واکنش دفتر روحانی به حاشیه تشییع غواصان

خبرگزاری ایرنا: شهدا ابزار نیستند؛ آرمانند. اگر حرفی می زنیم و پوستری برای شهدا می سازیم، باید بر محور وحدت باشد. آنقدر بفهمیم که آنها زنده اند و «زنده به گور» نشدند! بدانیم که باورهای سطحی و بهره برداری های عمیق، آن عزیزان را بدون ما به بهشت خواهد برد!

پرویز اسماعیلی، معاون ارتباطات دفتر رییس جمهوری در دلنوشته خود آورده است:

یک. رهبر معظم انقلاب می گویند با تمام توان از دولت حمایت می کنند و به مسوولان بلند پایه آن اعتماد دارند. اما مراسم تشییع شهدای مظلوم دفاع مقدس، و حضور حماسی و عاشقانه مردم، موجب سوء استفاده برخی و مجال توهین آشکار و توزیع سازمان یافته ی شبنامه ها و تراکت ها علیه همین دولت و مسوولان می شود. به جای عکس شهدا، پوسترهایی توزیع می شود که کمپین های سیاسی یا تخریبی را تبلیغ می کنند.

دو. همان حوالی و از تریبونی که باید ندای وحدت برخیزد؛ به رییس جمهور مورد تایید ملت و رهبری که زمان شهادت همین عزیزان؛ عضو شورای عالی دفاع، فرمانده پدافند کل کشور و همچنین رئیس ستاد قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء (ستاد فرماندهی جنگ) بوده، اهانت می شود. دوربین رسانه ای که از بیت المال اداره می شود، تابلویی را به تصویر می کشد که نوشته «شهدا شرمنده ایم ... که دکتر ظریف با قاتلان شما خوش و خندان است»! و ظریف تنها کمی آنطرف تر، بدون هماهنگی های مرسوم به دیدار دسته گل هایِ دست بسته ی میهن آمده است و آرام، می رود.

سه. شهدا ابزار نیستند؛ آرمانند. اگر حرفی می زنیم و پوستری برای شهدا می سازیم، باید بر محور وحدت باشد. آنقدر بفهمیم که آنها زنده اند و «زنده به گور» نشدند! بدانیم که باورهای سطحی و بهره برداری های عمیق، آن عزیزان را بدون ما به بهشت خواهد برد! و باور کنیم مصادره به مطلوب و استفاده از شهدا برای تسویه حسابها و طعنه های سیاسی، بزرگترین خیانت به آنهاست.

چهار. بصیرت؛ یعنی راه شهدا از نام آنها مهمتر است. یعنی پیروی از رهبر انقلاب. یعنی حواسمان باشد که جبهه یکی است و صحنه تغییر کرده. رهبری گفتند که فرزندان انقلاب و مردم در میدان مذاکره و در برابر دشمن حقا و انصافا و با منطق ایستادگی می کنند. چه بسا این ۲۷۰ فرشته و ۱۷۵ غواص آسمانی ما، امروز چنین گفتند: نگران نباش برادر ظریف! هر جا دستها بسته می شود، تاریخ شکل می گیرد و گره ها باز می شود.

پنج. دوباره سلام ای استخوانهای پوسیده و ای غریبهای بهارستان. بعد از ۲۹ سال آمده بودید تا ما را دور هم جمع کنید. ما را ببخشید. شرمنده ایم که مصادره تان می کنند. شرمنده ایم.