شما سبک «پالت» را تعیین کنید
اعضای گروه موسیقی پالت اظهار کردند که ترجیح می‌دهند خودشان را در یک چارچوب قرار ندهند و یکی بیاید و به آن‌ها بگوید که ژانر و سبک‌شان چیست.
خبرگزاری ایسنا: اعضای گروه موسیقی پالت اظهار کردند که ترجیح می‌دهند خودشان را در یک چارچوب قرار ندهند و یکی بیاید و به آن‌ها بگوید که ژانر و سبک‌شان چیست.
سرمایه‌گذار گروه پالت در یک نشست گفت: دومین آلبوم گروه پالت با عنوان «شهر من بخند» رونمایی و کنسرت‌هایش در تهران آغاز شده است. امیدوارم بتوانیم تور کنسرت نیز برگزار کنیم و با مخاطبان‌مان در همه جای ایران و جهان دیدار داشته باشیم.
احسان رسول‌اف با بیان این‌که گروه پالت در این سه سال، مسیر دشواری را طی کرده است، اظهار کرد: کسانی که ما را در این مدت یاری کردند مخاطبان جوانی بودند که همیشه در کنار ما حضور داشتند و نقدهای‌شان به ما کمک می‌کند. امیدوارم هیچ‌وقت یاری آن‌ها را از دست ندهیم.
او در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا با توجه به عنوان آلبوم یعنی «شهر من بخند» به اجرای کنسرت برای تمام اقشار جامعه توجه چندانی نشده است، توضیح داد: ترجیح ما برگزاری کنسرت در فضای باز بود. در واقع این ایده‌آل ما محسوب می‌شد، اما در چند سال گذشته، اجرا در فضای باز محدودیت‌هایی داشته است. می‌خواهم بگویم اجرا رفتن فقط براساس اراده و میل ما نیست. عوامل زیادی در این راستا دخیل هستند.
وی افزود: ما خودمان را تا حد زیادی مدیون مخاطبان شهرستانی می‌دانیم. به شهرهای مختلفی سفر کرده‌ایم، اما مثلا تا کنون در اصفهان کنسرتی نداشته‌ایم. ۲۱ اردیبهشت‌ماه بود که اعلام کردیم می‌خواهیم در ماه خرداد، اجرایی در اصفهان داشته باشیم، اما به ما گفتند پالت از لحاظ محتوای موسیقی، مناسب اجرا در شهر اصفهان نیست. این در حالی بود که یک خواننده پاپ در همان تاریخ مجوز گرفت و در همان سالن روی صحنه رفت.
رسول‌اف در این‌باره اضافه کرد: همه می‌دانند که گروه‌های موسیقی باید از یک درجه هنری برخوردار باشند که بتوانند در تالار وحدت اجرا کنند و این اتفاق برای گروه پالت افتاد، یعنی این گروه به یک درجه هنری رسیده بود.
او در بخش پایانی سخنانش اظهار کرد: در میان گروه‌های موسیقی جوانی که این روزها فعالیت می‌کنند و خیلی از آن‌ها از زیرزمین‌ها وارد فضای رسمی می‌شوند و دغدغه‌های نسل‌شان را به زبان موسیقی بیان می‌کنند. پالت هم برآمده از همان دهه ۶۰ بود که دغدغه‌هایی را با موسیقی بیان می‌کرد.
او معتقد است: موسیقی برای جوانان دهه ۶۰ و ۷۰، در اولویت است و آن‌ها حرف نسل خود را از طریق موسیقی بیان می‌کنند. پالتی‌ها ارتباط خود را با این نسل حفظ کرده‌اند. این هنرمندان با حقیقی مرتبط هستند که نسل‌شان آن‌ها را تجربه می‌کند. موزیک آن‌ها سفارشی نیست، بلکه روی قطعه به قطعه آن فکر شده است. هرچند پالت دارد دوره گذار را تجربه می‌کند.
رسول‌اف همچنین از برگزاری یک اجرای ویژه برای دانشجویان خبر داد و گفت: ۱۱ خردادماه کنسرتی با بلیت ۲۵ هزار تومان در تالار وحدت برگزار خواهد شد تا ادای دین ما به دانشجویان باشد. این تنها اجرای گروه پالت است که از آن فیلمبرداری می‌کنیم. از طرفی کل عواید این اجرا صرف یک کار خیریه خواهد شد.
