تلاش‌های ضدبرجامی دلواپسان
دلواپسان هنوز هم اصرار دارند «خبر مرگش» را بدهند. همین هفته گذشته «قبر» صنعت هسته‌ای را کندند که هیچ، پر‌کننده این قبر را هم معرفی کردند؛ علی‌اکبر صالحی، رییس سازمان انرژی اتمی.
روزنامه اعتماد: دلواپسان هنوز هم اصرار دارند «خبر مرگش» را بدهند. همین هفته گذشته «قبر» صنعت هسته‌ای را کندند که هیچ، پر‌کننده این قبر را هم معرفی کردند؛ علی‌اکبر صالحی، رییس سازمان انرژی اتمی.
روز ملی فناوری هسته‌ای برای مخالفان برجام شده بود روز حمله به توافق هسته‌ای. اما دلواپسان دیگر فقط به ساخت پوستر و ایراد سخنرانی‌های گاه و بی‌گاه بسنده نمی‌کنند. خلاقیت‌شان در فضای دانشگاه گل کرده رو به ماکت‌سازی و برقراری مراسم ختم آورده‌اند. در مراسم فاتحه‌خوانی خرما پخش می‌کنند تا تصویرشان از «مرگ صنعت هسته‌ای» کشور پیش چشم مخاطبان پررنگ‌تر و واقعی‌تر جلوه کند.
قبر صنعت هسته‌ای در دانشگاه
خلاقیت‌های «دلواپسانه» از روز ٢٢ فروردین در دانشگاه علوم پزشکی کرمان آغاز شد. همانجا که درست مقابل ورودی یکی از ساختمان‌ها، دانشجویان دلواپس «آرامگاه موقت شهید فناوری هسته‌ای» را پیش پای عابران قرار دادند. شهیدی که از نظر آنها روز تولدش همان روزی بود که محمود احمدی‌نژاد ده سال پیش آن «خبر خوش هسته‌ای» را به ملت ایران داد؛ روز ٢٠ فروردین ٨٥. با این تفسیر مشخص است که جلوی تاریخ مرگ آن چه نوشته شده بود؛ روز اجرای برجام یعنی ٢٤ دی ٩٤. دانشجویان دلواپس با این تصویر ساده خیلی راحت به مخاطب خود میگویند چیزی را که احمدی‌نژاد به این ملت هدیه داده بود، حسن روحانی از مملکت گرفت.
گو اینکه قبل از آن روز ٢٠ فروردین ٨٥، صنعت هسته‌ای ایران نه پیشینه‌ای در دولت‌های قبلی داشته و نه کسی کاری برای آن کرده بوده است. این هم البته جدای از مجادله بر سر اعلام تاریخ مرگ آن است. البته دلواپسان دانشجو در دانشگاه کرمان به همین هم بسنده نکرده‌اند و پای اعلام دلیل فوت این صنعت را در کشور نیز به سنگ قبر ابداعی خود باز کرده‌اند؛ «شهادت به بهانه حل مشکل معیشت مردم». این البته دیگر ابداع این دانشجویان نیست. حرفی است که از مدت‌ها قبل بزرگان جریان دلواپس روی آن اصرار دارند و انکارهای دولت هم تا حالا راه به جایی نبرده تا این عده قبول کنند که حسن روحانی و مدیرانش این‌قدرها هم همه‌چیز را به موضوع برجام و مذاکرات هسته‌ای پیوند نزده‌اند.
آگهی ترحیم به مثابه کارت دعوت
اما دو روز بعد از این اقدام، دانشگاه امیر کبیر تهران در انتظار خلاقیت‌های بیشتری بود. آنجا هم مراسم ختم صنعت هسته‌ای برگزار شد، هم دیوار مهربانی هسته‌ای به نمایش در آمد و هم صالحی با هیبتی جدید روی صحنه برده شد. برای مراسمی که انجمن اسلامی این دانشگاه برگزار کرده بود کارت دعوتی متفاوت تهیه شد. کارت دعوتی به شکل آگهی ترحیم؛ «با نهایت تاسف و تاثر درگذشت نابهنگام جوان ناکام و امید فردای یک ملت، مرحوم مغفور شادروان رآکتور آب سنگین اراک، نواده گرامی صنعت هسته‌ای و برادرخوانده رآکتور تحقیقاتی را به اطلاع کلیه دوستان و آشنایان می‌رسانیم.» یک آگهی ترحیم دیگر هم برای مراسم یادبود «پیشرفت صنعت بومی انرژی هسته‌ای» برای این مراسم چاپ و توزیع شده بود.
