قدم بعدی برنی سندرز چیست؟

پایگاه خبری انتخاب: انتخاب بین دو شر گزینه قابل قبولی نیست. این را جولی ادواردز، یکی از اعضای ستاد انتخاباتی برنی سندرز می گوید و توضیح می دهد که چرا اگر قهرمانش انتخابات مقدماتی دموکرات ها را ببازد و هیلاری کلینتون به مصاف ترامپ فرستاده شود، که بسیار هم محتمل است، هیچ یک از نامزدهای دو حزب را انتخاب نمی کند.

کونومیست نوشت: این نشریه در ادامه آورده است: خانم ادواردز یکی از ده ها طرفدار ساندرز بود که روز ۳ می در کافه ای در ایندیاناپولیس نتایج انتخابات مقدماتی ایالت خود را تماشا می کرد. بسیاری از کسانی که خود را رای دهندگان "یا برنی، یا هیچ کس" می نامند، قسم خورده اند حتی اگر سندرز نامزد دموکرات ها نشود، نام قهرمان خود را در صندوق رای بیاندازند. خانم ادواردز با اطمینان می گوید، خانم کلینتون به شدت "غرق در رسوایی های وحشتناک" است، او هیچ وقت نمی تواند در انتخابات عمومی پیروز شود. داوطلبان دیگر او را "یک تبهکار"، "نئوکان" و - بدتر از همه برای بسیاری- عملگرا می نامیدند.

به هرحال تیتری که صفحه تلویزیون کافه نشان داد، پیروزی سندرز در این ایالت و ۱۹مین پیروزی او بود. بیش از ۹ میلیون آمریکایی به آقای سندرز رای داده اند (که به خصوص با جوانان رابطه خوبی دارد)، و بیش از ۲.۴ میلیون نفر ۲۱۰ میلیون دلار کمک به کمپین انتخاباتی او کرده اند. خانم کلینتون با ۱۲ میلیون رای تا کنون با فاصله خوبی از او جلوتر است، و برتری غیرقابل مهاری در رقابت بر سر نامزدهای حزبی و همین طور کسب رای رهبران حزب دموکرات دارد. با این همه او بیش از آنکه مورد علاقه باشد، مورد احترام است. و این می تواند به ما در درک موفقیت خیره کننده سندرز کمک کند که مرد سفید مویی است که پیمان های تجارت آزاد را به باد انتقاد می گیرد، می خواهد بانک های بزرگ را کوچک کند، و به طور کل می خواهد آمریکا را بیشتر به شکل یک کشور سوسیال دموکرات در شمال اروپا آورد.

با این همه امید سندرز برای پیروزی در رقابت های مقدماتی در حال محو شدن است. کمک های مالی دریافتی او ماه گذشته سقوط کرد و اخیرا ستاد او صدها نفر از کارکنانش را تعدیل کرده است.

توجهات از حالا بر این است که او چه تاثیری در مناسبات قدرت آمریکا پیدا می کند. هرچند او همچنان اصرار دارد که در مسیر نامزدی است و برای کسب جایزه اصلی نهایی خود در انتخابات مقدماتی ایالت کالیفرنیا در ۷ ژوئن مبارزه می کند، اما غیر مستقیم قصد خود برای اعمال قدرت بر خانم کلینتون در صورت نامزدی و ریاست جمهوریش را اعلام کرده. او می خواهد مطمئن شود سیاست هایی مانند حداقل دستمزد ۱۵ دلار در ساعت، ممنوعیت استخراج گاز طبیعی و تضعیف بانک ها را در اعلامیه پیش از انتخابات کنوانسیون ملی دموکرات ها قرار می گیرد.

بن ویکلر از MoveOn.org که یکی از پایگاه های تبلیغاتی اصلی جناح چپ آمریکا است، معتقد است سندرز هنوز می تواند با مجبور کردن خانم کلینتون به پذیرش سیاست های پیشرو او به عنوان یک نامزد، و همین طور به هنگام تعیین اشخاص برای پست های کلیدی، از نفوذ قابل ملاحظه ای بهره ببرد، و جمله قصار را نقل می کند که "سیاست انتخاب کارکنان است". او این سناتور اهل ورمونت را برای "طوفان پوپولیستی معرکه اش" در این زمان تحسین می کند که رسانه های اجتماعی و ابزارهای دیجیتال قدرت را از رسانه های اصلی و اهداکنندگان کمک های مالی بزرگ گرفته، و همچنین نظام آمریکا در پاسخ گویی به خواسته های به ویژه نسل جوان خود آشکارا ناکام مانده است.

اما هوارد دین، فرماندار اسبق ورمونت هشدار می دهد که سخنان انتخاباتی زود فراموش می شوند، و تغییر ماندگاری با خود نمی آورند. دین در سال ۲۰۰۴ به مدت کوتاهی با شورشی اینترنتی علیه حزب خود در صدر انتخابات مقدماتی بود، که در آن حمایت حزب دموکرات از کاهش مالیات و اشغال عراق در دوره بوش را محکوم کرده بود. دین اضافه می کند، سندرز الان درست نمی بیند. من قبلا جایی که او هست بوده ام، این موقعیت بسیار دشواری است.

نامزد سابق با یادآوری دوره خود می گوید،اعتراف به از دست رفتن پیروزی به سختی ناامید کردن حامیان پر از انرژی در سراسر کشور نیست. دین که بعدتر با ریاست بر کمیته ملی دموکرات ها به ریاست حزب رسید و از کلینتون حمایت می کند، نسبت به یکی دیگر از خواسته های سندرز بدبین است: تبدیل همه مبارزات انتخاباتی دموکرات ها به انتخابات مقدماتی که حضور در آن برای مستقل ها و افراد غیرعضو آزاد باشد. این باعث برچیده شدن انجمن های حزبی آیوا (گردهم آیی های عجیبی با مشارکت پایین که پیش از هر فصل انتخاباتی شکل می گیرد) می شود، و دین با خنده ای توخالی اضافه می کند، من در همین موقعیت بودم و برای آن تلاش کردم.

شک نکنید که جنبش سندرز، چیز بزرگی است: تجمعات او ده ها هزار نفر را به خود جلب می کند، که در آن بعضی ها جملات معروف تر قهرمان خود را از بر می کنند. سوال سخت تر این است: چه قدر بزرگ؟ آیا این سناتور فقط باعث هیجان لیبرال ترین بخش رای دهنده ها شده؟ یا چنان که طرفداران برنی بر اساس نظرسنجی ها اصرار دارند، آرمان هایی را پایه گذاشته که اکثریت مردم آمریکا را با خود همراه می کند؟ آقای دین معتقد است همسایه ورمونتیش به درستی مسائلی را انتخاب کرده که برای اکثر آمریکایی ها نگران کننده است، که اولین آن ها زد و بندها و تقلب در اقتصاد است، اما هنوز راه حلی که اکثریت از آن حمایت کند ارائه نکرده.

احتمالا دین و بسیاری دیگر موافقند که سندرز می تواند قدرت پایدار ایجاد کند: با تغییر حزب از پایین به بالا؛ هرچند که این سناتور اهل ورمونت تنها چند سال است که پس از سال ها مستقل بودن برای رسیدن به کاخ سفید به عضویت دموکرات ها درآمده. آقای دین گروهی به نام دموکراسی برای آمریکا را تاسیس کرده، که ادعا می کند تا کنون ۱۰۰ نامزد را از شوراهای محلی به کنگره فرستاده است. بنا به پیش بینی دین، گروهی که سندرز از آن حمایت کند می تواند به راحتی ۲۰۰ میلیون دلار کمک مالی بگیرد و ۱۰۰۰ نامزد را انتخاب کند.

الیزابت هاید، از رهبران داوطلب سندرز در ایندیاناپولیس که از کمپین های چندساله برای به چپ کشاندن حزب خود صحبت می کند که در آن از تاکتیک های نفوذی استفاده کرده که جمهوری خواهان زمان زیادی آن را به کار برده اند، از چنین اتفاقی بسیار خوشحال می شود. در کوتاه مدت خانم هاید حاضر است اگر لازم باشد به خانم کلینتون رای دهد تا ترامپ را متوقف کند. بر اساس نظرسنجی ها، فقط او چنین نظری ندارد. جنبش سندرز می تواند میانه روهای دموکرات را برای سال های آینده به خوبی به چالش بکشد. اما گاهی اوقات انتخابات ها دقیقا معطوف به انتخاب گزینه کمتر شر می شود.