسد، از او مي‌گيرد اما دکتر« سیدهاشم سید مهدی»، جراح عمومی مي‌گويد: «سرانه درمان چنان در کشور ما پایین است که با گرانی‌ها برابری نمی‌کند. حتی در بیمارستان‌های دولتی الان به راحتی پول و زیرمیزی می‌گیرند و خود بیمارستان هم رومیزی می‌گیرد. در حالی که این‌ها موظف‌اند که خدمات را رایگان به مردم ارائه دهند.»
به گفته او قبح این کار در جامعه از بین رفته به طوری که کسانی که نمی‌گیرند، دیگران آنها را افرادی ضعیف تلقی می‌کنند که چرا تخصص‌شان را مفت می‌فروشند و این درد جامعه و پزشکان ماست.
زيرميزي در تهران، در شهرستان
منبع موثق مي‌گويد: «زيرميزي در بيمارستان‌هاي دولتي كمتر اتفاق مي‌افتد. چون كيفيت بيمارستان‌هاي دولتي پايين است. از سوي ديگر هيات علمي‌ها و پزشكان متخصص كه بايد ۵۴ ساعت در هفته را در بيمارستان‌هاي دولتي بگذرانند، كار را به رزيدنت‌ها مي‌سپارند. بنابراين افراد براي اينكه جان بيمار خود را به خطر نيندازند، ترجيج مي‌دهند كه مريض را در بيمارستان‌هاي خصوصي بستري كنند.»
او مي‌گويد: «تعرفه‌هايي كه وزارت بهداشت براي بخش خصوصي تعيين كرده، جوابگوي نياز متخصصان و جراحان نيست.» اين مسئله را ایرج فاضل، رئیس جامعه جراحان ایران هم تاييد مي‌كند و مي‌گويد: «دریافت زیرمیزی پاسخی به بی عدالتی در حوزه سلامت است.»
او معتقد است که تعرفه‌های پزشکان در فقیرترین کشورهای همسایه ما ۴ برابر ایران است. این موضوع باعث شده تا در حق جامعه جراحان کشور اجحاف شود و جراحان با رقم‌های نازل و کمتر از دستمزد یک تعمیرکار به وظیفه خودشان عمل کنند. بنابراين همين كه پاي بيمار به بيمارستان خصوصي رسيد، جراح مبلغي بيشتر از آنچه از تعرفه‌ها به او مي‌رسد را از بيمار طلب مي‌كند. اين در حالي است كه جراحاني كه خود سهام‌دار بيمارستان‌هاي خصوصي هستند ۳۰ درصد مبلغي كه بيمارستان از بيمار مي‌گيرد به حساب آنها مي‌رود!
جان بيمار چقدر مي‌ارزد؟!
جواد صدري به «تهران امروز» مي‌گويد: «پاي پدرم، چند هفته پيش در يك بيمارستان خصوصي عمل شد.» پزشك از او ۲ ميليون زير ميزي مي‌گيرد. صورت‌حساب بيمارستان هم نشان مي‌دهد كه يك ميليون و ۶۰۰ هزار تومان از ۵ميليوني كه به بيمارستان پرداخت شده، به پزشك جراح داده مي‌شود. او سعي مي‌كند تا از پزشك تخيفي بگيرد اما پزشك به او مي‌گويد كه كمتر از اين مقدار براي او صرف نمي‌كند. حتي جراح به او مي‌گويد:
« اگر كسي ديگر بود كمتر از ۵ ميليون تومان از او نمي‌گرفت.» در نهايت ۱۰۰ هزار تومان تخفيف مي‌گيرد. هيچ فاكتوري هم براي پرداخت مبلغ يك ميليون و ۹۰۰ هزار تومان به او نمي‌دهند. مي‌گويد: «بيش از هرچيزي روحيه كاسب‌كارانه پزشكان آدم را اذيت مي‌كند.»
زيرميزي در شهرستانها
زيرميزي در شهرستانها فرق مي‌كند. بيشتر شهرستانها بيمارستان خصوصي ندارند اما مطب پزشكان جاي خوبي براي گرفتن زيرميزي است. معمولا پزشك بيمار خود را از بيمارستان به مطب مي‌كشاند و به او مي‌گويد: «اگر مي‌خواهي خودم عملت كنم، بايد چنين مبلغي را به او پرداخت كني، در غير اين صورت رزيدنت‌ها تو را جراحي مي‌كنند.» بيمار هم هيچ چاره‌اي جز پذيريش و پرداخت زيرميزي ندارد.
قسم نامه بقراط!
«محمدحسين شهرياري» رئيس كميسيون بهداشت و درمان مجلس سخن تلخ ديگري را يادآوري مي‌كند. سرمايه‌گذاري در حوزه سلامت کشور سوددهی ندارد و اگر پزشکان بخواهند سرمایه‌گذاری کنند و بیمارستانی را راه‌اندازی کنند، تنها به خاطر این است که بتوانند جراحی‌های زیادی را در آن مرکز درمانی داشته باشند.
پزشكاني كه تيغ به دست مي‌گيرند جيب خالي بيمار را خالي‌تر مي‌كنند. بيماراني كه برخلاف قانون ۷۰ درصد هزينه‌ها را خودشان پرداخت مي‌كنند اما مبلغي كه به پزشك پرداخت مي‌كنند سواي اين ۷۰ درصد است. شهرياري اميدواراست كه با تشكيل سازمان بيمه سلامت نظارت بر عملكرد پزشكان بيشتر صورت گيرد اما تشكيل اين سازمان هم در ميان تصميم‌گيري رئيس‌جمهوري معلق مانده است تا پزشك بماند و بيماري كه نظام ورشكسته سلامت نمي‌تواند از او دفاع كند.
اما يك سوال اين وسط بي‌پاسخ مي‌ماند. درست است كه تعرفه‌هاي پزشكي خيلي پايين هستند و دولت حق واقعي پزشك را پرداخت نمي‌كند اما آيا پزشك كم‌كاري دولت را با فشار روي بيمار جبران مي‌كند؟ آيا جراحاني كه مثل يك كاسب با بيمار خود صحبت مي‌كنند، قسم‌نامه «بقراط» را فراموش كرده‌اند؟
پزشكاني كه اتفاقا وضع مالي آنها از ساير پزشكان بهتراست. به هرحال درآمد جراحان آنقدر زياداست كه در اين همين شرايط سخت هم تنها سرمايه‌‌گذاران نظام‌سلامت هستند. بيمارستان خصوصي داير مي‌كنند تا جراحيهاي بيشتري انجام دهند، جراحيهاي كه زيرميزي جزولاينفك آنهاست.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
وجدان افسانه ای بود...
با سلام بعنوان يك پرستار و عضو جامعه درمان از مردم بزگوار عذر خواهي ميكنم. اميد كه حس پول پرستي بعضي انسانها زودتر اغنا شود.