نا گفته معلوم است پشت درهای سالنی که دعوتنامه مراسمش با آگهی ترحیم رآکتور اراک مزین شده، چه خبر است. دلواپسان می‌خواهند با شوخی و طنز به دولت بگویند که حتی بعد از اجرای برجام هم هیچگونه شوخی ندارند. امید آنها اگر تا دیروز متوجه به بن‌بست رسیدن مذاکرات بود، امروز متوجه توقف اجری برجام شده است. برجامی که تلاش دارند آن را در ترادف با یک «هیچ» بزرگ برای ملت ایران قرار دهند. آنها تابلوی این «هیچ» را هم طراحی کرده‌اند.
حراج هسته‌ای روی دیوار مهربانی
دلواپسان دانشجو در دانشگاه امیر کبیر از پدیده دیوار مهربانی هم نگذشتند. دیواری که اگر در فضای خیابان قرار بود معنای انسانیت را گسترش دهد، برای آنها در این جلسه باید محلی می‌شد از نمایش «فاجعه هسته‌ای». بالای یک طرف دیوار نوشته شده بود «لازم نداری بردار» و بالای طرف دیگر «لازم نداری بذار». طبق آرایش این دیوار دولت ایران در لیست چیزهایی که لازم نداشت مواردی مثل سوخت اتمی و رآکتورها و سانتریفیوژها و در یک کلام کل صنعت هسته‌ای کشور را گذاشته بود و در طرف دیگر قرار بود چند پفک و چیپس را بردار. چیزهایی از نظر طراحان این دیوار غربی‌ها برای ایران گذاشته بودند. این همان مفهوم «هیچ» بود که دلواپسان اصرار دارند می‌شود تمام داده‌ها و ستانده‌های ایران در برجام را در غالب آن تفسیر کرد و توزیع داد.
صالحی و سیمان، در تناسبی متفاوت
اما اوج خلاقیت‌ها به جایی بر می‌گشت که دانشجویان دلواپس علی اکبر صالحی را بر روی صحنه نمایش خود بر‌کشیدند. آن هم با هیاتی خاص که خیلی‌ها آن را توهین‌آمیز خوانده‌اند. این ماکت علی‌اکبر صالحی را در حالی به تصویر کشیده که مشغول ساخت بتون و سیمان است. کاربرد این سیمان هم البته نا‌گفته مشخص است؛ برای ریختن در قلب رآکتور اراک. موضوعی که بیش از نه ماه است علی‌اکبر صالحی درباره آن توضیح می‌دهد اما گویا کسی توضیحات او را متوجه نمی‌شود.
نمایش صالحی در حالت بتون‌ریزی و ساخت سیمان در حالی رخ داده که همین چند روز پیش خبرهای جدیدی از پیشرفت به روز‌سازی این رآکتور منتشر شده بود. علی اکبر صالحی بارها توضیح داده که ریختن بتون در قلب رآکتور اراک در واقع به معنای از بین بردن دیگی است که در این قلب قرار دارد. آن هم به این دلیل که به دلیل خطرات بعدی این دیگ قابل استفاده نباشد.
سانسور دستاوردها
همه این اتفاقات در روزهای اخیر در حالی توسط دانشجویان دلواپس صورت گرفته که روز بیستم فروردین‌ماه با حضور حسن روحانی از ١٢دستاورد جدید هسته‌ای کشور رونمایی شده بود. مخالفان برجام در حملات اخیر خود به توافق هسته‌ای و دولت هیچ اشاره‌ای به این ١٢دستاورد جدید نداشته‌اند و تقریبا هیچ‌کدام از آنها یادی از این اتفاق نکرده‌اند. احتمالا به خاطر اینکه یاد کردن از این دستاوردها باید با پاسخ به این سوال ادامه می‌یافت که با این وجود آیا برجام تماما ضرر و زیان برای کشور بوده و مهم‌تر اینکه آیا با این دستاوردها می‌توان هنوز بر تعطیلی صنعت هسته‌ای کشور تاکید کرد؟ دستاوردهای اخیر هسته‌ای کشور در در حوزه‌های لیزر، سوخت، سلامت و همچنین دو نوع سانتریفیوژ پیشرفته به نام زونار و اولترا هستند.