به گزارش ایسنا، در نشستی که شنبه ۹ خردادماه در تالار وحدت برگزار شد، خواننده گروه پالت در سخنانی اظهار کرد: ما پنج شش نفری هستیم که هر کدام در یک جای تهران و با آدم‌های مختلف زندگی می‌کردیم. من هم تا چند سال پیش یعنی در زمان دانشجویی‌ام به‌دلیل هزینه‌ی بالای بلیت، نمی‌توانستم بیایم کنسرت ببینم.
امید نعمتی که این صحبت را در پاسخ به خبرنگاری مبنی بر بالا بودن قیمت بلیت و آلبوم پالت مطرح کرد، ادامه داد: ما ایده‌پردازی‌های زیادی در راستای برگزاری کنسرت داشتیم، اما یکی از مشکلات اصلی ما کمبود سالن است. از طرفی تصمیم گرفتیم اجرای خیابانی داشته باشیم و بازخوردهای خوبی هم گرفتیم که امیدوارکننده بودند، اما محدودیت‌ها به ما این اجازه را ندادند.
او همچنین گفت: به هر حال گروهی که دو سال اجرایی نداشته است، محدودیت‌هایی هم دارد، درآمدی ندارد و باید هزینه‌هایش را تأمین کند. ما ایده‌آل‌هایی در این راستا برای آینده داریم، اما چون به نتیجه نرسیده‌ایم ترجیح می‌دهیم که درباره‌ی آن صحبت نکنیم.
این هنرمند در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا گروه پالت اینقدر به نوستالژی اهمیت می‌دهد، توضیح داد: من خیلی این صحبت را قبول ندارم. ما چند سال پیش یک آهنگی به نام «خونه مادربزرگه» ساختیم که این برای خودش دلیل شخصی داشت و به یک خاطره در کودکی من بازمی‌گشت. یک روز داشتم در خانه تلویزیون می‌دیدم و اتفاقا همین برنامه «خونه مادربزرگه» را نشان می‌داد که یک دفعه آژیر قرمز شنیده شد و مادربزرگم دست من را کشید و با خودش برد و گفت دیگر نمی‌شود برنامه‌ام را ببینم. بعدها گذشت و تیم اجرایی «شهر موش‌ها» از ما خواست که با آن‌ها همکاری کنیم. هر کسی که جای ما بود به خاطر ارادتی که به آن فیلم و خانم مرضیه برومند داشت، این پیشنهاد را قبول می‌کرد. ما به جز این دو قطعه، دیگر قطعه خاطره‌انگیز نداریم.
نعمتی در ادامه سخنانش گفت: ما به بازخوانی قطعات گذشته نگاهی داریم. مثلا مهرپویا در زمان خودش پیش‌رو بود و ما هم تصمیم گرفتیم در آلبوم‌مان یک آهنگ از او را بازخوانی کنیم. خیلی از گذشتگان ما رویکردهای خاصی به موسیقی داشتند و ما ترجیح می‌دهیم در هر آلبوم‌مان یک بازخوانی از آن قطعات داشته باشیم. اگر نوستالژی وجود دارد آن در تک‌تک ماست و نباید از آن به‌نوعی سوءاستفاده برداشت شود.
در ادامه این نشست، بحثی در رابطه با این‌که سبک گروه پالت دقیقا چیست، مطرح شد که روزبه اسفندارمز سرپرست گروه پالت در پاسخ به این پرسش گفت: وقتی کسی این سوال را از من می‌پرسید، چشمانم گرد می‌شد و نمی‌دانستم چه جوابی باید به این سوال بدهم، برای همین یک‌بار دیگر تاریخ هنر را مرور کردم و دیدم کمتر کسی است که بلند شود و بگوید سبکش چیست، چون وقتی آدم سبک تعیین می‌کند خودش را در چارچوبی قرار می‌دهد. من ترجیح می‌دهم یکی بیاید و بگوید ژانر کاری ما چیست.
نعمتی نیز در پاسخ به این سوال گفت: چرا شما اینقدر دوست دارید ما را در چارچوب قرار دهید؟
مهیار طهماسبی نیز که از نوازندگان گروه پالت است گفت: قرار نیست ما در چارچوب خاصی فعالیت کنیم. فقط اعتراف می‌کنم که ما چند جوان هستیم و تا به حال دو آلبوم منتشر کرده‌ایم. مجموع تولیدات ما بیشتر از ۲۰ قطعه نیست و اگر بخواهیم خودمان صاحب سبک شویم سال‌ها زمان نیاز است. ما باید حالا حالاها تجربه کنیم. حالا سبکش هر چیزی می‌تواند باشد.
