چرا «لانتوری» دیده نشد؟

محمدعلی طالبی با نوشتن یادداشتی از حضور نداشتن فیلم «لانتوری» در بخش مسابقه جشنواره انتقاد کرد.

خبرآنلاین: محمدعلی طالبی با نوشتن یادداشتی از حضور نداشتن فیلم «لانتوری» در بخش مسابقه جشنواره انتقاد کرد.

او در این یادداشت نوشته است: «تقریبا بیشتر فیلم‌های امسال فستیوال فجر را دیدم و از نظر من؛ مهم‌ترین و بهترین فیلم امسال، لانتوری است. همچنین بهترین فیلمنامه، کارگردانی و بهترین بازیگری نقش اول زن و مرد و بهترین صداگذاری و گریم متعلق به این فیلم است. به‌نظر می‌رسد که هئیت ژوری فستیوال فجر رسما این فیلم را از لیست خود خارج کرده‌اند.

او در این یادداشت افزوده است: گاهی دیدن واقعیت‌های اجتماعی سخت است اما جهان ناتورئالیستی این فیلم پیچیده و دشوار را باید شناخت و دید. لانتوری تیغ را روی چشم می‌گذارد و بی‌مهابا، می‌برد. کاری که سال‌ها پیش لوئیس بونوئل کرد. رضا درمیشیان بسیار مسئولانه مشکلات جامعه را بررسی می‌کند. در پشت تصاویر خشونت‌بار فیلم، احساس دلسوزی او را درباره آدم‌های جنایت‌کار و قربانی می‌توان دید. فیلم به ثبت تاریخی روزگاری پرداخته است که در آن، همه جوانان قربانی خشونت شده‌اند.

این کارگردان تصریح کرده است: لانتوری فرم جذاب و مدرنی نیز دارد و درمیشیان نشان می‌دهد که در پی زبان‌آوری جدید در سینماست؛ یا لااقل تلاش صادقانه‌ای را در این مسیر انجام داده است. وجه تمایز این فیلم نیز در بقیه آثار به نمایش گذاشته شده در فستیوال فجر، نگاه جست‌وجوگر فیلمساز به فرم و محتواست.

پرداختن به موضوع اسیدپاشی در ایران مسئله بسیار مهمی‌ است که کارگردان به‌درستی به آن پرداخته است. بازی مریم پالیزبان به‌عنوان یک زن قربانی خشونت، یکی از ماندگارترین بازی‌های سینمای ایران است و در سکانس‌های پیچیده پس از اسیدپاشی یادآور بازی‌های آثار روبر برسون است؛ یک صورت متلاشی و سنگی با لب‌هایی سرد و سوخته می‌گوید، بخشیدم! بی‌آن‌که به دام ملودارم بیفتد. بی آنکه بخواهد ترحمی را برانگیزاند. درست مانند پای قطع شده تریستانای بونوئل به شکلی غیرمسقیم از دردناک‌ترین بی‌رحمی‌ها در یک جامعه می‌گوید.

طالبی در پایان یادداشت خود تاکید کرده است: در باره لانتوری بسیار می‌توان نوشت و گفت؛ چراکه این فیلم پس از دیده شدن تازه در ذهن شروع می‌شود و رهایت نمی‌کند.