در این میان انحصار ساخت سانتریفیوژهای زونار و اولترا در جهان در اختیار امریکا و ژاپن بود که با موفقیت سازمان انرژی اتمی در تولید این دستگاه‌ها توانستیم این انحصار را بشکنیم و به سومین کشور تولیدکننده آن تبدیل شویم. موفقیتی که هیچ جایی در نمایش اخیر دلواپسان پیدا نکرد. آنها تنها می‌خواستند خبر مرگ صنعت هسته‌ای کشور به دلیل اجرای برجام را به مخاطب خود القا کنند و از این هدف، ذره‌ای فروگذار نکردند.
دلواپسی اقتصادی مقابل وزارت اقتصاد
منتقدان دولت حالا رو به تجمعات اقتصادی آورده‌اند. آنها عجله دارند. عجله برای بهبود وضعیت اقتصادی و دیدن نتایج برجام در سفره مردم. همان برجامی که البته قبولش هم ندارند. تا قبل از برجام می‌گفتند دولت همه‌چیز را پای توافق هسته‌ای گذاشته و حالا درست سه ماه بعد از آغاز اجرای برجام میگویند نتایج این توافق کجای جیب مردم است. البته این را از همان روز اول هم می‌گفتند اما از دیروز فاز جدید مخالفت‌خوانی‌ها کلید خورده است. اگر تا قبل از برجام بهانه‌ها دفاع از «حق مسلم ملت» بود حالا «رسیدگی به مشکلات اقتصادی» بهانه آنها شده تا به خیابان بیایند. ساختمان وزارت اقتصاد و دارایی نخستین هدف آنها بود.
دیروز به سبک همان دلواپسی‌های هسته‌ای مقابل وزارت اقتصاد رفته بودند تا بر اجرای دقیق سیاست‌های اقتصاد مقاومتی تاکید کنند. سبک تجمع دیروز هم به همان سبک تجمعات هسته‌ای بود. چند سخنرانی تند و یک بیانیه در پایان. حجت‌الله عبدالملکی، استاد اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع) با حضور در تجمع دانشجویان اظهار داشت: عملیاتی شدن اقتصاد مقاومتی مستلزم آن است که چهار جبهه فعال شود جبهه اول، جبهه علمی است که دانشجویان نقش موثری در آن دارند. جبهه دوم، جبهه فرهنگی است که باید گفتمان‌سازی شود و باید این در ذهن مردم جا بگیرد که ما می‌توانیم یک اقتصاد بومی داشته باشیم، مبتنی بر قرآن و مبتنی بر معارف اهل بیت که این الگو می‌تواند مشکلات اقتصاد مقاومتی ما را حل کند.
عبدالملکی، عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق (ع) نخستین سخنران آنها بود که می‌گفت: وزارت اقتصاد به جای اینکه وقت خودش را برای هیات‌های خارجی که به دنبال تسخیر بازارهای ایران هستند هدر بدهد، صرف ١٤ هزار بنگاه اقتصادی و کارگاه‌های تولیدی کند که تعطیل شده و یا در حال تعطیل شدن هستند. وزارت اقتصاد وقت خودش را صرف کسبه، اصناف و تولیدکنندگان کند نه صرف ١٦٠ هیات خارجی که هدفی جز واردات ندارند و برای سرمایه‌گذاری نیامده‌اند. او با تاکید براینکه عملکرد وزارت اقتصاد مثبت نیست، تاکید کرد: وزیر اقتصاد باید دیدگاه اقتصادی دوستانش را در دولت عوض کند و البته اظهارنظرهای خودش را نیز تغییر دهد. عبدالملکی یادآور شد: مقام معظم رهبری از مشکلات مردم مانند بیکاری، رکود و تورم سخن گفته‌اند و وزیر اقتصاد به جای اینکه نامه بنویسد و بگوید که مشکلات را حل کرده‌ایم باید می‌گفت ما مشکلات را قبول داریم و تمام تلاش‌مان را برای رفع آن انجام می‌دهیم. پیش‌بینی عبدالملکی از اوضاع اقتصادی آینده کشور، بدتر شدن شرایط بود.
در ادامه این تجمع حسین زینلیان، دبیرکل اتحادیه جامعه‌اسلامی دانشجویان اظهار داشت: امروز مردم کشورمان با مشکلات اقتصادی و معیشتی فراوانی مانند رکود، تورم و بیکاری روبه‌رو هستند و متاسفانه برخی مسوولان هیچ اقدامی برای رفع این مشکلات انجام نمی‌دهند. این فعال دانشجویی تاکید کرد: تا کی قرار است جنس چینی و غربی به کشور وارد شود، پس کی قرار است مسوولان به داد تولیدکنندگان خودمان برسند. ما امروز به عنوان نماینده مردم، نه به عنوان حزب یا جناح سیاسی، آمده‌ایم تا بگوییم به فکر مستضعفان و مظلومان باشید.
زینلیان تصریح کرد: خدایا شاهد باش که امروز ما در ٢٥ فروردین ٩٥ اینجا جمع شده‌ایم و نسبت به مشکلات اقتصادی مردم که آنها را به‌شدت آزار می‌دهد، بی‌تفاوت نیستیم و نبوده‌ایم. پایان این تجمع هم با خواندن بیانیه مشترک تجمع‌کنندگان همراه بود. بیانیه‌ای که در آن تاکید شده بود که «امیدواریم شاهد نباشیم که در پایان سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» تنها چیزی که عاید مردم شود حرف، شعار و وعده‌ها و گزارش‌های رنگارنگی باشد که زندگی مردم را سامان نمی‌دهد.» در ادامه بیانیه آمده است: امروز بعد از مدت‌ها به جوانان این کشور اجازه دادند مطالبات اقتصادی مردم را سر دست گرفته و از مسوولان اقتصادی مطالبه کنند. امروز تورم، رکود، بیکاری و عدم شفافیت مالی و اقتصادی و مالیاتی در کشور فاصله میان فقیر و غنی را روز به روز بیشتر می‌کند و عده‌ای هنوز شعارگونه با اقتصاد و معیشت مردم برخورد می‌کنند.
روز ملی فناوری هسته‌ای برای مخالفان برجام شده بود روز حمله به توافق هسته‌ای. اما دلواپسان دیگر فقط به ساخت پوستر و ایراد سخنرانی‌های گاه و بی‌گاه بسنده نمی‌کنند. خلاقیت‌شان در فضای دانشگاه گل کرده رو به ماکت‌سازی و برقراری مراسم ختم آورده‌اند. در مراسم فاتحه‌خوانی خرما پخش می‌کنند تا تصویرشان از «مرگ صنعت هسته‌ای» کشور پیش چشم مخاطبان پررنگ‌تر و واقعی‌تر جلوه کند.
قبر صنعت هسته‌ای در دانشگاه
خلاقیت‌های «دلواپسانه» از روز ٢٢ فروردین در دانشگاه علوم پزشکی کرمان آغاز شد. همانجا که درست مقابل ورودی یکی از ساختمان‌ها، دانشجویان دلواپس «آرامگاه موقت شهید فناوری هسته‌ای» را پیش پای عابران قرار دادند. شهیدی که از نظر آنها روز تولدش همان روزی بود که محمود احمدی‌نژاد ده سال پیش آن «خبر خوش هسته‌ای» را به ملت ایران داد؛ روز ٢٠ فروردین ٨٥. با این تفسیر مشخص است که جلوی تاریخ مرگ آن چه نوشته شده بود؛ روز اجرای برجام یعنی ٢٤ دی ٩٤. دانشجویان دلواپس با این تصویر ساده خیلی راحت به مخاطب خود میگویند چیزی را که احمدی‌نژاد به این ملت هدیه داده بود، حسن روحانی از مملکت گرفت.
گو اینکه قبل از آن روز ٢٠ فروردین ٨٥، صنعت هسته‌ای ایران نه پیشینه‌ای در دولت‌های قبلی داشته و نه کسی کاری برای آن کرده بوده است. این هم البته جدای از مجادله بر سر اعلام تاریخ مرگ آن است. البته دلواپسان دانشجو در دانشگاه کرمان به همین هم بسنده نکرده‌اند و پای اعلام دلیل فوت این صنعت را در کشور نیز به سنگ قبر ابداعی خود باز کرده‌اند؛ «شهادت به بهانه حل مشکل معیشت مردم». این البته دیگر ابداع این دانشجویان نیست. حرفی است که از مدت‌ها قبل بزرگان جریان دلواپس روی آن اصرار دارند و انکارهای دولت هم تا حالا راه به جایی نبرده تا این عده قبول کنند که حسن روحانی و مدیرانش این‌قدرها هم همه‌چیز را به موضوع برجام و مذاکرات هسته‌ای پیوند نزده‌اند.
آگهی ترحیم به مثابه کارت دعوت
اما دو روز بعد از این اقدام، دانشگاه امیر کبیر تهران در انتظار خلاقیت‌های بیشتری بود. آنجا هم مراسم ختم صنعت هسته‌ای برگزار شد، هم دیوار مهربانی هسته‌ای به نمایش در آمد و هم صالحی با هیبتی جدید روی صحنه برده شد. برای مراسمی که انجمن اسلامی این دانشگاه برگزار کرده بود کارت دعوتی متفاوت تهیه شد. کارت دعوتی به شکل آگهی ترحیم؛ «با نهایت تاسف و تاثر درگذشت نابهنگام جوان ناکام و امید فردای یک ملت، مرحوم مغفور شادروان رآکتور آب سنگین اراک، نواده گرامی صنعت هسته‌ای و برادرخوانده رآکتور تحقیقاتی را به اطلاع کلیه دوستان و آشنایان می‌رسانیم.» یک آگهی ترحیم دیگر هم برای مراسم یادبود «پیشرفت صنعت بومی انرژی هسته‌ای» برای این مراسم چاپ و توزیع شده بود.
نا گفته معلوم است پشت درهای سالنی که دعوتنامه مراسمش با آگهی ترحیم رآکتور اراک مزین شده، چه خبر است. دلواپسان می‌خواهند با شوخی و طنز به دولت بگویند که حتی بعد از اجرای برجام هم هیچگونه شوخی ندارند. امید آنها اگر تا دیروز متوجه به بن‌بست رسیدن مذاکرات بود، امروز متوجه توقف اجری برجام شده است. برجامی که تلاش دارند آن را در ترادف با یک «هیچ» بزرگ برای ملت ایران قرار دهند. آنها تابلوی این «هیچ» را هم طراحی کرده‌اند.
حراج هسته‌ای روی دیوار مهربانی
دلواپسان دانشجو در دانشگاه امیر کبیر از پدیده دیوار مهربانی هم نگذشتند. دیواری که اگر در فضای خیابان قرار بود معنای انسانیت را گسترش دهد، برای آنها در این جلسه باید محلی می‌شد از نمایش «فاجعه هسته‌ای». بالای یک طرف دیوار نوشته شده بود «لازم نداری بردار» و بالای طرف دیگر «لازم نداری بذار». طبق آرایش این دیوار دولت ایران در لیست چیزهایی که لازم نداشت مواردی مثل سوخت اتمی و رآکتورها و سانتریفیوژها و در یک کلام کل صنعت هسته‌ای کشور را گذاشته بود و در طرف دیگر قرار بود چند پفک و چیپس را بردار. چیزهایی از نظر طراحان این دیوار غربی‌ها برای ایران گذاشته بودند. این همان مفهوم «هیچ» بود که دلواپسان اصرار دارند می‌شود تمام داده‌ها و ستانده‌های ایران در برجام را در غالب آن تفسیر کرد و توزیع داد.