گروه موسیقی پالت پس از انتشار دومین آلبوم خود با عنوان «شهر من بخند» این نشست را برگزار کرد.
سرمایه‌گذار گروه پالت در یک نشست گفت: دومین آلبوم گروه پالت با عنوان «شهر من بخند» رونمایی و کنسرت‌هایش در تهران آغاز شده است. امیدوارم بتوانیم تور کنسرت نیز برگزار کنیم و با مخاطبان‌مان در همه جای ایران و جهان دیدار داشته باشیم.
احسان رسول‌اف با بیان این‌که گروه پالت در این سه سال، مسیر دشواری را طی کرده است، اظهار کرد: کسانی که ما را در این مدت یاری کردند مخاطبان جوانی بودند که همیشه در کنار ما حضور داشتند و نقدهای‌شان به ما کمک می‌کند. امیدوارم هیچ‌وقت یاری آن‌ها را از دست ندهیم.
او در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا با توجه به عنوان آلبوم یعنی «شهر من بخند» به اجرای کنسرت برای تمام اقشار جامعه توجه چندانی نشده است، توضیح داد: ترجیح ما برگزاری کنسرت در فضای باز بود. در واقع این ایده‌آل ما محسوب می‌شد، اما در چند سال گذشته، اجرا در فضای باز محدودیت‌هایی داشته است. می‌خواهم بگویم اجرا رفتن فقط براساس اراده و میل ما نیست. عوامل زیادی در این راستا دخیل هستند.
وی افزود: ما خودمان را تا حد زیادی مدیون مخاطبان شهرستانی می‌دانیم. به شهرهای مختلفی سفر کرده‌ایم، اما مثلا تا کنون در اصفهان کنسرتی نداشته‌ایم. ۲۱ اردیبهشت‌ماه بود که اعلام کردیم می‌خواهیم در ماه خرداد، اجرایی در اصفهان داشته باشیم، اما به ما گفتند پالت از لحاظ محتوای موسیقی، مناسب اجرا در شهر اصفهان نیست. این در حالی بود که یک خواننده پاپ در همان تاریخ مجوز گرفت و در همان سالن روی صحنه رفت.
رسول‌اف در این‌باره اضافه کرد: همه می‌دانند که گروه‌های موسیقی باید از یک درجه هنری برخوردار باشند که بتوانند در تالار وحدت اجرا کنند و این اتفاق برای گروه پالت افتاد، یعنی این گروه به یک درجه هنری رسیده بود.
او در بخش پایانی سخنانش اظهار کرد: در میان گروه‌های موسیقی جوانی که این روزها فعالیت می‌کنند و خیلی از آن‌ها از زیرزمین‌ها وارد فضای رسمی می‌شوند و دغدغه‌های نسل‌شان را به زبان موسیقی بیان می‌کنند. پالت هم برآمده از همان دهه ۶۰ بود که دغدغه‌هایی را با موسیقی بیان می‌کرد.
او معتقد است: موسیقی برای جوانان دهه ۶۰ و ۷۰، در اولویت است و آن‌ها حرف نسل خود را از طریق موسیقی بیان می‌کنند. پالتی‌ها ارتباط خود را با این نسل حفظ کرده‌اند. این هنرمندان با حقیقی مرتبط هستند که نسل‌شان آن‌ها را تجربه می‌کند. موزیک آن‌ها سفارشی نیست، بلکه روی قطعه به قطعه آن فکر شده است. هرچند پالت دارد دوره گذار را تجربه می‌کند.
رسول‌اف همچنین از برگزاری یک اجرای ویژه برای دانشجویان خبر داد و گفت: ۱۱ خردادماه کنسرتی با بلیت ۲۵ هزار تومان در تالار وحدت برگزار خواهد شد تا ادای دین ما به دانشجویان باشد. این تنها اجرای گروه پالت است که از آن فیلمبرداری می‌کنیم. از طرفی کل عواید این اجرا صرف یک کار خیریه خواهد شد.
به گزارش ایسنا، در نشستی که شنبه ۹ خردادماه در تالار وحدت برگزار شد، خواننده گروه پالت در سخنانی اظهار کرد: ما پنج شش نفری هستیم که هر کدام در یک جای تهران و با آدم‌های مختلف زندگی می‌کردیم. من هم تا چند سال پیش یعنی در زمان دانشجویی‌ام به‌دلیل هزینه‌ی بالای بلیت، نمی‌توانستم بیایم کنسرت ببینم.
امید نعمتی که این صحبت را در پاسخ به خبرنگاری مبنی بر بالا بودن قیمت بلیت و آلبوم پالت مطرح کرد، ادامه داد: ما ایده‌پردازی‌های زیادی در راستای برگزاری کنسرت داشتیم، اما یکی از مشکلات اصلی ما کمبود سالن است. از طرفی تصمیم گرفتیم اجرای خیابانی داشته باشیم و بازخوردهای خوبی هم گرفتیم که امیدوارکننده بودند، اما محدودیت‌ها به ما این اجازه را ندادند.
او همچنین گفت: به هر حال گروهی که دو سال اجرایی نداشته است، محدودیت‌هایی هم دارد، درآمدی ندارد و باید هزینه‌هایش را تأمین کند. ما ایده‌آل‌هایی در این راستا برای آینده داریم، اما چون به نتیجه نرسیده‌ایم ترجیح می‌دهیم که درباره‌ی آن صحبت نکنیم.
این هنرمند در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا گروه پالت اینقدر به نوستالژی اهمیت می‌دهد، توضیح داد: من خیلی این صحبت را قبول ندارم. ما چند سال پیش یک آهنگی به نام «خونه مادربزرگه» ساختیم که این برای خودش دلیل شخصی داشت و به یک خاطره در کودکی من بازمی‌گشت. یک روز داشتم در خانه تلویزیون می‌دیدم و اتفاقا همین برنامه «خونه مادربزرگه» را نشان می‌داد که یک دفعه آژیر قرمز شنیده شد و مادربزرگم دست من را کشید و با خودش برد و گفت دیگر نمی‌شود برنامه‌ام را ببینم. بعدها گذشت و تیم اجرایی «شهر موش‌ها» از ما خواست که با آن‌ها همکاری کنیم. هر کسی که جای ما بود به خاطر ارادتی که به آن فیلم و خانم مرضیه برومند داشت، این پیشنهاد را قبول می‌کرد. ما به جز این دو قطعه، دیگر قطعه خاطره‌انگیز نداریم.
نعمتی در ادامه سخنانش گفت: ما به بازخوانی قطعات گذشته نگاهی داریم. مثلا مهرپویا در زمان خودش پیش‌رو بود و ما هم تصمیم گرفتیم در آلبوم‌مان یک آهنگ از او را بازخوانی کنیم. خیلی از گذشتگان ما رویکردهای خاصی به موسیقی داشتند و ما ترجیح می‌دهیم در هر آلبوم‌مان یک بازخوانی از آن قطعات داشته باشیم. اگر نوستالژی وجود دارد آن در تک‌تک ماست و نباید از آن به‌نوعی سوءاستفاده برداشت شود.
در ادامه این نشست، بحثی در رابطه با این‌که سبک گروه پالت دقیقا چیست، مطرح شد که روزبه اسفندارمز سرپرست گروه پالت در پاسخ به این پرسش گفت: وقتی کسی این سوال را از من می‌پرسید، چشمانم گرد می‌شد و نمی‌دانستم چه جوابی باید به این سوال بدهم، برای همین یک‌بار دیگر تاریخ هنر را مرور کردم و دیدم کمتر کسی است که بلند شود و بگوید سبکش چیست، چون وقتی آدم سبک تعیین می‌کند خودش را در چارچوبی قرار می‌دهد. من ترجیح می‌دهم یکی بیاید و بگوید ژانر کاری ما چیست.
نعمتی نیز در پاسخ به این سوال گفت: چرا شما اینقدر دوست دارید ما را در چارچوب قرار دهید؟
مهیار طهماسبی نیز که از نوازندگان گروه پالت است گفت: قرار نیست ما در چارچوب خاصی فعالیت کنیم. فقط اعتراف می‌کنم که ما چند جوان هستیم و تا به حال دو آلبوم منتشر کرده‌ایم. مجموع تولیدات ما بیشتر از ۲۰ قطعه نیست و اگر بخواهیم خودمان صاحب سبک شویم سال‌ها زمان نیاز است. ما باید حالا حالاها تجربه کنیم. حالا سبکش هر چیزی می‌تواند باشد.
گروه موسیقی پالت پس از انتشار دومین آلبوم خود با عنوان «شهر من بخند» این نشست را برگزار کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر