دیگر نقطه بکری در زمین وجود ندارد!
آیا باز هم مثل گذشتهها میتوانید جاهایی را پیدا کنید که هنوز دست بشر به آنها نرسیده و مورد دستکاری انسانها قرار نگرفته باشد؟
کاملا روشن است که جامعه بشری تاثیرات ماندگاری بر حیات وحش پیرامون خود داشته است. با این حجم از اثراتی که روی زمین گذاشتهایم به راستی که شایسته ورود به عصر جدیدی از زمین شناسی هستیم. ولی اگر به اندازه کافی به جاهای دوردست سفر کنید تا بتوانید به جاهای ناشناخته برسید، آیا باز هم مثل گذشتهها میتوانید جاهایی را پیدا کنید که هنوز دست بشر به آنها نرسیده و مورد دستکاری انسانها قرار نگرفته باشد؟
پاسخ منفی است. حداقل طبق جدیدترین مطالعه صورت گرفته بر پایه دهههای متمادی مطالعات باستان شناسی، دیگر نقطه بکری که تحت تاثیر جامعه بشری و فعالیتهای آن نباشد، وجود ندارد. نیکول بویوین- باستان شناس دانشگاه آکسفورد و موسسه علوم تاریخ بشری ماکس پلانک از آلمان همچنین تعدادی از محققان دیگر در یک همکاری مشترک حدود ۳۰ سال مطالعات باستان شناسی را مورد بررسی قرار دادند و مجموعه دادههای جدید از DNAهای باستانی همچنین میکرو فسیلها را به همراه مدلهای آماری مورد مطالعه قرار دادند.
دیگر نقطه بکری که تحت تاثیر جامعه بشری و فعالیتهای آن نباشد، وجود ندارد.
آنها در نتیجه مطالعات خود اعلام کردند که تاثیرات انسانها روی کره زمین از زمان تغییرات گسترده فناوری و اجتماعی حاصل از انقلاب صنعتی نبوده بلکه از هزاران سال قبل در اواخر دوره Pleistocene در قالب انقراض گونههایی مرتبط با رشد جمعیت انسانی قابل مشاهده است که این امر حتی به ۱۹۵ هزار سال قبل باز میگردد.
با ظهور کشاورزی فشار تکاملی بیشتری به گیاهان و حیوانات وارد شد که اثرات بی سابقه و ماندگاری بر توزیع گونهها داشت. اما این اثرات به انقراض گونهها منجر نشد. تعداد انواعی از حیوانات که مورد علاقه انسانها بودند نظیر سگهای خانگی، گوسفندان، بزها، مرغها و گاوها به طرز ناگهانی زیاد شد.
انسانها حتی جزیرهها را هم تصرف کردند و به این ترتیب بر اکوسیستم آنها تاثیر گذار بودند. به عبارت دیگر با تصرف جزیرهها و کشاورزی و دامداری، انسانها حیواناتی را برای خود نگه داشتند که از آنها تغذیه میکردند و به این ترتیب در هر قسمتی از کره زمین تاثیر گذاشتند.
دانشمندان معتقدند حالا دیگر باید دست از اهمال کاری برداشته و کاری برای محیط زیست بکنیم.
محققان معتقدند که با کشف این تاثیرات بلند مدت انسانها روی کره زمین باید رویکرد عملگرایانهتری برای حفاظت از زمین اتخاذ کنیم.
بویوین در این رابطه میگوید: «مدارک باستان شناسی برای تشخیص و درک اثرات قدیمی انسانها بر کره زمین حیاتی هستند. اگر میخواهیم درک خود را از چگونگی مدیریت محیط اطراف خود بهبود دهیم و گونههای امروزی را حفظ کنیم شاید باید چهارچوبهای فکری خود را عوض کنیم و به این فکر کنیم که چطور میتوانیم هوای پاک و آب تمیز را برای نسلهای بعد از خود نیز حفظ کنیم و کمتر در رابطه با برگرداندن زمین به شرایط اولیه آن بیاندیشیم.»
طبق گفته محققان حالت اولیه زمین چیزی است که هزاران سال است اتفاق نیافتاده است بنابراین باید تمام تلاش خود را بکنیم تا حالت فعلی زمین را خوب نگاه داریم بجای این که تلاش کنیم تا شرایطی را که برای مدتهای طولانی است از بین رفته و فقط در تصورات ما است برگردانیم.
باید با تغییر چارچوبهای ذهنی به دنبال حفظ آب و هوای تمیز برای نسلهای بعدی باشیم.
دادههای تجمعی باستان شناسی به وضوح نشان میدهند که انسانها به راحتی قادر هستند تا شکل اکوسیستمها را تغییر دهند و زمان رخداد آنها را جابجا کنند. حالا سوال این است که چه نوع اکوسیستمی می خواهیم برای آینده بسازیم؟ آیا اکوسیستم بعدی برای ما و سایر گونهها مناسب خواهد بود یا قرار است شاهد انقراض گونههای بیشتر و تغییرات آب و هوایی برگشت ناپذیر باشیم؟
ارسال نظر