صالحی و سیمان، در تناسبی متفاوت
اما اوج خلاقیت‌ها به جایی بر می‌گشت که دانشجویان دلواپس علی اکبر صالحی را بر روی صحنه نمایش خود بر‌کشیدند. آن هم با هیاتی خاص که خیلی‌ها آن را توهین‌آمیز خوانده‌اند. این ماکت علی‌اکبر صالحی را در حالی به تصویر کشیده که مشغول ساخت بتون و سیمان است. کاربرد این سیمان هم البته نا‌گفته مشخص است؛ برای ریختن در قلب رآکتور اراک. موضوعی که بیش از نه ماه است علی‌اکبر صالحی درباره آن توضیح می‌دهد اما گویا کسی توضیحات او را متوجه نمی‌شود.
نمایش صالحی در حالت بتون‌ریزی و ساخت سیمان در حالی رخ داده که همین چند روز پیش خبرهای جدیدی از پیشرفت به روز‌سازی این رآکتور منتشر شده بود. علی اکبر صالحی بارها توضیح داده که ریختن بتون در قلب رآکتور اراک در واقع به معنای از بین بردن دیگی است که در این قلب قرار دارد. آن هم به این دلیل که به دلیل خطرات بعدی این دیگ قابل استفاده نباشد.
سانسور دستاوردها
همه این اتفاقات در روزهای اخیر در حالی توسط دانشجویان دلواپس صورت گرفته که روز بیستم فروردین‌ماه با حضور حسن روحانی از ١٢دستاورد جدید هسته‌ای کشور رونمایی شده بود. مخالفان برجام در حملات اخیر خود به توافق هسته‌ای و دولت هیچ اشاره‌ای به این ١٢دستاورد جدید نداشته‌اند و تقریبا هیچ‌کدام از آنها یادی از این اتفاق نکرده‌اند. احتمالا به خاطر اینکه یاد کردن از این دستاوردها باید با پاسخ به این سوال ادامه می‌یافت که با این وجود آیا برجام تماما ضرر و زیان برای کشور بوده و مهم‌تر اینکه آیا با این دستاوردها می‌توان هنوز بر تعطیلی صنعت هسته‌ای کشور تاکید کرد؟ دستاوردهای اخیر هسته‌ای کشور در در حوزه‌های لیزر، سوخت، سلامت و همچنین دو نوع سانتریفیوژ پیشرفته به نام زونار و اولترا هستند.
در این میان انحصار ساخت سانتریفیوژهای زونار و اولترا در جهان در اختیار امریکا و ژاپن بود که با موفقیت سازمان انرژی اتمی در تولید این دستگاه‌ها توانستیم این انحصار را بشکنیم و به سومین کشور تولیدکننده آن تبدیل شویم. موفقیتی که هیچ جایی در نمایش اخیر دلواپسان پیدا نکرد. آنها تنها می‌خواستند خبر مرگ صنعت هسته‌ای کشور به دلیل اجرای برجام را به مخاطب خود القا کنند و از این هدف، ذره‌ای فروگذار نکردند.
دلواپسی اقتصادی مقابل وزارت اقتصاد
منتقدان دولت حالا رو به تجمعات اقتصادی آورده‌اند. آنها عجله دارند. عجله برای بهبود وضعیت اقتصادی و دیدن نتایج برجام در سفره مردم. همان برجامی که البته قبولش هم ندارند. تا قبل از برجام می‌گفتند دولت همه‌چیز را پای توافق هسته‌ای گذاشته و حالا درست سه ماه بعد از آغاز اجرای برجام میگویند نتایج این توافق کجای جیب مردم است. البته این را از همان روز اول هم می‌گفتند اما از دیروز فاز جدید مخالفت‌خوانی‌ها کلید خورده است. اگر تا قبل از برجام بهانه‌ها دفاع از «حق مسلم ملت» بود حالا «رسیدگی به مشکلات اقتصادی» بهانه آنها شده تا به خیابان بیایند. ساختمان وزارت اقتصاد و دارایی نخستین هدف آنها بود.
دیروز به سبک همان دلواپسی‌های هسته‌ای مقابل وزارت اقتصاد رفته بودند تا بر اجرای دقیق سیاست‌های اقتصاد مقاومتی تاکید کنند. سبک تجمع دیروز هم به همان سبک تجمعات هسته‌ای بود. چند سخنرانی تند و یک بیانیه در پایان. حجت‌الله عبدالملکی، استاد اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع) با حضور در تجمع دانشجویان اظهار داشت: عملیاتی شدن اقتصاد مقاومتی مستلزم آن است که چهار جبهه فعال شود جبهه اول، جبهه علمی است که دانشجویان نقش موثری در آن دارند. جبهه دوم، جبهه فرهنگی است که باید گفتمان‌سازی شود و باید این در ذهن مردم جا بگیرد که ما می‌توانیم یک اقتصاد بومی داشته باشیم، مبتنی بر قرآن و مبتنی بر معارف اهل بیت که این الگو می‌تواند مشکلات اقتصاد مقاومتی ما را حل کند.
عبدالملکی، عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق (ع) نخستین سخنران آنها بود که می‌گفت: وزارت اقتصاد به جای اینکه وقت خودش را برای هیات‌های خارجی که به دنبال تسخیر بازارهای ایران هستند هدر بدهد، صرف ١٤ هزار بنگاه اقتصادی و کارگاه‌های تولیدی کند که تعطیل شده و یا در حال تعطیل شدن هستند. وزارت اقتصاد وقت خودش را صرف کسبه، اصناف و تولیدکنندگان کند نه صرف ١٦٠ هیات خارجی که هدفی جز واردات ندارند و برای سرمایه‌گذاری نیامده‌اند. او با تاکید براینکه عملکرد وزارت اقتصاد مثبت نیست، تاکید کرد: وزیر اقتصاد باید دیدگاه اقتصادی دوستانش را در دولت عوض کند و البته اظهارنظرهای خودش را نیز تغییر دهد. عبدالملکی یادآور شد: مقام معظم رهبری از مشکلات مردم مانند بیکاری، رکود و تورم سخن گفته‌اند و وزیر اقتصاد به جای اینکه نامه بنویسد و بگوید که مشکلات را حل کرده‌ایم باید می‌گفت ما مشکلات را قبول داریم و تمام تلاش‌مان را برای رفع آن انجام می‌دهیم. پیش‌بینی عبدالملکی از اوضاع اقتصادی آینده کشور، بدتر شدن شرایط بود.
در ادامه این تجمع حسین زینلیان، دبیرکل اتحادیه جامعه‌اسلامی دانشجویان اظهار داشت: امروز مردم کشورمان با مشکلات اقتصادی و معیشتی فراوانی مانند رکود، تورم و بیکاری روبه‌رو هستند و متاسفانه برخی مسوولان هیچ اقدامی برای رفع این مشکلات انجام نمی‌دهند. این فعال دانشجویی تاکید کرد: تا کی قرار است جنس چینی و غربی به کشور وارد شود، پس کی قرار است مسوولان به داد تولیدکنندگان خودمان برسند. ما امروز به عنوان نماینده مردم، نه به عنوان حزب یا جناح سیاسی، آمده‌ایم تا بگوییم به فکر مستضعفان و مظلومان باشید.
زینلیان تصریح کرد: خدایا شاهد باش که امروز ما در ٢٥ فروردین ٩٥ اینجا جمع شده‌ایم و نسبت به مشکلات اقتصادی مردم که آنها را به‌شدت آزار می‌دهد، بی‌تفاوت نیستیم و نبوده‌ایم. پایان این تجمع هم با خواندن بیانیه مشترک تجمع‌کنندگان همراه بود. بیانیه‌ای که در آن تاکید شده بود که «امیدواریم شاهد نباشیم که در پایان سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» تنها چیزی که عاید مردم شود حرف، شعار و وعده‌ها و گزارش‌های رنگارنگی باشد که زندگی مردم را سامان نمی‌دهد.» در ادامه بیانیه آمده است: امروز بعد از مدت‌ها به جوانان این کشور اجازه دادند مطالبات اقتصادی مردم را سر دست گرفته و از مسوولان اقتصادی مطالبه کنند. امروز تورم، رکود، بیکاری و عدم شفافیت مالی و اقتصادی و مالیاتی در کشور فاصله میان فقیر و غنی را روز به روز بیشتر می‌کند و عده‌ای هنوز شعارگونه با اقتصاد و معیشت مردم برخورد می‌کنند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر