چگونگی شادی پس از توافق بزرگ
«روزنامه قانون» در یادداشتی به قلم داوود حشمتی با عنوان«شادی پس از توافق» به احتمال شادی مردم پس از هرگونه توافق پرداخت.
«روزنامه قانون» در یادداشتی به قلم داوود حشمتی با عنوان«شادی پس از توافق» به احتمال شادی مردم پس از هرگونه توافق پرداخت.
به عقیده نویسنده توافق ژنو و لوزان نشان داد که مردم به شادی می پردازند؛ وی در رابطه با چگونگی شادی پس از توافق احتمالی نهایی در وین می نویسد:« چندروزآينده براي هر ايراني - فارغ ازنوع انديشه وعلاقه‌اش- روزهاي بسيارحساس ومهمي است.خصوصاايرانياني كه نظام را از خودشان مي‌دانندويا به سرنوشت كشورعلاقه‌مند هستند.
بعد از خوانده شدن بيانيه لوزان در سوئيس، عده‌اي در تهران به شادي خياباني پرداختند. امروز هم در شرايطي قرار داريم كه خروجي وين از دو حالت خارج نيست؛ اول: حصول توافقي بدون عبور از خطوط قرمز نظام (توافق خوب) دوم: عدم انجام گرفتن توافق. درهردوحالت كنترل انتظارات اجتماعي بسيار حائزاهميت است. پرواضح است درحالت دوم آن كساني به شادي مي پردازند كه جزوكاسبان تحريم و فرصت‌طلبان سياسي هستند، امادرحالت اول چه بايد كرد؟ما از چه چيز بايد شاد باشيم؟
پيش ازورود به بحث بايد گفت اگراصلاح طلبي همچنان براين باور است كه روحاني و ظريف تمام تلاش‌شان را به كار بستند تا به وعده‌هاي خود عمل كنند، بايد اين روزها دست به كار شود ودرشبكه‌هاي اجتماعي (اعم از مجازي وحقيقي) ازدولت درباره خروجي اين توافق حمايت كند. خروجي وين هر چه مي‌خواهد باشد، خواه توافق، خواه شكست مذاكرات.
بايد قبول كرد كه مقصراصلي عدم توافق در اين شرايط دولت روحاني نيست و توجه داشت كه فرصت‌طلبان سياسي از يك سو و كاسبان تحريم وانزواي ايران ازسوي ديگر، مترصد اين فرصت هستند.فرصتي كه به آنها يك‌بار ديگر اجازه مي‌دهد برصدر بنشينند. بعد ازبيانيه لوزان عده‌اي درخيابان‌ها به شادي پرداختند.اغلب‌شان كساني بودند كه تحريم‌ها نه ب گونه آنها سيلي زده بود ونه به استخوان‌هايشان فشاروارد كرده بود.
اصلا لازم به توضيح نيست كه دغدغه دولت وهمه اصلاح‌طلبان دغدغه طبقه متوسط و ضعيف جامعه بايد باشد،كه هست.طبقه مرفه جامعه كه برخي خواسته (با گرده زدن خود به دولت قبل و دور زدن تحريم) و يا ناخواسته (افزايش ناخواسته دارايي‌هاي غيرمنقول‌شان) گليم خود را از آب بيرون كشيده ومي‌كشند.
فشاراصلي تحريم‌هاروي دوش اكثريت جامعه بود كه حالا بايد از توافق احتمالي انجام شده خوشحال باشند.اماازچه چيز؟به باورمن يك ايراني ازبه دست آوردن حق سلب شده از هموطن خود بايد خوشحال باشد.
با امضاي توافق هيچ گشايش اقتصادي در كوتاه‌مدت وازسوي خارج صورت نمي‌گيرد. تنها جو رواني ثبات پايداري اقتصادي موجب مي شود تا سرمايه‌ها به جاي كاسبي و دلالي، به سمت فعاليت‌هاي اقتصادي باثبات‌تر و صنعت حركت كند. لذا اين موضوع خوشحالي خياباني ندارد.»
به عقیده نویسنده توافق ژنو و لوزان نشان داد که مردم به شادی می پردازند؛ وی در رابطه با چگونگی شادی پس از توافق احتمالی نهایی در وین می نویسد:« چندروزآينده براي هر ايراني - فارغ ازنوع انديشه وعلاقه‌اش- روزهاي بسيارحساس ومهمي است.خصوصاايرانياني كه نظام را از خودشان مي‌دانندويا به سرنوشت كشورعلاقه‌مند هستند.
بعد از خوانده شدن بيانيه لوزان در سوئيس، عده‌اي در تهران به شادي خياباني پرداختند. امروز هم در شرايطي قرار داريم كه خروجي وين از دو حالت خارج نيست؛ اول: حصول توافقي بدون عبور از خطوط قرمز نظام (توافق خوب) دوم: عدم انجام گرفتن توافق. درهردوحالت كنترل انتظارات اجتماعي بسيار حائزاهميت است. پرواضح است درحالت دوم آن كساني به شادي مي پردازند كه جزوكاسبان تحريم و فرصت‌طلبان سياسي هستند، امادرحالت اول چه بايد كرد؟ما از چه چيز بايد شاد باشيم؟
پيش ازورود به بحث بايد گفت اگراصلاح طلبي همچنان براين باور است كه روحاني و ظريف تمام تلاش‌شان را به كار بستند تا به وعده‌هاي خود عمل كنند، بايد اين روزها دست به كار شود ودرشبكه‌هاي اجتماعي (اعم از مجازي وحقيقي) ازدولت درباره خروجي اين توافق حمايت كند. خروجي وين هر چه مي‌خواهد باشد، خواه توافق، خواه شكست مذاكرات.
بايد قبول كرد كه مقصراصلي عدم توافق در اين شرايط دولت روحاني نيست و توجه داشت كه فرصت‌طلبان سياسي از يك سو و كاسبان تحريم وانزواي ايران ازسوي ديگر، مترصد اين فرصت هستند.فرصتي كه به آنها يك‌بار ديگر اجازه مي‌دهد برصدر بنشينند. بعد ازبيانيه لوزان عده‌اي درخيابان‌ها به شادي پرداختند.اغلب‌شان كساني بودند كه تحريم‌ها نه ب گونه آنها سيلي زده بود ونه به استخوان‌هايشان فشاروارد كرده بود.
اصلا لازم به توضيح نيست كه دغدغه دولت وهمه اصلاح‌طلبان دغدغه طبقه متوسط و ضعيف جامعه بايد باشد،كه هست.طبقه مرفه جامعه كه برخي خواسته (با گرده زدن خود به دولت قبل و دور زدن تحريم) و يا ناخواسته (افزايش ناخواسته دارايي‌هاي غيرمنقول‌شان) گليم خود را از آب بيرون كشيده ومي‌كشند.
فشاراصلي تحريم‌هاروي دوش اكثريت جامعه بود كه حالا بايد از توافق احتمالي انجام شده خوشحال باشند.اماازچه چيز؟به باورمن يك ايراني ازبه دست آوردن حق سلب شده از هموطن خود بايد خوشحال باشد.
با امضاي توافق هيچ گشايش اقتصادي در كوتاه‌مدت وازسوي خارج صورت نمي‌گيرد. تنها جو رواني ثبات پايداري اقتصادي موجب مي شود تا سرمايه‌ها به جاي كاسبي و دلالي، به سمت فعاليت‌هاي اقتصادي باثبات‌تر و صنعت حركت كند. لذا اين موضوع خوشحالي خياباني ندارد.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
مادرهرصورت شادی می کنیم.
کار دیگری بلد نیستیم ،خصوصا اینکه حقمان راکه نمی توانیم از برگشت پول های بلوکه شده بگیریم ،پولها همه مال آقازاده هاس،(مردم الکی خوش رارهاکنید)
شادیمونو میریم دم موسسه کیهان با انها قسمت می کنیم