بیضایی و مهرجویی روی دیوار مهربانی
تعدادی از سینماگران از اجرای طرحی به نام «فیلم‌هایی که دوست داشتیم» به‌عنوان برنامه‌ای برای حمایت از سینماگران کم‌بضاعت خبر دادند و ابراز امیدواری کردند که این طرح بتواند «دیوار مهربانی سینما» شود.
ایسنا: این طرح با مشارکت سینماگرانی مانند فرشته طائرپور (تهیه‌کننده)، رسول صدرعاملی (کارگردان)، مجید مظفری (بازیگر) در کنار نازنین کریمی (بازیگر و کارگردان تئاتر) اجرا می‌شود و در آن، بخشی از فیلمنامههای نوستالژیک و مطرح سینما مانند آثار بهرام بیضایی، ناصر تقوایی، داریوش مهرجویی، بهمن فرمان‌آرا و زنده‌یاد علی حاتمی به‌عنوان هنرمندان نسل اول سینمای ایران بازخوانی و نمایش داده می‌شود و عواید برگزاری این برنامه به زنان کم‌بضاعت سینما اختصاص خواهد یافت.
فرشته طائرپور با اشاره به جزییاتی درباره شکل‌گیری این طرح، گفت: در تمام دنیا، حرکت‌های مردمی با حضور اقشار مرجع آن جامعه همچون ورزشکاران و هنرمندان پیاپی تکرار می‌شود. این حرکت‌ها به‌منظور حمایت از یک اتفاق، کمک به یک جریان یا پیشگیری از یک اتفاق ناخوشایند است که با هدف جلب توجه افکار عمومی و با اتکا به حمایت‌های مردم انجام می‌شود.
این تهیه‌کننده سینما با اشاره به برگزاری مراسم گلریزان و جشن‌های نیکوکاری به‌عنوان بخشی از حرکت‌های اجتماعی و حمایتی در ایران، یادآوری کرد: حضور هنرمندان سرمایه بالقوه‌ی ارزشمندی است که می‌تواند در این‌گونه حرکت‌ها تأثیر بسزایی داشته باشد.
طائرپور که اول بهمن ماه در یک نشست سخن می‌گفت، بیان کرد: مهمترین سرمایه سینماگران، فیلم‌های‌شان است و ما با این دیدگاه و با اتکا به این سرمایه، طرح «فیلم‌هایی که دوست داشتیم» را برای حمایت از هنرمندان نیازمند و با حفظ آبروی آن‌ها اجرا می‌کنیم. در این طرح، بخشی از فیلمنامههای خاطره‌انگیز سینما با حضور هنرمندان سینما و تئاتر در قالب برنامه‌های فیلمنامه‌خوانی و نمایش فیلم به اجرا درمی‌آید و عواید فروش برنامه‌ها، به زنان سینماگر کم‌بضاعت اختصاص پیدا می‌کند.
او با اشاره به تلاش‌هایی که هنرمندان سینما و تئاتر برای خلق آثارشان انجام می‌دهند، اظهار کرد: بعضی از این هنرمندان بعد از سال‌ها تلاش به‌دلیل شرایط و اقتصاد نابسامان هنری، پشتوانه خوبی نداشته‌اند. امیدوارم با اجرای این طرح بتوانیم شرایطی را برای زنان کم‌بضاعت سینمای ایران ایجاد کنیم، چراکه وضعیت غم‌انگیز آن‌ها برای دولت، ملت یا صنف هنرمندان قابل تحمل نیست.
وی گفت: دور از شأن هنر ماست که هنرمندانش در سنین پیری، در شرایطی نابسامان قرار گیرند. تلاش می‌کنیم با اجرای این برنامه، مردم را نسبت به سرنوشت کسانی که برای فرهنگ و هنر کار کرده‌اند و بعد از سال‌ها از هیچ پشتوانه‌ای برخوردار نیستند، حساس کنیم.
طائرپور ادامه داد: خوشبختانه تاکنون تعدادی از دوستان برای مشارکت در این طرح اعلام آمادگی کرده‌اند که امیدواریم هر روز تعدادشان بیشتر شود و بویژه بازیگران جوان با امکانات بیشتری که در اختیار دارند، از اجرای این برنامه حمایت کنند.
به گفته تهیه‌کننده فیلم «گلنار»، این طرح نوعی تلفیق نمایش فیلم و بازخوانی فیلمنامه‌ها توسط عوامل فیلم‌ها یا کسانی است که جزو عوامل فیلم نبوده‌اند، اما به این آثار علاقه داشته‌اند.
همچنین رسول صدرعاملی یکی از جذابیت‌های این برنامه را نزدیک کردن تئاتر و سینما دانست و توضیح داد: فارغ از نیت خیرخواهانه برنامه، آنچه برای من بسیار جذاب است، نزدیک‌تر شدن دو هنر سینما و تئاتر است، چون خود من هرگز این مرزبندی را قبول نداشته‌ام، هرچند همیشه اعتراضاتی نسبت به ورود هنرمندان سینما به تئاتر و برعکس وجود داشته است.
کارگردان فیلم «من ترانه 15 سال دارم» بیان کرد: در این برنامه، بخشی از فیلمنامه‌هایی که دوست‌شان داریم مانند آثار داریوش مهرجویی، بهرام بیضایی و ناصر تقوایی به‌عنوان هنرمندان نسل اول اجرا می‌شود. امیدوارم بازیگرانی نقش‌های این فیلمنامه‌ها را اجرا کنند که همیشه آرزو داشته‌اند در آن نقش‌ها بازی کنند.
وی اضافه کرد: طبیعی است که همه‌ی فیلمنامه خوانده نمی‌شود و بخشی از دیالوگ‌های جذاب آن روخوانی خواهد شد و بخش‌هایی از فیلم هم نمایش داده می‌شود.
صدرعاملی با ارائه توضیح‌هایی درباره شیوه اجرای این برنامه، افزود: هریک از این فیلمنامه‌ها توسط کارگردان خاصی، کارگردانی می‌شود و تلاش ما این است که هر کارگردان فیلمنامه مورد علاقه خود را کارگردانی کند.
او با بیان این‌که این برنامه از طریق بنیاد خیریه برکت اجرا می‌شود، یادآوری کرد: برای اجرایی کردن این طرح چهار - پنج ماه برنامه‌ریزی کردیم و موافقت تمام فیلمنامه‌نویسان و کارگردان‌ها را به‌صورت مکتوب گرفتیم. حالا امیدواریم نتیجه برنامه جذاب باشد.
کارگردان فیلم «دختری با کفش‌های کتانی» با اشاره به این‌که تمام هزینه‌های صرف‌شده اعلام خواهد شد، توضیح داد: برای اولین‌بار تمام هزینه‌های ریز و درشت برنامه در رسانه‌ةا منتشر می‌شود، یعنی اطلاع‌رسانی کاملا شفافی درباره صورت‌حساب هزینه‌ها و درآمدها خواهیم داشت.
مجید مظفری نیز با اشاره به فاصله‌ای که میان نسل‌های مختلف هنرمندان و تماشاگران سینما به‌وجود آمده است، گفت: بسیاری از نسل جدید، فیلم‌های قدیمی را ندیده‌اند و بسیاری از فیلمنامه‌نویسان به این فیلمنامه‌ها دسترسی نداشته‌اند، بویژه این‌که متأسفانه در دهه اخیر سینمای ما به بیراهه رفته و امیدواریم این حرکت باعث رشد فرهنگی علاقه‌مندان به سینما شود و جوانان را ترغیب کند تا به‌دنبال فیلم‌های خوب سینمای ایران بروند.
بازیگر فیلم‌های «سگ‌کشی» و «جنگ نفت‌کش‌ها» اظهار کرد: شاید این حرکت باعث آشنایی بیشتر جوانان با فیلم‌های نسل قبلی شود، زیرا متأسفانه در دهه اخیر بسیاری از فیلم‌ها در شأن سینمای ایران نبوده است.
مظفری با اشاره به دوری هشت ساله‌اش از سینما، توضیح داد: در این سال‌ها هیچ فیلمنامه خیلی خوبی به دستم نرسید. در حالی که دهه ۶۰ و ۷۰ سینمای ملی داشتیم به این صورت که ۸۰ درصد فیلم‌ها خارج از تهران در شهرهای مختلف و با لباس و فرهنگ دیگر نقاط کشور ساخته می‌شد و ما با این فرهنگ‌ها آشنا می‌شدیم؛ اما امروزه همه فیلم‌ها شبیه هم شده‌اند و اغلب در تهران ساخته می‌شود که این وضعیت، رشد فرهنگی درپی ندارد.
نازنین کریمی - طراح این ایده - نیز با اظهار خرسندی از همکاری با این هنرمندان، گفت: من فقط مراحل اجرایی را پیگیری می‌کنم. اولین اهمیت این برنامه برای ما، حمایت از زنان بی‌سرپرست در حوزه سینماست و نکته دوم، نزدیک کردن هنر نمایش و سینماست.
او ادامه داد: برنامه اولیه شامل دو طرح است که از فرم نمایشنامه‌خوانی که در تئاتر ما بسیار مرسوم است، استفاده و فیلمنامههای محبوب را بازخوانی می‌کنیم. ضمن این‌که امیدواریم با اجرای این طرح بسیاری از بازیگران نسل جدید که آرزوی بازی در نقش‌های مورد علاقه‌ی خود را در فیلم‌های کارگردان‌های نسل اول داشته‌اند، فرصتی بیابند تا در این فیلمنامه‌خوانی‌ها مشارکت و نقش‌های مورد علاقه‌شان را بازخوانی کنند.
به گفته کریمی، این برنامه با روخوانی و نمایش فیلم‌های «مادر»، «بگذار زندگی کنم»، «اجاره‌نشین‌ها»، «خانه‌ای روی آب»، «سرب»، «کاغذ بی‌خط»، «کوچه مردها» و ... اجرا می‌شود و اجازه مکتوب نویسندگان و کارگردان‌های این آثار گرفته شده است.
وی در پاسخ به پرسشی درباره حمایت‌های احتمالی نهادهای خاص از اجرای این برنامه، گفت: خانه سینما، بنیاد سینمایی فارابی، کانون فیلمنامه‌نویسان، انجمن بازیگران خانه سینما، انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی، خانه ادبیات و هنر، سازمان زیباسازی شهرداری، اداره ارشاد استان تهران و ... حمایت خود را از اجرای این برنامه اعلام کرده‌اند.
همچنین به گفته مهیار جوادی‌فر - مشاور رسانه‌ای این برنامه - بخش اول این طرح، اردیبهشت سال 95 برگزار می‌شود و در حال حاضر با یکی - دو نهاد رایزینی‌هایی انجام شده که هنوز به نتیجه قطعی نرسیده است.
صدرعاملی نیز درباره جلب حمایت‌های دیگر نهادها از برگزاری این برنامه، توضیح داد: برای برگزاری این طرح نباید خیلی به بلیت‌فروشی فکر کنیم، بلکه امیدواریم خیرین در این برنامه مشارکت کنند. ضمن این‌که تمام جلسات ضبط ویدیویی می‌شود و امیدواریم آن‌ها را در قالب نمایش خانگی نیز عرضه کنیم.
او درباره استمرار این طرح، توضیح داد: امیدواریم این کار مستمر باشد، چون گنجینه‌ای از فیلم‌های درخشان داریم و دوست داریم برنامه را ادامه دهیم. ضمن این‌که با برپایی این برنامه نوعی خاطره‌سازی خواهیم کرد و خاطراتی از نسل خودمان را با نسل جدید به اشتراک می‌گذاریم.
در ادامه، طائرپور با اشاره به عملکرد صندوق حمایت از هنرمندان در وزارت ارشاد، توضیح داد: این صندوق هنوز عملکرد رضایت‌بخشی نداشته است. البته پیش‌تر هم در خانه سینما محلی داشته‌ایم که لیستی از هنرمندان از کار افتاده دارد و خیلی پنهانی به این هنرمندان کمک می‌کند؛ اما این مرکز، بودجه زیادی ندارد. یک راه ما این بود که این صندوق‌ها را تقویت کنیم، اما به‌دلیل عدم موفقیت صندوق وزارت ارشاد و نیز قوی نبودن محل خانه سینما، نیازمند جریانی خودجوش بودیم. البته در نهایت ممکن است این سه جریان به یکدیگر بپیوندند.
تهیه‌کننده فیلم «آیینه‌های روبرو» با اشاره به نوپا بودن این طرح، ادامه داد: بعد از برداشتن قدم اول حتما به ایده‌های تازه می‌رسیم. ممکن است بازخوانی فیلمنامههای خوانده‌نشده یا مرور آثار یک ژانر خاص را در برنامه‌های بعدی پیگیری کنیم. اگر در اجرای برنامه موفق شویم قطعا هنرمندان بیشتری به ما می‌پیوندند و صندوق حمایت از هنرمندان در وزارت ارشاد نیز خود به میدان می‌آید، زیرا ما با ارتباطاتی که داریم می‌توانیم هنرمندان زیادی را جذب کنیم.
طائرپور درباره به‌کارگیری مشارکت چهره‌ها و بنگاه‌های اقتصادی در این طرح، توضیح داد: در گام اول، مشکل را به‌صورت مشکل خانوادگی هنری می‌بینیم و می‌کوشیم این طرح را با حفظ آبروی افراد برگزار کنیم. البته پیش از این هم جلساتی میان هنرمندان و صاحبان بنگاه‌های اقتصادی برگزار شده و همه حرف ما این است که سینما هیچ کاری را بی‌پاسخ نمی‌گذارد. اگر این بنگاه‌ها وارد عمل شوند و به ما بپیوندند، قطعا نتیجه خوبی خواهند گرفت.
وی اضافه کرد: آن‌ها به ما نیاز دارند، زیرا شغل ما تولید حال خوب است و همه افراد می‌کوشند با بهبود شرایط مالی، حال خودشان را خوب کنند و ساختن این حال خوب، کار هنرمندان است؛ اما برای این کار در وهله اول باید حال خود هنرمندان خوب باشد.
طائرپور با تأکید بر این‌که سینما محتاج هیچ‌کسی نیست، خاطرنشان کرد: خود سینماگران می‌توانند مشکلات‌شان را حل کنند، همچنان که این قشر پیش از این بخشی از مشکلات اجتماعی جامعه را حل کرده‌اند. معتقدیم در گام اول از خودمان شروع می‌کنیم و بعد اقشار دیگر مانند چهره‌های اقتصادی نیز به ما خواهند پیوست. در گام‌های بعدی، این طرح گسترش خواهد یافت و جلسات نمایشنامه‌خوانی، کنسرت‌های موسیقی و ... در کنار فیلمنامه‌خوانی اضافه می‌شود و همه این‌ها باید در حرکتی که روح حمایت و احترام به گذشتگان در آن وجود دارد، برگزار شود.
این تهیه‌کننده از ایده اجرای «دیوار مهربانی» تقدیر کرد و افزود: این ایده، چهره تازه‌ای از جامعه ایرانیان را به جهانیان نشان می‌دهد. در کنار آن، فعالیت‌هایی مانند رضایت گرفتن از اصحاب دم و ... به‌عنوان بخش دیگری از فعالیت‌های حمایتی و اجتماعی جامعه ایرانی مورد توجه است.
طائرپور با اشاره به این‌که هنرمندان همواره مورد توجه مردم هستند، گفت: ما قشر مرجعی هستیم که اشتباه‌ها یا حرکات انسان‌دوستانه و مثبت‌مان مورد توجه مردم قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به این‌که در آستانه برگزاری جشنواره فجر هستیم، ادامه داد: جشنواره فجر، جشن ملی سینمای ما و یکی از مهمترین اتفاقات آن است و یکی از اخبار خوش در آستانه آن می‌تواند همین طرح باشد.
در این نشست، صدرعاملی نیز با تأکید بر این‌که هیچ‌یک از هنرمندان حاضر، نفع مادی از اجرای این طرح نخواهند داشت، اظهار کرد: آنچه ما را به اجرای این برنامه ترغیب کرده، نمایش و شو نیست و فقط حمایت است که امیدواریم سرآغازی برای قوام بخشیدن و جدی‌تر شدن مسؤولیت‌های انسانی ما در قبال یکدیگر باشد. همچنین امیدوارم این طرح طوری اجرا شود تا همه دل‌شان بخواهد در آن مشارکت کنند.
وی ادامه داد: با اجرای این طرح فاصله میان نسل‌ها پر می‌شود و نسل امروز درمی‌یابد که نسل قبلی چه نوستالژی‌هایی داشته است.
در ادامه این نشست، صدرعاملی در پاسخ به این پرسش که چرا سال‌هاست فیلم تازه‌ای نساخت است؟ گفت: برای ساختن فیلم آخرم (زندگی با چشمان بسته) زحمت بسیاری کشیدم و آن اثر را خیلی دوست داشتم؛ اما نوع سانسور آن که باعث قلع و قمع شدن فیلم شد، برایم بسیار آزاردهنده بود و بعد از آن، سال‌ها فیلم نساختم. ضمن این‌که برای ساختن فیلم همیشه باید دلیل کافی داشته باشم که خوشبختانه امسال این دلیل را دارم. امیدوارم تا یک‌ماه آینده یک فیلم نوجوانانه دیگر بسازم.
صدرعاملی در پایان این نشست اضافه کرد: امیدوارم برنامه «فیلم‌هایی که دوست داشتیم» به نوعی «دیوار مهربانی سینما» باشد و در قالب یک برنامه صمیمانه، فرم جذابی از فیلمنامه‌خوانی و نمایش فیلم هم در آن ارائه شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر