خوشبختانه مسئولان جشنواره و متولیان موسیقی و همه کسانی که دستاندرکار بودند، خیلی زود به این نکته پی بردند و آقای عقیلی از آنچه گفته بودند، مبرا شد. من با اینکه یک نفر با رسانهای مصاحبه کند و به آن خاطر جلوی فعالیت هنریاش را بگیرند، بسیار مخالفم. این نوع از برخورد با مفهوم آزاداندیشی مغایر است.
گروه «وزیری» به سرپرستی کیوان ساکت جمعه شب (۲۳ بهمنماه)درحالی میزبان مخاطبان شرکتکننده در سیویکمین جشنواره موسیقی فجر بود که سالار عقیلی در این کنسرت حضور پیدا کرد.. «شهروند» به بهانه حضور گروه وزیری در سیویکمین جشنواره موسیقی فجر با کیوان ساکت گفتوگو کرده است که «برترین ها» خلاصه ای از آن را پیش روی شما می گذارد:
در ابتدا کمی درباره رپرتواری که ارکستر وزیری در جشنواره سیویکم فجر اجرا کرد، صحبت کنید؛ چرا این قطعات را برای اجرا انتخاب کردید؟
آهنگهایی که برای اجرا در جشنواره موسیقی فجر انتخاب کرده بودیم به نحوی در کنار هم قرار گرفته بودند که هم از یک طرف امکان ارتباط برقرار کردن با نسل جوان را داشته باشد و هم از سوی دیگر آرامشی كه موسیقی ایرانی به آن نیازمند است را القا کند. بههرحال یکی از پایههای اصلی موسیقی ایرانی متانت و آرامشی است که چه در تکنوازی و چه در کار ارکستر بایستی لحاظ شوند.
از سوی دیگر این کار میتواند به گسترههای صوتی موجود در یک مایه هم بپردازد....
دقیقا؛ ما سعی کردیم آیتمهای مختلفی را در این اجرا رعایت کنیم. سعی ما این بود که این کارها برای جوانها هیجان داشته باشد؛ برای کسانی که سن بالاتری دارند خاطرهآمیز باشد و در ضمن برای هر دو گروه هم لطافت داشته باشد.
شما در بین ارکستراسیون و تنظیم برای ارکستر به تکنوازی هم توجه دارید؛ چرا این نوع خاص از تکنوازی را مدنظر قرار دادهاید؟
در تکنوازیهایی که سعی کردهام در بین کارهای ارکسترال بگنجانم در کنار توجه به اصالتها و تمرکز بر روی موسیقی دستگاهی سعی کردهام تکنوازیها را از فضایی که تا پیش از این مرسوم بوده تا حدودی خارج کنم.
تکنوازی گذشتگان بهخصوص نوعی از آنکه فقط براساس ردیف دستگاهی است ایجاد محدودیت میکند و در حوزه بیان کار شما را دشوار میکند؛ بنابراین ممکن است شخص نتواند ارتباطی را که امروزه همه ما از آن دم میزنیم، با مخاطب نسل جوان برقرار کند؛ زیرا آنچه همه ما نگرانش هستیم همین بیهویتی است که گریبانگیر نسل جوان شده و هر روز هم دارد گسترش پیدا میکند. بنابراین شاید این اجراها بتواند سلیقه را به سمت نسل جوان برگرداند و آن حس بیهویتی را هم کمرنگ کند.
واژه شیریننوازی یکی از آن واژههایی است که در دهههای اخیر به تفکیک معنای خاصی به خود گرفته است؛ این نکته را مطرح کردم تا از شما بپرسم تا چه حد اهمیت دارد موزیسین محدودهها را در حدودی که ماهیت قلب نشود تغییر دهد و به حس و آن خود و مخاطبش احترام بگذارد؟
در ابتدا بگذارید این سوال را از شما بپرسم که مگر موسیقی باید تلخ باشد؟ موسیقی قطعا باید شیرین باشد. سوای این مزاح کوتاه، باید بگویم جانمایه موسیقی ایرانی براساس کلام و شعر پارسی استوار شده و روی پای خود ایستاده است. نامآورانی چون سعدی، حافظ، مولانا ازجمله ستونهای این سنت ادبی هستند.
حافظ میگوید: «شکرشکن شوند جمله طوطیان هند/ زین قند پارسی که به بنگاله میرود». شعر پارسی وقتی از زبان بزرگانی چون حافظ شنیده میشود، بسیار شیرین و دلپذیر است. بنابراین موسیقی که براساس این سنت ادبی و براساس جانمایههای شعر پارسی ارایه میشود قطعا باید از همین شیرینی بهرهمند باشد. حالا این موسیقی چه غمناک و اندوهبار باشد، چه بخواهد مفاهیم شکوهمند را بیان کند و چه بخواهد مفاهیم طربانگیز و شاد را بیان کند، شیرینی و لطافت از چاشنیهای مهم آن به حساب میآید.
به نظر میرسد قاطبه موزیسینهای موسیقی ایرانی که به ردیف دستگاهی پایبند هستند، از مایههای موسیقی نواحی بهطور مستقیم استفاده نمیکنند. شما اما بهطور مستقیم از این المانها استفاده میکنید. چرا؟
من همیشه گفتهام استفاده از واژه موسیقی سنتی واژه مناسبی برای نشان دادن موسیقی ایرانی نیست. به نظر میرسد واژه موسیقی ملی ایران ترکیب مناسبتری برای رساندن مقصود است. چراکه تمام آواها و آهنگهایی که در ردیف موسیقی ما است، برگرفته از الحان و آهنگهایی است که از اقوام مختلفی که در اقلیمی به نام ایران زندگی میکنند، وارد ردیف دستگاهی شده است.
این اقوام موسیقی و نغمات خود را وارد ردیف موسیقی دستگاهی کردهاند. با توجه به این شناخت من از موسیقی نواحی بهطور مستقیم و بلاواسطه استفاده میکنم.
کمی هم درباره حضور سالار عقیلی در ارکستر صحبت کنید. با توجه به رپرتواری که برای اجرای کنسرت وزیری درنظر گرفته بودید، آیا از اجرای سالار عقیلی راضی بودید؟
سالار عقیلی خواننده خوب و توانایی است و در شب کنسرت وزیری هم با توجه به اینکه اجرای سنگینی داشتیم و قطعات از لحاظ ریتم و کار بسیار دشوار بودند، هم او و هم گروه بسیار خوب از عهده اجرا برآمدند.
بازگشت سالار عقیلی به جشنواره فجر پس از اتفاقاتی که شما هم به خوبی درجریان آنها قرار دارید، باعث اعتراض برخی از خوانندگان موسیقی پاپ شد. آنها معتقد بودند این نوع از بازگشت منصفانه نیست چراکه خود آنها در موارد مشابه ممنوعالفعالیت شدهاند. ازسوی دیگر برخی از صاحبنظران هم معتقدند بازگشت این خواننده نامآشنا را باید به فال نیک گرفت زیرا این خود استفاده از ظرفیتهاست. به نظر شما آیا شیوه برخورد با سالار عقیلی باید با آنچه اتفاق افتاد، فرق میکرد؟
نه. به نظر من باید دید مصاحبهکننده چه کسی است. اگر مصاحبهکننده یک شخص سیاسی باشد، مسأله خیلی متفاوت است. ازسوی دیگر مصاحبهای که در آن فقط و فقط درباره مفاهیم هنری صحبت شده است، نباید باعث شود یکی از هنرمندان خوب کشورمان از روی صحنه آمدن محروم شود. این برخورد اصلا منصفانه نیست.
خوشبختانه مسئولان جشنواره و متولیان موسیقی و همه کسانی که دستاندرکار بودند، خیلی زود به این نکته پی بردند و آقای عقیلی از آنچه گفته بودند، مبرا شد. من با اینکه یک نفر با رسانهای مصاحبه کند و به آن خاطر جلوی فعالیت هنریاش را بگیرند، بسیار مخالفم. این نوع از برخورد با مفهوم آزاداندیشی مغایر است.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر